Plutarch, Νικίας, chapter 17

(플루타르코스, Νικίας, chapter 17)

ὡσ δ’ οὖν ἐκίνησε τὴν στρατιὰν πάλιν ἐπὶ τὰσ Συρακούσασ, οὕτωσ ἐστρατήγησε καὶ μετὰ τοσαύτησ ὀξύτητοσ ἅμα καὶ ἀσφαλείασ ἐπῆλθεν, ὥστε λαθεῖν μὲν εἰσ Θάψον ταῖσ ναυσὶ προσμίξασ καὶ ἀποβάσ, φθάσαι δὲ τὰσ Ἐπιπολὰσ κατασχών, τῶν δὲ προσβοηθούντων λογάδων κρατήσασ ἑλεῖν μὲν τριακοσίουσ, τρέψασθαι δὲ καὶ τὴν ἵππον τῶν πολεμίων ἄμαχον εἶναι δοκοῦσαν. ὃ δὲ πάντων μάλιστα καὶ Σικελιώτασ ἐξέπληξε καὶ τοῖσ Ἕλλησιν ἀπιστίαν παρέσχεν, ὀλίγῳ χρόνῳ περιετείχισε Συρακούσασ, πόλιν Ἀθηνῶν οὐκ ἐλάττονα, δυσεργοτέραν δὲ χωρίων ἀνωμαλίαισ καὶ θαλάσσῃ γειτνιώσῃ καὶ παρακειμένοισ ἕλεσι τεῖχοσ κύκλῳ περὶ αὐτὴν τοσοῦτον ἀγαγεῖν.

ἀλλὰ τοῦτ’ ἐξεργάσασθαι μικρὸν ἐδέησε τοῦ παντὸσ ἄνθρωποσ οὐδ’ ὑγιαίνοντι χρώμενοσ ἑαυτῷ πρὸσ τοσαύτασ φροντίδασ, ἀλλὰ νόσον νοσῶν νεφρῖτιν, ἧσ τὸ μὴ προσεκπονηθὲν λεῖμμα ποιεῖσθαι δίκαιόν ἐστι.

θαυμάζω δὲ τοῦ στρατηγοῦ τὴν ἐπιμέλειαν καὶ τὴν τῶν στρατιωτῶν ἀνδραγαθίαν ἐν οἷσ κατώρθουν. ὁ μὲν γὰρ Εὐριπίδησ μετὰ τὴν ἧτταν αὐτῶν καὶ τὸν ὄλεθρον γράφων ἐπικήδειον ἐποίησεν·

οἵδε Συρακοσίουσ ὀκτὼ νίκασ ἐκράτησαν ἄνδρεσ, ὅτ’ ἦν τὰ θεῶν ἐξ ἴσου ἀμφοτέροισ· ἀλλὰ πλείονασ ἄν τισ εὑρ́οι Συρακουσίουσ νενικημένουσ ὑπ’ αὐτῶν, πρὶν ἐκ θεῶν ὄντωσ ἢ τύχησ ἀντίστασίν τινα γενέσθαι τοῖσ Ἀθηναίοισ ἐπὶ πλεῖστον αἰρομένοισ δυνάμεωσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION