헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́7́23́

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 23)

μετὰ δὲ τὸν Χάραδρον ἐρείπια οὐκ ἐπιφανῆ πόλεώσ ἐστιν Ἀργυρᾶσ, καὶ πηγή τε Ἀργυρᾶ ἐν δεξιᾷ τῆσ λεωφόρου καὶ Σέλεμνοσ ποταμὸσ κατιὼν ἐσ θάλασσαν. λόγοσ δὲ τῶν ἐπιχωρίων ἐσ αὐτόν ἐστι, Σέλεμνον μειράκιον ὡραῖον ποιμαίνειν ἐνταῦθα, Ἀργυρᾶν δὲ εἶναι μὲν τῶν ἐν θαλάσσῃ νυμφῶν, ἐρασθεῖσαν δὲ αὐτὴν Σελέμνου φοιτᾶν τε ὡσ αὐτόν φασιν ἐκ θαλάσσησ ἀνιοῦσαν, καὶ καθεύδειν παρ’ αὐτῷ· μετὰ δὲ οὐ πολὺν χρόνον οὔτε ὡραῖοσ ἔτι ἐφαίνετο Σέλεμνοσ οὔτε ὡσ αὐτὸν φοιτήσειν ἔμελλεν ἡ νύμφη, Σέλεμνον δὲ μονωθέντα Ἀργυρᾶσ καὶ τελευτήσαντα ὑπὸ τοῦ ἔρωτοσ ἐποίησεν Ἀφροδίτη ποταμόν.

λέγω δὲ τὰ ὑπὸ Πατρέων λεγόμενα. καὶ ‐ ἤρα γὰρ καὶ ὕδωρ γενόμενοσ Ἀργυρᾶσ, καθότι ἔχει καὶ ἐπὶ τῷ Ἀλφειῷ λόγοσ Ἀρεθούσησ ἔτι ἐρᾶν αὐτόν ‐ δωρεῖται καὶ τῷδε Ἀφροδίτη Σέλεμνον· ἐσ λήθην ἄγει τὸν ποταμὸν Ἀργυρᾶσ.

ἤκουσα δὲ καὶ ἄλλον ἐπ’ αὐτῷ λόγον, τὸ ὕδωρ τοῦ Σελέμνου σύμφορον καὶ ἀνδράσιν εἶναι καὶ γυναιξὶν ἐσ ἔρωτοσ ἰάμα, λουομένοισ ἐν τῷ ποταμῷ λήθην ἔρωτοσ γίνεσθαι. εἰ δὲ μέτεστιν ἀληθείασ τῷ λόγῳ, τιμιώτερον χρημάτων πολλῶν ἐστιν ἀνθρώποισ τὸ ὕδωρ τοῦ Σελέμνου.

ἀπωτέρω δὲ Ἀργυρᾶσ ποταμόσ ἐστιν ὀνομαζόμενοσ Βολιναῖοσ, καὶ πόλισ ποτὲ ᾠκεῖτο πρὸσ αὐτῷ Βολίνα.

παρθένου δὲ ἐρασθῆναι Βολίνησ Ἀπόλλωνα, τὴν δὲ φεύγουσαν ἐσ τὴν ταύτῃ φασὶν ἀφεῖναι θάλασσαν αὑτήν, καὶ ἀθάνατον γενέσθαι χάριτι τοῦ Ἀπόλλωνοσ. ἐφεξῆσ δὲ ἄκρα τε ἐσ τὴν θάλασσαν ἔχει, καὶ ἐπ’ αὐτῇ λέγεται λόγοσ ὡσ Κρόνοσ τῆσ θαλάσσησ ἐνταῦθα ἔρριψε τὸ δρέπανον, ᾧ τὸν πατέρα Οὐρανὸν ἐλυμήνατο· ἐπὶ τούτῳ δὲ καὶ τὴν ἄκραν Δρέπανον ὀνομάζουσιν. ὀλίγον δὲ ὑπὲρ τὴν λεωφόρον Ῥυπῶν ἐστι τὰ ἐρείπια· σταδίουσ δὲ Αἴγιον περὶ τοὺσ τριάκοντα ἀπέχει Ῥυπῶν. Αἰγίου δὲ τὴν χώραν διέξεισι μὲν ποταμὸσ Φοῖνιξ, διέξεισι δὲ καὶ ἕτεροσ Μειγανίτασ, ἐσ θάλασσαν ῥέοντεσ.

στοὰ δὲ τῆσ πόλεωσ πλησίον ἐποιήθη Στράτωνι ἀθλητῇ, Ὀλυμπίασιν ἐπὶ ἡμέρασ τῆσ αὐτῆσ παγκρατίου καὶ πάλησ ἀνελομένῳ νίκασ. αὕτη μὲν ἐγγυμνάζεσθαι τούτῳ τῷ ἀνδρὶ ἐποιήθη· Αἰγιεῦσι δὲ Εἰλειθυίασ ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον, καὶ ἡ Εἰλείθυια ἐσ ἄκρουσ ἐκ κεφαλῆσ τοὺσ πόδασ ὑφάσματι κεκάλυπται λεπτῷ, ξόανον πλὴν προσώπου τε καὶ χειρῶν ἄκρων καὶ ποδῶν, ταῦτα δὲ τοῦ Πεντελησίου λίθου πεποίηται· καὶ ταῖσ χερσὶ τῇ μὲν ἐσ εὐθὺ ἐκτέταται, τῇ δὲ ἀνέχει δᾷδα.

Εἰλειθυίᾳ δὲ εἰκάσαι τισ ἂν εἶναι δᾷδασ, ὅτι γυναιξὶν ἐν ἴσῳ καὶ πῦρ εἰσιν αἱ ὠδῖνεσ· ἔχοιεν δ’ ἂν λόγον καὶ ἐπὶ τοιῷδε αἱ δᾷδεσ, ὅτι Εἰλείθυιά ἐστιν ἡ ἐσ φῶσ ἄγουσα τοὺσ παῖδασ. ἔργον δὲ τοῦ Μεσσηνίου Δαμοφῶντόσ ἐστι τὸ ἄγαλμα.

τῆσ δὲ Εἰλειθυίασ οὐ μακρὰν Ἀσκληπιοῦ τέ ἐστι τέμενοσ καὶ ἀγάλματα Ὑγείασ καὶ Ἀσκληπιοῦ·

ἰαμβεῖον δὲ ἐπὶ τῷ βάθρῳ τὸν Μεσσήνιον Δαμοφῶντα εἶναι τὸν εἰργασμένον φησίν. ἐν τούτῳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ τῷ ἱερῷ ἐσ ἀντιλογίαν ἀφίκετο ἀνήρ μοι Σιδόνιοσ, ὃσ ἐγνωκέναι τὰ ἐσ τὸ θεῖον ἔφασκε Φοίνικασ καὶ τά τε ἄλλα Ἑλλήνων βέλτιον καὶ δὴ καὶ Ἀσκληπιῷ πατέρα μὲν σφᾶσ Ἀπόλλωνα ἐπιφημίζειν, θνητὴν δὲ γυναῖκα οὐδεμίαν μητέρα· Ἀσκληπιὸν μὲν γὰρ ἀέρα γένει τε ἀνθρώπων εἶναι καὶ πᾶσιν ὁμοίωσ ζῴοισ ἐπιτήδειον πρὸσ ὑγίειαν, Ἀπόλλωνα δὲ ἥλιον, καὶ αὐτὸν ὀρθότατα Ἀσκληπιῷ πατέρα ἐπονομάζεσθαι, ὅτι ἐσ τὸ ἁρμόζον ταῖσ ὡρ́αισ ποιούμενοσ ὁ ἥλιοσ τὸν δρόμον μεταδίδωσι καὶ τῷ ἀέρι ὑγιείασ.

ἐγὼ δὲ ἀποδέχεσθαι μὲν τὰ εἰρημένα, οὐδὲν δέ τι Φοινίκων μᾶλλον ἢ καὶ Ἑλλήνων ἔφην τὸν λόγον, ἐπεὶ καὶ ἐν Τιτάνῃ τῆσ Σικυωνίων τὸ αὐτὸ ἄγαλμα Ὑγείαν τε ὀνομάζεσθαι καὶ παιδὶ ἦν δῆλα ὡσ τὸν ἡλιακὸν δρόμον ἐπὶ γῆσ ὑγίειαν ποιοῦντα ἀνθρώποισ. Αἰγιεῦσι δὲ Ἀθηνᾶσ τε ναὸσ καὶ Ἥρασ ἐστὶν ἄλσοσ.

Ἀθηνᾶσ μὲν δὴ δύο ἀγάλματα λευκοῦ λίθου· τῆσ δὲ Ἥρασ τὸ ἄγαλμα ὅτι μὴ γυναιξίν, ἣ ἂν τὴν ἱερωσύνην ἔχῃ, ἄλλῳ γε δὴ οὐδενὶ ἔστι θεάσασθαι. Διονύσου δὲ πρὸσ τῷ θεάτρῳ πεποίηταί σφισιν ἱερὸν καὶ ἄγαλμα, οὐκ ἔχων πω γένεια. ἔστι δὲ καὶ Διὸσ ἐπίκλησιν Σωτῆροσ ἐν τῇ ἀγορᾷ τέμενοσ καὶ ἀγάλματα ἐσελθόντων ἐν ἀριστερᾷ, χαλκοῦ μὲν ἀμφότερα, τὸ δὲ οὐκ ἔχον πω γένεια ἐφαίνετο ἀρχαιότερον εἶναί μοι.

ἐν δὲ οἰκήματι κατευθὺ τῆσ ὁδοῦ, χαλκοῦ καὶ ταῦτα, ἔστι μὲν Ποσειδῶν καὶ Ἡρακλῆσ, ἐστι δὲ Ζεύσ τε καὶ Ἀθηνᾶ·

θεοὺσ δὲ σφᾶσ καλοῦσιν ἐξ Ἄργουσ, ὡσ μὲν ὁ Ἀργείων ἔχει λόγοσ, ὅτι ἐποιήθησαν ἐν τῇ πόλει τῇ Ἀργείων, ὡσ δὲ αὐτοὶ λέγουσιν οἱ Αἰγιεῖσ, παρακαταθήκη σφίσιν ὑπὸ Ἀργείων ἐδόθη <τὰ> ἀγάλματα. καὶ αὐτοῖσ καὶ τάδε ἔτι προσταχθῆναί φασιν, ἑκάστῃ τοῖσ ἀγάλμασιν ἡμέρᾳ θύειν·

αὐτοὶ δὲ σόφισμα εὑρόντεσ θύειν μὲν πλεῖστα ὅσα, κατευωχουμένοισ δὲ τὰ ἱερεῖα ἐν κοινῷ ἀνάλωμα οὐδὲν ἐσ αὐτὰ γίνεσθαι· τέλοσ δὲ ἀπαιτεῖσθαι ὑπὸ τῶν Ἀργείων καὶ αὐτοὺσ τὰ ἐσ τὰσ θυσίασ ἀναλούμενα ἀπαιτεῖν· τοὺσ δὲ ‐ οὐ γὰρ ἔχειν ἐκτῖσαι ‐ καταλιπεῖν σφισιν αὐτοὺσ τὰ ἀγάλματα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 23

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 23)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION