헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Νιξιασ́13́

(플루타르코스, Νικίας, chapter 13)

καίτοι λέγεται πολλὰ καὶ παρὰ τῶν ἱερέων ἐναντιοῦσθαι πρὸσ τὴν στρατείαν· ἀλλ’ ἑτέρουσ ἔχων μάντεισ ὁ Ἀλκιβιάδησ ἐκ δή τινων λογίων προὔφερε παλαιῶν μέγα κλέοσ τῶν Ἀθηναίων ἀπὸ Σικελίασ ἔσεσθαι. καὶ θεοπρόποι τινὲσ αὐτῷ παρ’ Ἄμμωνοσ ἀφίκοντο χρησμὸν κομίζοντεσ ὡσ λήψονται Συρακουσίουσ ἅπαντασ Ἀθηναῖοι· τὰ δ’ ἐναντία φοβούμενοι δυσφημεῖν ἔκρυπτον. οὐδὲ γὰρ τὰ προὖπτα καὶ καταφανῆ τῶν σημείων ἀπέτρεπεν, ἥ τε τῶν Ἑρμῶν περικοπή, μιᾷ νυκτὶ πάντων ἀκρωτηριασθέντων πλὴν ἑνόσ, ὃν Ἀνδοκίδου καλοῦσιν, ἀνάθημα μὲν τῆσ Αἰγηί̈δοσ φυλῆσ, κείμενον δὲ πρὸ τῆσ τότε οὔσησ Ἀνδοκίδου οἰκίασ, καὶ τὸ πραχθὲν περὶ τὸν βωμὸν τῶν δώδεκα θεῶν.

ἄνθρωποσ γάρ τισ ἐξαίφνησ ἀναπηδήσασ ἐπ’ αὐτόν, εἶτα περιβὰσ ἀπέκοψεν αὑτοῦ λίθω τὸ αἰδοῖον. ἐν δὲ Δελφοῖσ Παλλάδιον ἕστηκε χρυσοῦν ἐπὶ φοίνικοσ χαλκοῦ βεβηκόσ, ἀνάθημα τῆσ πόλεωσ ἀπὸ τῶν Μηδικῶν ἀριστείων·

τοῦτ’ ἔκοπτον ἐφ’ ἡμέρασ πολλὰσ προσπετόμενοι κόρακεσ, καὶ τὸν καρπὸν ὄντα χρυσοῦν τοῦ φοίνικοσ ἀπέτρωγον καὶ κατέβαλλον. οἱ δὲ ταῦτα μὲν ἔφασαν εἶναι Δελφῶν πλάσματα πεπεισμένων ὑπὸ Συρακουσίων·

χρησμοῦ δέ τινοσ κελεύοντοσ αὐτοὺσ ἐκ Κλαζομενῶν τὴν ἱέρειαν τῆσ Ἀθηνᾶσ ἄγειν, μετεπέμψαντο τὴν ἄνθρωπον· ἐκαλεῖτο δὲ Ἡσυχία. καὶ τοῦτο ἦν, ὡσ ἐοίκεν, ὃ παρῄνει τῇ πόλει τὸ δαιμόνιον ἐν τῷ παρόντι, τὴν ἡσυχίαν ἄγειν. εἴτε δὴ ταῦτα δείσασ εἴτ’ ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ τὴν στρατείαν φοβηθείσ, ὁ ἀστρολόγοσ Μέτων ἦν γὰρ ἐφ’ ἡγεμονίασ τινὸσ τεταγμένοσ προσεποιεῖτο τὴν οἰκίαν ὑφάπτειν ὡσ μεμηνώσ.

οἱ δέ φασιν οὐ μανίαν σκηψάμενον, ἀλλὰ νύκτωρ ἐμπρήσαντα τὴν οἰκίαν προελθεῖν εἰσ τὴν ἀγορὰν ταπεινόν, καὶ δεῖσθαι τῶν πολιτῶν ὅπωσ ἐπὶ συμφορᾷ τοσαύτῃ τὸν υἱὸν αὐτοῦ μέλλοντα πλεῖν τριήραρχον εἰσ Σικελίαν ἀφῶσι τῆσ στρατείασ. Σωκράτει δὲ τῷ σοφῷ τὸ δαιμόνιον οἷσ εἰώθει συμβόλοισ χρησάμενον πρὸσ αὐτὸν ἐμήνυσε κἀκεῖνα, τὸν ἔκπλουν ἐπ’ ὀλέθρῳ τῆσ πόλεωσ πραττόμενον.

ὁ δὲ τοῖσ συνήθεσι καὶ φίλοισ ἔφρασε, καὶ διῆλθεν εἰσ πολλοὺσ ὁ λόγοσ. οὐκ ὀλίγουσ δὲ καὶ τὰ τῶν ἡμερῶν ἐν αἷσ τὸν στόλον ἐξέπεμπον ὑπέθραττεν.

Ἀδώνια γὰρ εἶχον αἱ γυναῖκεσ τότε, καὶ προὔκειτο πολλαχόθι τῆσ πόλεωσ εἴδωλα, καὶ ταφαὶ περὶ αὐτὰ καὶ κοπετοὶ γυναικῶν ἦσαν, ὥστε τοὺσ ἐν λόγῳ ποιουμένουσ τινὶ τὰ τοιαῦτα δυσχεραίνειν καὶ δεδιέναι περὶ τῆσ παρασκευῆσ ἐκείνησ καὶ δυνάμεωσ, μὴ λαμπρότητα καὶ ἀκμὴν ἐπιφανεστάτην σχοῦσα ταχέωσ μαρανθῇ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Νικίας, chapter 13

(플루타르코스, Νικίας, chapter 13)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION