Plutarch, Νικίας, chapter 10

(플루타르코스, Νικίας, chapter 10)

γενομένων δὲ συνθηκῶν ὅπωσ τὰ χωρία καὶ τὰσ πόλεισ, ἃσ εἶχον ἀλλήλων, καὶ τοὺσ αἰχμαλώτουσ ἀποδιδῶσι, προτέρων ἀποδιδόντων τῶν κλήρῳ λαχόντων, ὠνήσατο τὸν κλῆρον ὁ Νικίασ κρύφα χρήμασιν, ὥστε προτέρουσ ἀποδιδόναι τοὺσ Λακεδαιμονίουσ. καὶ τοῦτο μὲν ἱστορεῖ Θεόφραστοσ.

ἐπεὶ δὲ Κορίνθιοι καὶ Βοιωτοὶ πρὸσ τὰ πραττόμενα δυσκολαίνοντεσ αἰτίαισ καὶ μέμψεσιν αὖθισ ἐδόκουν ἀνακαλεῖσθαι τὸν πόλεμον, ἔπεισεν ὁ Νικίασ τοὺσ Ἀθηναίουσ καὶ Λακεδαιμονίουσ τῇ εἰρήνῃ τὴν συμμαχίαν ὥσπερ κράτοσ ἢ δεσμὸν ἐπιθέντασ, φοβερωτέρουσ τε τοῖσ ἀφισταμένοισ καὶ βεβαιοτέρουσ ἀλλήλοισ γενέσθαι. πραττομένων δὲ τούτων ὁ Ἀλκιβιάδησ οὔτε πρὸσ ἡσυχίαν εὖ πεφυκώσ, καὶ τοῖσ Λακεδαιμονίοισ ἀχθόμενοσ ὅτι τῷ Νικίᾳ προσέκειντο καὶ προσεῖχον, αὐτὸν δ’ ὑπερεώρων καὶ κατεφρόνουν, ἐν ἀρχῇ μὲν εὐθὺσ ὑπεναντιωθεὶσ τῇ εἰρήνῃ καὶ ἀντιστὰσ οὐδὲν ἐπέραινεν, ὀλίγῳ δ’ ὕστερον ὁρῶν οὐκ ἔτι τοῖσ Ἀθηναίοισ ὁμοίωσ ἀρέσκοντασ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ, ἀλλ’ ἀδικεῖν δοκοῦντασ ὅτι Βοιωτοῖσ ἔθεντο συμμαχίαν καὶ Πάνακτον ἑστῶσαν οὐ παρέδωκαν οὐδ’ Ἀμφίπολιν, ἐπεφύετο ταῖσ αἰτίαισ καὶ παρώξυνε τὸν δῆμον ἐφ’ ἑκάστῃ.

τέλοσ δὲ πρεσβείαν μεταπεμψάμενοσ Ἀργείων ἔπραττε συμμαχίαν πρὸσ τοὺσ Ἀθηναίουσ.

ἐπεὶ δὲ πρέσβεισ ἐλθόντεσ ἐκ Λακεδαίμονοσ αὐτοκράτορεσ καὶ τῇ βουλῇ προεντυγχάνοντεσ ἔδοξαν ἐπὶ πᾶσιν ἥκειν τοῖσ δικαίοισ, δείσασ ὁ Ἀλκιβιάδησ μὴ καὶ τὸν δῆμον ἀπὸ τῶν αὐτῶν λόγων ἐπαγάγωνται, περιῆλθεν αὐτοὺσ δι’ ἀπάτησ καὶ ὁρ́κων ὡσ ἅπαντα συμπράξων, ἂν μὴ φῶσι μηδ’ ὁμολογήσωσιν ἥκειν αὐτοκράτορεσ· μάλιστα γὰρ οὕτωσ ἃ βούλονται γενήσεσθαι. πεισθέντων δὲ καὶ μεταστάντων ἀπὸ τοῦ Νικίου πρὸσ ἐκεῖνον, ἐμβαλὼν αὐτοὺσ εἰσ τὸν δῆμον ἠρώτα πρῶτον εἰ περὶ πάντων ἥκουσιν αὐτοκράτορεσ·

ὡσ δ’ ἠρνοῦντο, παρ’ ἐλπίδασ μεταβαλόμενοσ τήν τε βουλὴν ἐπεκαλεῖτο μάρτυρα τῶν λόγων, καὶ τὸν δῆμον ἐκέλευε μὴ προσέχειν μηδὲ πιστεύειν οὕτω περιφανῶσ ψευδομένοισ καὶ νῦν μὲν ταῦτα, νῦν δὲ τἀναντία περὶ τῶν αὐτῶν λέγουσι. θορυβουμένων δ’, ὡσ εἰκόσ, αὐτῶν, καὶ τοῦ Νικίου μηδὲν ἔχοντοσ εἰπεῖν, ἀλλ’ ἄχει καὶ θαύματι πεπληγότοσ, ὁ μὲν δῆμοσ εὐθὺσ ὡρ́μητο τοὺσ Ἀργείουσ καλεῖν καὶ ποιεῖσθαι συμμάχουσ, ἐβοήθησε δὲ τῷ Νικίᾳ σεισμόσ τισ διὰ μέσου γενόμενοσ καὶ διαλύσασ τὴν ἐκκλησίαν.

τῇ δ’ ὑστεραίᾳ πάλιν τοῦ δήμου συνελθόντοσ πολλὰ ποιήσασ καὶ εἰπὼν ἔπεισε μόλισ ἐπισχεῖν τὰ πρὸσ Ἀργείουσ, αὐτὸν δὲ πέμψαι πρὸσ Λακεδαιμονίουσ, ὡσ πάντων καλῶσ γενησομένων. ἐλθὼν δ’ εἰσ Σπάρτην τἆλλα μὲν ὡσ ἀνὴρ ἀγαθὸσ καὶ πρόθυμοσ εἰσ αὐτοὺσ ἐτιμήθη, πράξασ δ’ οὐδέν, ἀλλὰ κρατηθεὶσ ὑπὸ τῶν βοιωτιαζόντων ἐπανῆλθεν, οὐ μόνον ἀδοξῶν καὶ κακῶσ ἀκούων, ἀλλὰ καὶ δεδιὼσ τοὺσ Ἀθηναίουσ λυπουμένουσ καὶ ἀγανακτοῦντασ ὅτι πεισθέντεσ ὑπ’ ἐκείνου τοσούτουσ καὶ τοιούτουσ ἄνδρασ ἀπέδωκαν·

οἱ γὰρ ἐκ Πύλου κομισθέντεσ ἦσαν ἐξ οἴκων τε πρώτων τῆσ Σπάρτησ, καὶ φίλουσ καὶ συγγενεῖσ τοὺσ δυνατωτάτουσ ἔχοντεσ. οὐ μὴν ἔπραξάν τι τραχύτερον ὀργῇ πρὸσ ἐκεῖνον, ἀλλὰ τὸν Ἀλκιβιάδην στρατηγὸν εἵλοντο, καὶ Μαντινεῖσ καὶ Ἠλείουσ Λακεδαιμονίων ἀποστάντασ ἐποιήσαντο συμμάχουσ μετ’ Ἀργείων, καὶ λῃστὰσ εἰσ Πύλον ἔπεμψαν κακουργεῖν τὴν Λακωνικήν·

ἐξ ὧν αὖθισ εἰσ πόλεμον κατέστησαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION