Plutarch, Νικίας, chapter 8

(플루타르코스, Νικίας, chapter 8)

οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τότε τύχῃ χρησάμενοσ ἀγαθῇ καὶ στρατηγήσασ ἄριστα μετὰ Δημοσθένουσ, ἐντὸσ οὗ προεῖπε χρόνου τῶν Σπαρτιατῶν ὅσοι μὴ κατὰ μάχην ἔπεσον τὰ ὅπλα παραδόντασ ἤγαγεν αἰχμαλώτουσ. καὶ τοῦτο τῷ Νικίᾳ μεγάλην ἤνεγκεν ἀδοξίαν. οὐ γὰρ ἀσπίδοσ ῥῖψισ, ἀλλ’ αἴσχιόν τι καὶ χεῖρον ἐδόκει τὸ δειλίᾳ τὴν στρατηγίαν ἀποβαλεῖν ἑκουσίωσ, καὶ προέσθαι τῷ ἐχθρῷ τηλικούτου κατορθώματοσ ἀφορμάσ, αὑτὸν ἀποχειροτονήσαντα τῆσ ἀρχῆσ. σκώπτει δ’ αὐτὸν εἰσ ταῦτα πάλιν Ἀριστοφάνησ ἐν μὲν Ὄρνισιν οὕτω πωσ λέγων·

καὶ μὴν μὰ τὸν Δί’ οὐχὶ νυστάζειν γ’ ἔτι ὡρ́α ’στὶν ἡμῖν, οὐδὲ μελλονικιᾶν. ἐν δὲ Γεωργοῖσ ταῦτα γράφων· ἐθέλω γεωργεῖν. εἶτα τίσ σε κωλύει; ὑμεῖσ· ἐπεὶ δίδωμι χιλίασ δραχμάσ, ἐάν με τῶν ἀρχῶν ἀφῆτε. δεχόμεθα· δισχίλιαι γάρ εἰσι σὺν ταῖσ Νικίου. καὶ μέντοι καὶ τὴν πόλιν ἔβλαψεν οὐ μικρὰ τῷ Κλέωνι τοσοῦτον προσγενέσθαι δόξησ ἐάσασ καὶ δυνάμεωσ, ὑφ’ ἧσ εἰσ βαρὺ φρόνημα καὶ θράσοσ ἐμπεσὼν ἀκάθεκτον ἄλλασ τε τῇ πόλει προσετρίψατο συμφοράσ, ὧν οὐχ ἥκιστα καὶ αὐτὸσ ἀπέλαυσε, καὶ τὸν ἐπὶ τοῦ βήματοσ κόσμον ἀνελὼν καὶ πρῶτοσ ἐν τῷ δημηγορεῖν ἀνακραγὼν καὶ περισπάσασ τὸ ἱμάτιον καὶ τὸν μηρὸν πατάξασ καὶ δρόμῳ μετὰ τοῦ λέγειν ἅμα χρησάμενοσ, τὴν ὀλίγον ὕστερον ἅπαντα τὰ πράγματα συγχέασαν εὐχέρειαν καὶ ὀλιγωρίαν τοῦ πρέποντοσ ἐνεποίησε τοῖσ πολιτευομένοισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION