Plutarch, Pelopidas, chapter 2

(플루타르코스, Pelopidas, chapter 2)

εἰ γὰρ, ὡσ Ἰφικράτησ διῄρει, χερσὶ μὲν ἐοίκασιν οἱ ψιλοί, ποσὶ δὲ τὸ ἱππικόν, αὐτὴ δὲ ἡ φάλαγξ στέρνῳ καὶ θώρακι, κεφαλῇ δὲ ὁ στρατηγόσ, οὐχ αὐτοῦ δόξειεν ἂν ἀποκινδυνεύων παραμελεῖν καὶ θρασυνόμενοσ, ἀλλ’ ἁπάντων, οἷσ ἡ σωτηρία γίνεται δι’ αὐτοῦ καὶ τοὐναντίον, ὅθεν ὁ Καλλικρατίδασ, καίπερ ὢν τἆλλα μέγασ, οὐκ εὖ πρὸσ τὸν μάντιν εἶπε· δεομένου γὰρ αὐτοῦ φυλάττεσθαι θάνατον, ὡσ τῶν ἱερῶν προδηλούντων, ἔφη μὴ παρ’· ἕνα εἶναι τὰν Σπάρταν. μαχόμενοσ γὰρ εἷσ ἦν καὶ πλέων καὶ στρατευόμενοσ ὁ Καλλικρατίδασ, στρατηγῶν δὲ τὴν ἁπάντων εἶχε συλλαβὼν ἐν αὑτῷ δύναμιν, ὥστε οὐκ ἦν εἷσ ᾧ τοσαῦτα συναπώλλυτο.

"πρὸσ πόσασ ἀντιστήσεισ; "ὡσ λίαν ᾐσχύνθην ὅτι μου πολιορκοῦντοσ Σάμον ἐγγὺσ ἔπεσε βέλοσ, ὡσ μειρακιωδέστερον ἐμαυτῷ χρώμενοσ ἢ κατὰ στρατηγοῦ καὶ ἡγεμόνα δυνάμεωσ τοσαύτησ.

ὅπου μὲν γὰρ εἷσ τὰ ὅλα μεγάλην φέρει ῥοπὴν ὁ τοῦ στρατηγοῦ κίνδυνοσ, ἐνταῦθα καὶ χειρὶ καὶ σώματι χρηστέον ἀφειδῶσ, χαίρειν φράσαντα τοῖσ λέγουσιν ὡσ χρὴ τὸν ἀγαθὸν στρατηγὸν μάλιστα μὲν ὑπὸ γήρωσ, εἰ δὲ μή, γέροντα θνῄσκειν ὅπου δὲ μικρὸν τὸ περιγινόμενον ἐκ τοῦ κατορθώματοσ, τὸ δὲ πᾶν συναπόλλυται σφαλέντοσ, οὐδεὶσ ἀπαιτεῖ στρατιώτου πρᾶξιν κινδύνῳ πραττομένην στρατηγοῦ.

ταῦτα δέ μοι παρέστη προαναφωνῆσαι γράφοντι τὸν Πελοπίδου βίον καὶ τὸν Μαρκέλλου, μεγάλων ἀνδρῶν παραλόγωσ πεσόντων, καὶ γὰρ χειρὶ χρῆσθαι μαχιμώτατοι γενόμενοι, καὶ στρατηγίαισ ἐπιφανεστάταισ κοσμήσαντεσ ἀμφότεροι τὰσ πατρίδασ, ἔτι δὲ τῶν βαρυτάτων ἀνταγωνιστῶν ὁ μὲν Ἀννίβαν ἀήττητον ὄντα πρῶτοσ, ὡσ λέγεται, τρεψάμενοσ, ὁ δὲ γῆσ καὶ θαλάττησ ἄρχοντασ Λακεδαιμονίουσ ἐκ παρατάξεωσ νικήσασ, ἠφείδησαν ἑαυτῶν, σὺν οὐδενὶ λογισμῷ προέμενοι τὸν βίον ὁπηνίκα μάλιστα τοιούτων καιρὸσ ἦν ἀνδρῶν σῳζομένων καὶ ἀρχόντων·

διόπερ ἡμεῖσ ἑπόμενοι ταῖσ ὁμοιότησι παραλλήλουσ ἀνεγράψαμεν αὐτῶν τοὺσ βίουσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION