Plutarch, Pelopidas, chapter 9

(플루타르코스, Pelopidas, chapter 9)

οἱ δὲ περὶ τὸν Πελοπίδαν ἐσθῆτασ γεωργῶν μεταλαβόντεσ καὶ διελόντεσ αὑτοὺσ ἄλλοι κατ’ ἄλλα μέρη τῆσ πόλεωσ παρεισῆλθον ἔτι ἡμέρασ οὔσησ. ἦν δέ τι πνεῦμα καὶ νιφετόσ ἀρχομένου τρέπεσθαι τοῦ ἀέροσ, καὶ μᾶλλον ἔλαθον καταπεφευγότων ἤδη διὰ τὸν χειμῶνα τῶν πλείστων εἰσ τὰσ οἰκίασ, οἷσ δὲ ἦν ἐπιμελὲσ τὰ πραττόμενα γινώσκειν, ἀνελάμβανον τοὺσ προσερχομένουσ καὶ καθίστων εὐθὺσ εἰσ τήν οἰκίαν τὸν Χάρωνοσ· ἐγένοντο δὲ σὺν τοῖσ φυγάσι πεντήκοντα δυοῖν δέοντεσ. τὰ δὲ περὶ τοὺσ τυράννουσ οὕτωσ εἶχε.

Φιλλίδασ ὁ γραμματεὺσ συνέπραττε μὲν, ὥσπερ εἴρηται, πάντα καὶ συνῄδει τοῖσ φυγάσιν, εἰσ δὲ τήν ἡμέραν ἐκείνην ἐκ παλαιοῦ κατηγγελκὼσ τοῖσ περὶ τὸν Ἀρχίαν πότον τινὰ καὶ συνουσίαν καὶ γύναια τῶν ὑπάνδρων, ἔπραττεν ὅτι μάλιστα ταῖσ ἡδοναῖσ ἐκλελυμένουσ καὶ κατοίνουσ μεταχειρίσασθαι παρέξειν τοῖσ ἐπιτιθεμένοισ. οὔπω δὲ πάνυ πόρρω μέθησ οὖσιν αὐτοῖσ προσέπεσέ τισ οὐ ψευδὴσ μέν, ἀβέβαιοσ δὲ καὶ πολλὴν ἀσάφειαν ἔχουσα περὶ τῶν φυγάδων μήνυσισ ὡσ ἐν τῇ πόλει κρυπτομένων, τοῦ δὲ Φιλλίδου παραφέροντοσ τὸν λόγον, ὅμωσ Ἀρχίασ ἔπεμψέ τινα τῶν ὑπηρετῶν πρὸσ τὸν Χάρωνα, προστάσσων εὐθὺσ ἥκειν αὐτόν, ἦν δὲ ἑσπέρα, καὶ συνέταττον ἔνδον αὑτοὺσ οἱ περὶ τὸν Πελοπίδαν, ἤδη τεθωρακισμένοι καὶ τὰσ μαχαίρασ ἀνειληφότεσ.

ἐξαίφνησ δὲ κοπτομένησ τῆσ θύρασ προσδραμών τισ, καὶ πυθόμενοσ τοῦ ὑπηρέτου Χάρωνα μετιέναι παρὰ τῶν πολεμάρχων φάσκοντοσ, ἀπήγγειλεν εἴσω τεθορυβημένοσ, καὶ πᾶσιν εὐθὺσ παρέστη τήν τε πρᾶξιν ἐκμεμηνῦσθαι καὶ σφᾶσ ἅπαντασ ἀπολωλέναι, μηδὲ δράσαντάσ τι τῆσ ἀρετῆσ ἄξιον, οὐ μὴν ἀλλ’ ἔδοξεν ὑπακοῦσαι τὸν Χάρωνα καὶ παρασχεῖν ἑαυτὸν δεῖν ἀνυπόπτωσ τοῖσ ἄρχουσιν, ἄλλωσ μέν ἀνδρώδη καὶ βαρὺν ὄντα τῷ θαρρεῖν παρὰ τὰ δεινά, τότε δὲ δι’ ἐκείνουσ ἐκπεπληγμένον καὶ περιπαθοῦντα, μή τισ ὑποψία προδοσίασ ἐπ’ αὐτὸν ἔλθῃ τοσούτων ἅμα καὶ τοιούτων πολιτῶν ἀπολομένων.

ὡσ οὖν ἔμελλεν ἀπιέναι, παραλαβὼν ἐκ τῆσ γυναικωνίτιδοσ τὸν υἱόν, ἔτι μέν ὄντα παῖδα, κάλλει δὲ καὶ ῥώμῃ σώματοσ πρωτεύοντα τῶν καθ’ ἡλικίαν, ἐνεχείριζε τοῖσ περὶ Πελοπίδαν, εἴ τινα δόλον καὶ προδοσίαν αὐτοῦ καταγνοῖεν, ὡσ πολεμίῳ χρῆσθαι κελεύων ἐκείνῳ καὶ μὴ φείδεσθαι.

πολλοῖσ μέν οὖν αὐτῶν δάκρυα πρὸσ τὸ πάθοσ καὶ τὸ φρόνημα τοῦ Χάρωνοσ ἐξέπεσε, πάντεσ δὲ ἠγανάκτουν εἰ δειλὸν οὕτωσ εἶναί τινα δοκεῖ καὶ διεφθαρμένον ὑπὸ τοῦ παρόντοσ, ὥστε ὑπονοεῖν ἐκεῖνον ἢ ὅλωσ αἰτιᾶσθαι καὶ τὸν υἱὸν ἐδέοντο μὴ καταμιγνύειν αὐτοῖσ, ἀλλ’ ἐκποδὼν θέσθαι τοῦ μέλλοντοσ, ὅπωσ αὐτόσ γε τῇ πόλει καὶ τοῖσ φίλοισ τιμωρὸσ ὑποτρέφοιτο περισωθεὶσ καὶ διαφυγὼν τοὺσ τυράννουσ.

ὁ δὲ Χάρων τὸν μέν υἱὸν ἀπαλλάξειν οὐκ ἔφη·

ποῖον γὰρ αὐτῷ βίον ὁρᾶν ἢ τίνα σωτηρίαν καλλίονα τῆσ ὁμοῦ μετὰ πατρὸσ καὶ φίλων τοσούτων ἀνυβρίστου τελευτῆσ; ἐπευξάμενοσ δὲ τοῖσ θεοῖσ καὶ πάντασ ἀσπασάμενοσ καὶ παραθαρρύνασ ἀπῄει, προσέχων ἑαυτῷ καὶ ῥυθμίζων σχήματι προσώπου καὶ τόνῳ φωνῆσ ἀνομοιότατοσ οἷσ ἔπραττε φανῆναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION