Plutarch, Περικλῆς, chapter 16

(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 16)

καίτοι τὴν δύναμιν αὐτοῦ σαφῶσ μὲν ὁ Θουκυδίδησ διηγεῖται, κακοήθωσ δὲ παρεμφαίνουσιν οἱ κωμικοί, Πεισιστρατίδασ μὲν νέουσ τοὺσ περὶ αὐτὸν ἑταίρουσ καλοῦντεσ, αὐτὸν δ’ ἀπομόσαι μὴ τυραννήσειν κελεύοντεσ, ὡσ ἀσυμμέτρου πρὸσ δημοκρατίαν καὶ βαρυτέρασ περὶ αὐτὸν οὔσησ ὑπεροχῆσ· ὁ δὲ Τηλεκλείδησ παραδεδωκέναι φησὶν αὐτῷ τοὺσ Ἀθηναίουσ πόλεών τε φόρουσ αὐτάσ τε πόλεισ, τὰσ μὲν δεῖν, τὰσ δ’ ἀναλύειν, λάϊνα τείχη, τὰ μὲν οἰκοδομεῖν, τὰ δ’ ἔπειτα πάλιν καταβάλλειν, σπονδάσ, δύναμιν, κράτοσ, εἰρήνην, πλοῦτόν τ’ εὐδαιμονίαν τε.

μετὰ δὲ τὴν Θουκυδίδου κατάλυσιν καὶ τὸν ὀστρακισμὸν οὐκ ἐλάττω τῶν πεντεκαίδεκα ἐτῶν διηνεκῆ καὶ μίαν οὖσαν ἐν ταῖσ ἐνιαυσίοισ στρατηγίαισ ἀρχὴν καὶ δυναστείαν κτησάμενοσ, ἐφύλαξεν ἑαυτὸν ἀνάλωτον ὑπὸ χρημάτων, καίπερ οὐ παντάπασιν ἀργῶσ ἔχων πρὸσ χρηματισμόν, ἀλλὰ τὸν πατρῷον καὶ δίκαιον πλοῦτον, ὡσ μήτ’ ἀμελούμενοσ ἐκφύγοι μήτε πολλὰ πράγματα καὶ διατριβὰσ ἀσχολουμένῳ παρέχοι, συνέταξεν εἰσ οἰκονομίαν ἣν ᾤετο ῥᾴστην καὶ ἀκριβεστάτην εἶναι.

τοὺσ γὰρ ἐπετείουσ καρποὺσ ἃπαντασ ἀθρόουσ ἐπίπρασκεν, εἶτα τῶν ἀναγκαίων ἕκαστον ἐξ ἀγορᾶσ ὠνούμενοσ διῴκει τὸν βίον καὶ τὰ περὶ τὴν δίαιταν.

ὅθεν οὐχ ἡδὺσ ἦν ἐνηλίκοισ παισὶν οὐδὲ γυναιξὶ δαψιλὴσ χορηγόσ, ἀλλ’ ἐμέμφοντο τὴν ἐφήμερον ταύτην καὶ συνηγμένην εἰσ τὸ ἀκριβέστατον δαπάνην, οὐδενόσ, οἱο͂ν ἐν οἰκίᾳ μεγάλῃ καὶ πράγμασιν ἀφθόνοισ, περιρρέοντοσ, ἀλλὰ παντὸσ μὲν ἀναλώματοσ, παντὸσ δὲ λήμματοσ δι’ ἀριθμοῦ καὶ μέτρου βαδίζοντοσ. ὁ δὲ πᾶσαν αὐτοῦ τὴν τοιαύτην συνέχων ἀκρίβειαν εἷσ ἦν οἰκέτησ, Εὐάγγελοσ, ὡσ ἕτεροσ οὐδεὶσ εὖ πεφυκὼσ ἢ κατεσκευασμένοσ ὑπὸ τοῦ Περικλέουσ πρὸσ οἰκονομίαν.

οὐ ταὐτὸν δ’ ἐστίν, οἶμαι, θεωρητικοῦ φιλοσόφου καὶ πολιτικοῦ βίοσ, ἀλλ’ ὁ μὲν ἀνόργανον καὶ ἀπροσδεῆ τῆσ ἐκτὸσ ὕλησ ἐπὶ τοῖσ καλοῖσ κινεῖ τὴν διάνοιαν, τῷ δ’ εἰσ ἀνθρωπείασ χρείασ ἀναμιγνύντι τὴν ἀρετὴν ἔστιν οὗ γένοιτ’ ἂν οὐ τῶν ἀναγκαίων μόνον, ἀλλὰ καὶ τῶν καλῶν ὁ πλοῦτοσ, ὥσπερ ἦν καὶ Περικλεῖ βοηθοῦντι πολλοῖσ τῶν πενήτων.

καὶ μέντοι γε τὸν Ἀναξαγόραν αὐτὸν λέγουσιν ἀσχολουμένου Περικλέουσ ἀμελούμενον κεῖσθαι συγκεκαλυμμένον ἤδη γηραιὸν ἀποκαρτεροῦντα·

προσπεσόντοσ δὲ τῷ Περικλεῖ τοῦ πράγματοσ ἐκπλαγέντα θεῖν εὐθὺσ ἐπὶ τὸν ἄνδρα καὶ δεῖσθαι πᾶσαν δέησιν, ὀλοφυρόμενον οὐκ ἐκεῖνον, ἀλλ’ ἑαυτόν, εἰ τοιοῦτον ἀπολεῖ τῆσ πολιτείασ σύμβουλον. ἐκκαλυψάμενον οὖν τὸν Ἀναξαγόραν εἰπεῖν πρὸσ αὐτόν· "ὦ Περίκλεισ, καὶ οἱ τοῦ λύχνου χρείαν ἔχοντεσ ἔλαιον ἐπιχέουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION