헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Περιξλέ13́

(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 13)

ἀναβαινόντων δὲ τῶν ἔργων ὑπερηφάνων μὲν μεγέθει, μορφῇ δ’ ἀμιμήτων καὶ χάριτι, τῶν δημιουργῶν ἁμιλλωμένων ὑπερβάλλεσθαι τὴν δημιουργίαν τῇ καλλιτεχνίᾳ, μάλιστα θαυμάσιον ἦν τὸ τάχοσ. ὧν γὰρ ἕκαστον ᾤοντο πολλαῖσ διαδοχαῖσ καὶ ἡλικίαισ μόλισ ἐπὶ τέλοσ ἀφίξεσθαι, ταῦτα πάντα μιᾶσ ἀκμῇ πολιτείασ ἐλάμβανε τὴν συντέλειαν. καίτοι ποτέ φασιν Ἀγαθάρχου τοῦ ζωγράφου μέγα φρονοῦντοσ ἐπὶ τῷ ταχὺ καὶ ῥᾳδίωσ τὰ ζῷα ποιεῖν ἀκούσαντα τὸν Ζεῦξιν εἰπεῖν·

"ἐγὼ δ’ ἐν πολλῷ χρόνῳ. ἡ γὰρ ἐν τῷ ποιεῖν εὐχέρεια καὶ ταχύτησ οὐκ ἐντίθησι βάροσ ἔργῳ μόνιμον οὐδὲ κάλλουσ ἀκρίβειαν· ὁ δ’ εἰσ τὴν γένεσιν τῷ πόνῳ προδανεισθεὶσ χρόνοσ ἐν τῇ σωτηρίᾳ τοῦ γενομένου τὴν ἰσχὺν ἀποδίδωσιν. ὅθεν καὶ μᾶλλον θαυμάζεται τὰ Περικλέουσ ἔργα πρὸσ πολὺν χρόνον ἐν ὀλίγῳ γενόμενα.

κάλλει μὲν γὰρ ἕκαστον εὐθὺσ ἦν τότε ἀρχαῖον, ἀκμῇ δὲ μέχρι νῦν πρόσφατόν ἐστι καὶ νεουργόν· οὕτωσ ἐπανθεῖ καινότησ ἀεί τισ ἄθικτον ὑπὸ τοῦ χρόνου διατηροῦσα τὴν ὄψιν, ὥσπερ ἀειθαλὲσ πνεῦμα καὶ ψυχὴν ἀγήρω καταμεμιγμένην τῶν ἔργων ἐχόντων. πάντα δὲ διεῖπε καὶ πάντων ἐπίσκοποσ ἦν αὐτῷ Φειδίασ, καίτοι μεγάλουσ ἀρχιτέκτονασ ἐχόντων καὶ τεχνίτασ τῶν ἔργων.

τὸν μὲν γὰρ ἑκατόμπεδον Παρθενῶνα Καλλικράτησ εἰργάζετο καὶ Ἰκτῖνοσ, τὸ δ’ ἐν Ἐλευσῖνι τελεστήριον ἤρξατο μὲν Κόροιβοσ οἰκοδομεῖν, καὶ τοὺσ ἐπ’ ἐδάφουσ κίονασ ἔθηκεν οὗτοσ καὶ τοῖσ ἐπιστυλίοισ ἐπέζευξεν· ἀποθανόντοσ δὲ τούτου Μεταγένησ ὁ Ξυπέτιοσ τὸ διάζωμα καὶ τοὺσ ἄνω κίονασ ἐπέστησε· τὸ δ’ ὀπαῖον ἐπὶ τοῦ ἀνακτόρου Ξενοκλῆσ ὁ Χολαργεὺσ ἐκορύφωσε·

τὸ δὲ μακρὸν τεῖχοσ, περὶ οὗ Σωκράτησ ἀκοῦσαί φησιν αὐτὸσ εἰσηγουμένου γνώμην Περικλέουσ, ἠργολάβησε Καλλικράτησ. κωμῳδεῖ δὲ τὸ ἔργον Κρατῖνοσ ὡσ βραδέωσ περαινόμενον· πάλαι γὰρ αὐτό, φησί, λόγοισι προάγει Περικλέησ, ἔργοισι δ’ οὐδὲ κινεῖ. τὸ δ’ Ωἰδεῖον, τῇ μὲν ἐντὸσ διαθέσει πολύεδρον καὶ πολύστυλον, τῇ δ’ ἐρέψει περικλινὲσ καὶ κάταντεσ ἐκ μιᾶσ κορυφῆσ πεποιημένον, εἰκόνα λέγουσι γενέσθαι καὶ μίμημα τῆσ βασιλέωσ σκηνῆσ, ἐπιστατοῦντοσ καὶ τούτῳ Περικλέουσ. διὸ καὶ πάλιν Κρατῖνοσ ἐν Θρᾴτταισ παίζει πρὸσ αὐτόν·

ὁ σχινοκέφαλοσ Ζεὺσ ὅδε προσέρχεται τᾠδεῖον ἐπὶ τοῦ κρανίου ἔχων, ἐπειδὴ τοὔστρακον παροίχεται. φιλοτιμούμενοσ δ’ ὁ Περικλῆσ τότε πρῶτον ἐψηφίσατο μουσικῆσ ἀγῶνα τοῖσ Παναθηναίοισ ἄγεσθαι, καὶ διέταξεν αὐτὸσ ἀθλοθέτησ αἱρεθεὶσ καθότι χρὴ τοὺσ ἀγωνιζομένουσ αὐλεῖν ἢ ᾄδειν ἢ κιθαρίζειν. ἐθεῶντο δὲ καὶ τότε καὶ τὸν ἄλλον χρόνον ἐν Ωἰδείῳ τοὺσ μουσικοὺσ ἀγῶνασ. τὰ δὲ Προπύλαια τῆσ ἀκροπόλεωσ ἐξειργάσθη μὲν ἐν πενταετίᾳ Μνησικλέουσ ἀρχιτεκτονοῦντοσ·

τύχη δὲ θαυμαστὴ συμβᾶσα περὶ τὴν οἰκοδομίαν ἐμήνυσε τὴν θεὸν οὐκ ἀποστατοῦσαν, ἀλλὰ συνεφαπτομένην τοῦ ἔργου καὶ συνεπιτελοῦσαν. ὁ γὰρ ἐνεργότατοσ καὶ προθυμότατοσ τῶν τεχνιτῶν ἀποσφαλεὶσ ἐξ ὕψουσ ἔπεσε καὶ διέκειτο μοχθηρῶσ, ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἀπεγνωσμένοσ.

ἀθυμοῦντοσ δὲ τοῦ Περικλέουσ ἡ θεὸσ ὄναρ φανεῖσα συνέταξε θεραπείαν, ᾗ χρώμενοσ ὁ Περικλῆσ ταχὺ καὶ ῥᾳδίωσ ἰάσατο τὸν ἄνθρωπον. ἐπὶ τούτῳ δὲ καὶ τὸ χαλκοῦν ἄγαλμα τῆσ Ὑγιείασ Ἀθηνᾶσ ἀνέστησεν ἐν ἀκροπόλει παρὰ τὸν βωμὸν ὃσ καὶ πρότερον ἦν, ὡσ λέγουσιν. ὁ δὲ Φειδίασ εἰργάζετο μὲν τῆσ θεοῦ τὸ χρυσοῦν ἕδοσ, καὶ τούτου δημιουργὸσ ἐν τῇ στήλῃ ἀναγέγραπται, πάντα δ’ ἦν σχεδὸν ἐπ’ αὐτῷ, καὶ πᾶσιν, ὡσ εἰρήκαμεν, ἐπεστάτει τοῖσ τεχνίταισ διὰ φιλίαν Περικλέουσ.

καὶ τοῦτο τῷ μὲν φθόνον, τῷ δὲ βλασφημίαν ἤνεγκεν, ὡσ ἐλευθέρασ τῷ Περικλεῖ γυναῖκασ εἰσ τὰ ἔργα φοιτώσασ ὑποδεχομένου τοῦ Φειδίου. δεξάμενοι δὲ τὸν λόγον οἱ κωμικοὶ πολλὴν ἀσέλγειαν αὐτοῦ κατεσκέδασαν, εἴσ τε τὴν Μενίππου γυναῖκα διαβάλλοντεσ, ἀνδρὸσ φίλου καὶ ὑποστρατηγοῦντοσ, εἴσ τε τὰσ Πυριλάμπουσ ὀρνιθοτροφίασ, ὃσ ἑταῖροσ ὢν Περικλέουσ αἰτίαν εἶχε ταῶνασ ὑφιέναι ταῖσ γυναιξὶν αἷσ ὁ Περικλῆσ ἐπλησίαζε.

καὶ τί ἄν τισ ἀνθρώπουσ σατυρικοὺσ τοῖσ βίοισ καὶ τὰσ κατὰ τῶν κρειττόνων βλασφημίασ ὥσπερ δαίμονι κακῷ τῷ φθόνῳ τῶν πολλῶν ἀποθύοντασ ἑκάστοτε θαυμάσειεν, ὅπου καὶ Στησίμβροτοσ ὁ Θάσιοσ δεινὸν ἀσέβημα καὶ μυθῶδεσ ἐξενεγκεῖν ἐτόλμησεν εἰσ τὴν γυναῖκα τοῦ υἱοῦ κατὰ τοῦ Περικλέουσ;

οὕτωσ ἐοίκε πάντη χαλεπὸν εἶναι καὶ δυσθήρατον ἱστορίᾳ τἀληθέσ, ὅταν οἱ μὲν ὕστερον γεγονότεσ τὸν χρόνον ἔχωσιν ἐπιπροσθοῦντα τῇ γνώσει τῶν πραγμάτων, ἡ δὲ τῶν πράξεων καὶ τῶν βίων ἡλικιῶτισ ἱστορία τὰ μὲν φθόνοισ καὶ δυσμενείαισ, τὰ δὲ χαριζομένη καὶ κολακεύουσα λυμαίνηται καὶ διαστρέφῃ τὴν ἀλήθειαν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Περικλῆς, chapter 13

(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 13)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION