헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Νιξιασ́03́

(플루타르코스, Νικίας, chapter 3)

Περικλῆσ μὲν οὖν ἀπό τε ἀρετῆσ ἀληθινῆσ καὶ λόγου δυνάμεωσ τὴν πόλιν ἄγων οὐδενὸσ ἐδεῖτο σχηματισμοῦ πρὸσ τὸν ὄχλον οὐδὲ πιθανότητοσ, Νικίασ δὲ τούτοισ μὲν λειπόμενοσ, οὐσίᾳ δὲ προέχων, ἀπ’ αὐτῆσ ἐδημαγώγει. καὶ τῇ Κλέωνοσ εὐχερείᾳ καὶ βωμολοχίᾳ πρὸσ ἡδονὴν μεταχειριζομένῃ τοὺσ Ἀθηναίουσ διὰ τῶν ὁμοίων ἀντιπαρεξάγειν ἀπίθανοσ ὤν, χορηγίαισ ἀνελάμβανε καὶ γυμνασιαρχίαισ ἑτέραισ τε τοιαύταισ φιλοτιμίαισ τὸν δῆμον, ὑπερβαλλόμενοσ πολυτελείᾳ καὶ χάριτι τοὺσ πρὸ ἑαυτοῦ καὶ καθ’ ἑαυτὸν ἅπαντασ.

εἱστήκει δὲ καὶ τῶν ἀναθημάτων αὐτοῦ καθ’ ἡμᾶσ τό τε Παλλάδιον ἐν ἀκροπόλει, τὴν χρύσωσιν ἀποβεβληκόσ, καὶ ὁ τοῖσ χορηγικοῖσ τρίποσιν ὑποκείμενοσ ἐν Διονύσου νεώσ·

ἐνίκησε γὰρ πολλάκισ χορηγήσασ, ἐλείφθη δὲ οὐδέποτε. λέγεται δ’ ἔν τινι χορηγίᾳ παρελθεῖν οἰκέτησ αὐτοῦ κεκοσμημένοσ εἰσ σχῆμα Διονύσου, κάλλιστοσ ὀφθῆναι καὶ μέγιστοσ, οὔπω γενειῶν· ἡσθέντων δὲ τῶν Ἀθηναίων τῇ ὄψει καὶ κροτούντων ἐπὶ πολὺν χρόνον, ἀναστὰσ ὁ Νικίασ εἶπεν ὡσ οὐχ ὅσιον ἡγοῖτο δουλεύειν καταπεφημισμένον θεῷ σῶμα, καὶ τὸν νεανίσκον ἀπηλευθέρωσε. μνημονεύεται δ’ αὐτοῦ καὶ τὰ περὶ Δῆλον ὡσ λαμπρὰ καὶ θεοπρεπῆ φιλοτιμήματα.

τῶν γὰρ χορῶν, οὓσ αἱ πόλεισ ἔπεμπον ᾀσομένουσ τῷ θεῷ, προσπλεόντων μὲν ὡσ ἔτυχεν, εὐθὺσ δ’ ὄχλου πρὸσ τὴν ναῦν ἀπαντῶντοσ ᾄδειν κελευομένων κατ’ οὐδένα κόσμον, ἀλλ’ ὑπὸ σπουδῆσ ἀσυντάκτωσ ἀποβαινόντων ἅμα καὶ στεφανουμένων καὶ μεταμφιεννυμένων, ἐκεῖνοσ, ὅτε τὴν θεωρίαν ἦγεν, αὐτὸσ μὲν εἰσ Ῥήνειαν ἀπέβη τὸν χορὸν ἔχων καὶ τὰ ἱερεῖα καὶ τὴν ἄλλην παρασκευήν, ζεῦγμα δὲ πεποιημένον Ἀθήνησι πρὸσ τὰ μέτρα καὶ κεκοσμημένον ἐκπρεπῶσ χρυσώσεσι καὶ βαφαῖσ καὶ στεφάνοισ καὶ αὐλαίαισ κομίξων, διὰ νυκτὸσ ἐγεφύρωσε τὸν μεταξὺ Ῥηνείασ καὶ Δήλου πόρον οὐκ ὄντα μέγαν· εἶθ’ ἅμα ἡμέρᾳ τήν τε πομπὴν τῷ θεῷ καὶ τὸν χορὸν ἄγων κεκοσμημένον πολυτελῶσ καὶ ᾄδοντα διὰ τῆσ γεφύρασ ἀπεβίβαζε.

μετὰ δὲ τὴν θυσίαν καὶ τὸν ἀγῶνα καὶ τὰσ ἑστιάσεισ τόν τε φοίνικα τὸν χαλκοῦν ἔστησεν ἀνάθημα τῷ θεῷ, καὶ χωρίον μυρίων δραχμῶν πριάμενοσ καθιέρωσεν, οὗ τὰσ προσόδουσ ἔδει Δηλίουσ καταθύοντασ ἑστιᾶσθαι, πολλὰ καὶ ἀγαθὰ Νικίᾳ παρὰ τῶν θεῶν αἰτουμένουσ·

καὶ γὰρ τοῦτο τῇ στήλῃ ἐνέγραψεν, ἣν ὥσπερ φύλακα τῆσ δωρεᾶσ ἐν Δήλῳ κατέλιπεν. ὁ δὲ φοῖνιξ ἐκεῖνοσ ὑπὸ τῶν πνευμάτων ἀποκλασθεὶσ ἐνέπεσε τῷ Ναξίων ἀνδριάντι τῷ μεγάλῳ καὶ ἀνέτρεψε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Νικίας, chapter 3

(플루타르코스, Νικίας, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION