Plutarch, Pelopidas, chapter 25

(플루타르코스, Pelopidas, chapter 25)

ἐπὶ δὲ τούτοισ οἱ μὲν ἄλλοι πάντεσ ὑπερηγάπων τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν τύχην ἐθαύμαζον, ὁ δὲ συγγενὴσ καὶ πολιτικὸσ φθόνοσ ἅμα τῇ δόξῃ τῶν ἀνδρῶν συναυξόμενοσ οὐ καλὰσ οὐδὲ πρεπούσασ ὑποδοχὰσ παρεσκεύαζεν αὐτοῖσ. θανάτου γὰρ ἀμφότεροι δίκασ ἔφυγον ἐπανελθόντεσ, ὅτι τοῦ νόμου κελεύοντοσ ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ παραδοῦναι τὴν βοιωταρχίαν ἑτέροισ, ὃν Βουκάτιον ὀνομάζουσι, τέτταρασ ὅλουσ προσεπεβάλοντο μῆνασ, ἐν οἷσ τὰ περὶ Μεσσήνην καὶ Ἀρκαδίαν καὶ τὴν Λακωνικὴν διῴκησαν. εἰσήχθη μὲν οὖν πρότεροσ εἰσ τὸ δικαστήριον Πελοπίδασ, διὸ καὶ μᾶλλον ἐκινδύνευσεν, ἀμφότεροι δὲ ἀπελύθησαν.

τὸ δὲ συκοφάντημα καὶ τὴν πεῖραν Ἐπαμεινώνδασ ἤνεγκε πρᾴωσ, μέγα μέροσ ἀνδρείασ καὶ μεγαλοψυχίασ τὴν ἐν τοῖσ πολιτικοῖσ ἀνεξικακίαν ποιούμενοσ, Πελοπίδασ δὲ καὶ φύσει θυμοειδέστεροσ ὤν, καὶ παροξυνόμενοσ ὑπὸ τῶν φίλων ἀμύνασθαι τοὺσ ἐχθρούσ, ἐπελάβετο τοιαύτησ αἰτίασ. Μενεκλείδασ ὁ ῥήτωρ ἦν μὲν εἷσ τῶν μετὰ Πελοπίδου καὶ Μέλωνοσ εἰσ τὴν Χάρωνοσ οἰκίαν συνελθόντων, ἐπεὶ δὲ τῶν ἴσων οὐκ ἠξιοῦτο παρὰ τοῖσ Θηβαίοισ, δεινότατοσ μὲν ὢν λέγειν, ἀκόλαστοσ δὲ καὶ κακοήθησ τὸν τρόπον, ἐχρῆτο τῇ φύσει πρὸσ τὸ συκοφαντεῖν καὶ διαβάλλειν τοὺσ κρείττονασ, οὐδὲ μετὰ δίκην ἐκείνην παυσάμενοσ.

Ἐπαμεινώνδαν μὲν οὖν ἐξέκρουσε τῆσ βοιωταρχίασ καὶ κατεπολιτεύσατο πολὺν χρόνον, Πελοπίδαν δὲ πρὸσ μὲν τὸν δῆμον οὐκ ἴσχυσε διαβαλεῖν, ἐπεχείρει δὲ συγκροῦσαι τῷ Χάρωνι·

καὶ κοινήν τινα τοῦ φθόνου παραμυθίαν ἔχοντοσ, ἂν ὧν αὐτοὶ μὴ δύνανται βελτίουσ φανῆναι, τούτουσ ἁμῶσ γέ πωσ ἑτέρων ἀποδείξωσι κακίουσ, πολὺσ ἦν πρὸσ τὸν δῆμον αὔξων τὰ τὸν Χάρωνοσ ἔργα, καὶ τὰσ στρατηγίασ τὰσ ἐκείνου καὶ τὰσ νίκασ ἐγκωμιάζων. τῆσ δὲ πρὸσ Πλαταιὰσ ἱππομαχίασ, ἣν πρὸ τῶν Λευκτρικῶν ἐνίκησαν ἡγουμένου Χάρωνοσ, ἐπεχείρησεν ἀνάθημα τοιόνδε ποιῆσαι.

Ἀνδροκύδησ ὁ Κυζικηνὸσ ἐκλαβὼν παρὰ τῆσ πόλεωσ πίνακα γράψαι μάχησ ἑτέρασ, ἐπετέλει τὸ ἔργον ἐν Θήβαισ γενομένησ δὲ τῆσ ἀποστάσεωσ καὶ τοῦ πολέμου συμπεσόντοσ, οὐ πολὺ τοῦ τέλοσ ἔχειν ἐλλείποντα τὸν πίνακα παρ’ ἑαυτοῖσ οἱ Θηβαῖοι κατέσχον. τοῦτον οὖν ὁ Μενεκλείδασ ἔπεισεν ἀναθέντασ ἐπιγράψαι τοὔνομα τοῦ Χάρωνοσ, ὡσ ἀμαυρώσων τὴν Πελοπίδου καὶ Ἐπαμεινώνδου δόξαν.

ἦν δὲ ἀβέλτεροσ ἡ φιλοτιμία, παρὰ τοσούτουσ καὶ τηλικούτουσ ἀγῶνασ ἑνὸσ ἔργου καὶ μιᾶσ νίκησ ἀγαπωμένησ, ἐν ᾗ Γεράνδαν τινὰ τῶν ἀσήμων Σπαρτιατῶν καὶ τεσσαράκοντα μετ’ αὐτοῦ πεσεῖν, ἄλλο δὲ οὐδὲν μέγα πραχθῆναι λέγουσι. τοῦτο τὸ ψήφισμα γράφεται Πελοπίδασ παρανόμων, ἰσχυριζόμενοσ ὅτι Θηβαίοισ οὐ πάτριον ἦν ἰδίᾳ κατ’ ἄνδρα τιμᾶν, ἀλλὰ τῇ πατρίδι κοινῶσ τὸ τῆσ νίκησ ὄνομα σῴζειν.

καὶ τὸν μὲν Χάρωνα παρὰ πᾶσαν τὴν δίκην ἐγκωμιάζων ἀφθόνωσ διετέλεσε, τὸν δὲ Μενεκλείδαν βάσκανον καὶ πονηρὸν ἐξελέγχων, καὶ τοὺσ Θηβαίουσ ἐρωτῶν εἰ μηδὲν αὐτοῖσ καλὸν πέπρακται, ὥστε Μενεκλείδαν ζημιῶσαι χρήμασιν, ἃ μὴ δυνάμενοσ ἐκτῖσαι διὰ πλῆθοσ, ὕστερον ἐπεχείρησε κινῆσαι καὶ μεταστῆσαι τὴν πολιτείαν. ταῦτα μὲν οὖν ἔχει τινὰ καὶ τοῦ βίου ἀποθεώρησιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION