Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 2 11:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 2 11:)

λυπεῖ γὰρ μᾶλλον τὸ πολὺ παρὰ δόξαν, ὥσπερ καὶ τέρπει τὸ πολὺ παρὰ δόξαν, ἐὰν γένηται ὃ βούλεται· διὸ καὶ ὡρ͂αι καὶ χρόνοι καὶ διαθέσεισ καὶ ἡλικίαι ἐκ τούτων φανεραί, ποῖαι εὐκίνητοι πρὸσ ὀργὴν καὶ ποῦ καὶ πότε, καὶ ὅτε μᾶλλον ἐν τούτοισ εἰσί, μᾶλλον καὶ εὐκίνητοι.