Plutarch, Νικίας, chapter 26

(플루타르코스, Νικίας, chapter 26)

ὡρμημένων δ’ αὐτῶν ἀπαίρειν διὰ νυκτὸσ οἱ μὲν περὶ τὸν Γύλιππον, ὁρῶντεσ ἐν θυσίαισ καὶ πότοισ τοὺσ Συρακουσίουσ διά τε τὴν νίκην καὶ τὴν ἑορτὴν ὄντασ, οὔτε πείσειν οὔτε βιάσεσθαι προσεδόκων ἀναστάντασ ἤδη προσφέρεσθαι τοῖσ πολεμίοισ ἀπιοῦσιν, Ἑρμοκράτησ δ’ αὐτὸσ ἀφ’ ἑαυτοῦ συνθεὶσ ἐπὶ τὸν Νικίαν ἀπάτην, ἔπεμψέ τινασ τῶν ἑταίρων πρὸσ αὐτόν, ἀπ’ ἐκείνων μὲν ἥκειν τῶν ἀνδρῶν φάσκοντασ, οἳ καὶ πρότερον εἰώθεσαν κρύφα τῷ Νικίᾳ διαλέγεσθαι, παραινοῦντασ δὲ μὴ πορεύεσθαι διὰ τῆσ νυκτόσ, ὡσ τῶν Συρακουσίων ἐνέδρασ πεποιημένων αὐτοῖσ καὶ προκατεχόντων τὰσ παρόδουσ. τούτῳ δὲ καταστρατηγηθεὶσ ὁ Νικίασ ὑπέμενεν ἃ ψευδῶσ ἔδεισεν ὑπὸ τῶν πολεμίων ἀληθῶσ παθεῖν.

προελθόντεσ γὰρ ἅμ’ ἡμέρα τὰσ δυσχωρίασ τῶν ὁδῶν κατέλαβον καὶ τὰσ διαβάσεισ τῶν ποταμῶν ἀπετείχισαν τάσ τε γεφύρασ ἀπέκοψαν, ἐν δὲ τοῖσ ὁμαλοῖσ καὶ πεδινοῖσ τοὺσ ἱππεῖσ ἔταξαν, ὥστε μηδένα λελεῖφθαι τοῖσ Ἀθηναίοισ τόπον ἀμαχεὶ προελθεῖν.

οἱ δὲ καὶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ τὴν νύκτα τὴν ἑτέραν ἐπιμείναντεσ ἐπορεύοντο κλαυθμῷ καὶ ὀλοφυρμῷ, καθάπερ ἐκ πατρίδοσ, οὐ πολεμίασ, ἀνιστάμενοι, διὰ τὰσ ἀπορίασ τῶν ἀναγκαίων καὶ τὰσ ἀπολείψεισ τῶν ἀδυνάτων φίλων καὶ συνήθων, ὅμωσ τὰ παρόντα κακὰ κουφότερα τῶν προσδοκωμένων νομίζοντεσ εἶναι. πολλῶν δὲ δεινῶν ἐν τῷ στρατοπέδῳ φαινομένων, οὐδὲν ἦν οἰκτρότερον αὐτοῦ Νικίου θέαμα, κεκακωμένου μὲν ὑπὸ τῆσ ἀσθενείασ, συνεσταλμένου δὲ παρ’ ἀξίαν εἰσ ἀναγκαίαν δίαιταν καὶ τὰ μικρότατα τῶν ἐφοδίων εἰσ τὸ σῶμα πολλῶν διὰ τὴν νόσον δεόμενον, πράττοντοσ δὲ μετ’ ἀρρωστίασ καὶ καρτεροῦντοσ ἃ πολλοὶ τῶν ἐρρωμένων μόλισ ὑπέμενον, καταφανοῦσ δὲ πᾶσιν ὄντοσ οὐ δι’ αὑτὸν οὐδὲ τῷ φιλοψυχεῖν τοῖσ πόνοισ ἐμμένοντοσ, ἀλλὰ δι’ ἐκείνουσ τὴν ἐλπίδα μὴ προϊεμένου.

καὶ γὰρ εἰσ δάκρυα καὶ ὀδυρμοὺσ τῶν ἄλλων ὑπὸ φόβου καὶ λύπησ τρεπομένων, ἐκεῖνοσ, εἴ ποτε βιασθείη τοῦτο ποιῆσαι, δῆλοσ ἦν τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ ἀκλεὲσ τῆσ στρατείασ ἀναλογιζόμενοσ πρὸσ τὸ μέγεθοσ καὶ τὴν δόξαν ὧν ἤλπιζε κατορθώσειν.

οὐ μόνον δ’ αὐτοῦ τὴν ὄψιν ὁρῶντεσ, ἀλλὰ καὶ τῶν λόγων μνημονεύοντεσ καὶ τῶν παραινέσεων ἃσ ἐποιήσατο κωλύων τὸν ἔκπλουν, ἔτι μᾶλλον ἐνόμιζον ἀναξίωσ ταλαιπωρεῖν· καὶ πρὸσ τὰσ ἐκ θεῶν ἐλπίδασ ἀθύμωσ εἶχον, ἐννοοῦντεσ ὡσ ἀνὴρ θεοφιλὴσ καὶ πολλὰ καὶ μεγάλα λαμπρυνάμενοσ πρὸσ τὸ θεῖον οὐδενὸσ ἐπιεικεστέρᾳ τύχῃ χρῆται τῶν κακίστων ἐν τῷ στρατεύματι καὶ ταπεινοτάτων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION