Plutarch, Νικίας, chapter 1

(플루타르코스, Νικίας, chapter 1)

ὃσ ἐλπίσασ τὸν μὲν Θουκυδίδην ὑπερβαλεῖσθαι δεινότητι, τὸν δὲ Φίλιστον ἀποδείξειν παντάπασι φορτικὸν καὶ ἰδιώτην, διὰ μέσων ὠθεῖται τῇ ἱστορίᾳ τῶν μάλιστα κατωρθωμένων ἐκείνοισ ἀγώνων καὶ ναυμαχιῶν καὶ δημηγοριῶν, οὐ μὰ Δία παρὰ Λύδιον ἁρ́μα πεζὸσ οἰχνεύων ὥσ φησι Πίνδαροσ, ἀλλ’ ὅλωσ τισ ὀψιμαθὴσ καὶ μειρακιώδησ φαινόμενοσ ἐν τούτοισ, καὶ κατὰ τὸν Δίφιλον παχύσ, ὠνθυλευμένοσ στέατι Σικελικῷ, πολλαχοῦ δ’ ὑπορρέων εἰσ τὸν Ξέναρχον, ὥσπερ ὅταν λέγῃ τοῖσ Ἀθηναίοισ οἰωνὸν ἡγήσασθαι γεγονέναι τὸν ἀπὸ τῆσ νίκησ ἔχοντα τοὔνομα στρατηγὸν ἀντειπόντα πρὸσ τὴν στρατηγίαν, καὶ τῇ περικοπῇ τῶν Ἑρμῶν προσημαίνειν αὐτοῖσ τὸ δαιμόνιον, ὡσ ὑπὸ Ἑρμοκράτουσ τοῦ Ἕρμωνοσ πλεῖστα πείσονται παρὰ τὸν πόλεμον· ἔτι δ’ εἰκὸσ εἶναι τὸν Ἡρακλέα τοῖσ μὲν Συρακουσίοισ βοηθεῖν διὰ τὴν Κόρην, παρ’ ἧσ ἔλαβε τὸν Κέρβερον, ὀργίζεσθαι δὲ τοῖσ Ἀθηναίοισ, ὅτι τοὺσ Αἰγεστέασ, ἀπογόνουσ ὄντασ Τρώων, ἔσωζον, αὐτὸσ δ’ ὑπὸ Λαομέδοντοσ ἀδικηθεὶσ ἀνάστατον ἐποίησε τὴν πόλιν.

ἀλλὰ τούτῳ μὲν ἴσωσ ἀπὸ τῆσ αὐτῆσ ἐμμελείασ ταῦτά τε γράφειν ἐπῄει καὶ τὴν Φιλίστου διάλεκτον εὐθύνειν, καὶ τοῖσ περὶ Πλάτωνα καὶ Ἀριστοτέλην λοιδορεῖσθαι·

ἐμοὶ δ’ ὅλωσ μὲν ἡ περὶ λέξιν ἅμιλλα καὶ ζηλοτυπία πρὸσ ἑτέρουσ μικροπρεπὲσ φαίνεται καὶ σοφιστικόν, ἂν δὲ πρὸσ τὰ ἀμίμητα γίγνηται, καὶ τελέωσ ἀναίσθητον. ἃσ γοῦν Θουκυδίδησ ἐξήνεγκε πράξεισ καὶ Φίλιστοσ, ἐπεὶ παρελθεῖν οὐκ ἔστι, μάλιστά γε δὴ τὸν τρόπον καὶ τὴν διάθεσιν τοῦ ἀνδρὸσ ὑπὸ πολλῶν καὶ μεγάλων παθῶν καλυπτομένην περιεχούσασ, ἐπιδραμὼν βραχέωσ καὶ διὰ τῶν ἀναγκαίων, ἵνα μὴ παντάπασιν ἀμελὴσ δοκῶ καὶ ἀργὸσ εἶναι, τὰ διαφεύγοντα τοὺσ πολλούσ, ὑφ’ ἑτέρων δ’ εἰρημένα σποράδην ἢ πρὸσ ἀναθήμασιν ἢ ψηφίσμασιν εὑρημένα παλαιοῖσ πεπείραμαι συναγαγεῖν, οὐ τὴν ἄχρηστον ἀθροίζων ἱστορίαν, ἀλλὰ τὴν πρὸσ κατανόησιν ἤθουσ καὶ τρόπου παραδιδούσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION