Pausanias, Description of Greece, Ἠλιακῶν Β, chapter 20

(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Β, chapter 20)

τὸ δὲ ὄροσ τὸ Κρόνιον κατὰ τὰ ἤδη λελεγμένα μοι παρὰ τὴν κρηπῖδα καὶ τοὺσ ἐπ’ αὐτῇ παρήκει θησαυρούσ. ἐπὶ δὲ τοῦ ὄρουσ τῇ κορυφῇ θύουσιν οἱ Βασίλαι καλούμενοι τῷ Κρόνῳ κατὰ ἰσημερίαν τὴν ἐν τῷ ἦρι, Ἐλαφίῳ μηνὶ παρὰ Ἠλείοισ. ἐν δὲ τοῖσ πέρασι τοῦ Κρονίου κατὰ τὸ πρὸσ τὴν ἄρκτον ἔστιν ἐν μέσῳ τῶν θησαυρῶν καὶ τοῦ ὄρουσ ἱερὸν Εἰλειθυίασ, ἐν δὲ αὐτῷ Σωσίπολισ Ἠλείοισ ἐπιχώριοσ δαίμων ἔχει τιμάσ.

τὴν μὲν δὴ Εἰλείθυιαν ἐπονομάζοντεσ Ὀλυμπίαν, ἱερασομένην αἱροῦνται τῇ θεῷ κατὰ ἔτοσ ἕκαστον· ἁγιστεύει τῷ Ἠλείων καὶ αὐτὴ λουτρά τε ἐσφέρει τῷ θεῷ καὶ μάζασ κατατίθησιν αὐτῷ μεμαγμένασ μέλιτι.

ἐν μὲν δὴ τῷ ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ ‐ διπλοῦσ γὰρ δὴ πεποίηται ‐ τῆσ τε Εἰλειθυίασ βωμὸσ καὶ ἔσοδοσ ἐσ αὐτό ἐστιν ἀνθρώποισ·

ἐν δὲ τῷ ἐντὸσ ὁ Σωσίπολισ ἔχει τιμάσ, καὶ ἐσ αὐτὸ ἔσοδοσ οὐκ ἔστι πλὴν τῇ θεραπευούσῃ τὸν θεὸν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπον ἐφειλκυσμένῃ ὕφοσ λευκόν· παρθένοι δὲ ἐν τῷ τῆσ Εἰλειθυίασ ὑπομένουσαι καὶ γυναῖκεσ ὕμνον ᾄδουσι, καθαγίζουσ<α>ι δὲ καὶ θυμιάματα παντοῖα αὐτῷ ἐπισπένδειν οὐ νομίζουσιν οἶνον. καὶ ὁρ́κοσ παρὰ τῷ Σωσιπόλιδι ἐπὶ μεγίστοισ καθέστηκεν. λέγεται δὲ καὶ Ἀρκάδων ἐσ τὴν Ἠλείαν ἐσβεβληκότων στρατιᾷ καὶ τῶν Ἠλείων σφίσιν ἀντικαθημένων γυναῖκα ἀφικομένην παρὰ τῶν Ἠλείων τοὺσ στρατηγούσ, νήπιον παῖδα ἔχουσαν ἐπὶ τῷ μαστῷ, λέγειν ὡσ τέκοι μὲν αὐτὴ τὸν παῖδα, διδοίη δὲ ἐξ ὀνειράτων συμμαχήσοντα Ἠλείοισ.

οἱ δὲ ἐν ταῖσ ἀρχαῖσ ‐ πιστὰ γὰρ τὴν ἄνθρωπον ἡγοῦντο εἰρηκέναι ‐ τιθέασι τὸ παιδίον πρὸ τοῦ στρατεύματοσ γυμνόν. ἐπῄεσάν τε δὴ οἱ Ἀρκάδεσ καὶ τὸ παιδίον ἐνταῦθα ἤδη δράκων ἦν·

ταραχθεῖσι δὲ ἐπὶ τῷ θεάματι τοῖσ Ἀρκάσι καὶ ἐνδοῦσιν ἐσ φυγὴν ἐπέκειντο οἱ Ἠλεῖοι, καὶ νίκην τε ἐπιφανεστάτην ἀνείλοντο καὶ ὄνομα τῷ θεῷ τίθενται Σωσίπολιν. ἔνθα δέ σφισιν ὁ δράκων ἔδοξεν ἐσδῦναι μετὰ τὴν μάχην, τὸ ἱερὸν ἐποίησαν ἐνταῦθα· σὺν δὲ αὐτῷ σέβεσθαι καὶ τὴν Εἰλείθυιαν ἐνόμισαν, ὅτι τὸν παῖδά σφισιν ἡ θεὸσ αὕτη προήγαγεν ἐσ ἀνθρώπουσ. ἀποθανοῦσιν ἐν τῇ μάχῃ ἐστὶ τὸ μνῆμα ἐπὶ τοῦ λόφου διαβάντων τὸν Κλάδεον ὡσ ἐπὶ ἡλίου δυσμάσ.

πλησίον δὲ τῆσ Εἰλειθυίασ ἐρείπια Ἀφροδίτησ Οὐρανίασ ἱεροῦ λείπεται, θύουσι δὲ καὶ αὐτόθι ἐπὶ τῶν βωμῶν. ἔστι δὲ ἐντὸσ τῆσ Ἄλτεωσ κατὰ τὴν πομπικὴν ἔσοδον Ἱπποδάμειον καλούμενον, ὅσον πλέθρου χωρίον περιεχόμενον θριγκῷ·

ἐσ τοῦτο ἅπαξ κατὰ ἔτοσ ἕκαστον ἔστι ταῖσ γυναιξὶν ἔσοδοσ, αἳ θύουσι τῇ Ἱπποδαμείᾳ καὶ ἄλλα ἐσ τιμὴν δρῶσιν αὐτῆσ. τὴν δὲ Ἱπποδάμειάν φασιν ἐσ Μιδέαν τὴν ἐν τῇ Ἀργολίδι ἀποχωρῆσαι, ἅτε τοῦ Πέλοποσ ἐπὶ τῷ Χρυσίππου θανάτῳ μάλιστα ἐσ ἐκείνην ἔχοντοσ τὴν ὀργήν· αὐτοὶ δὲ ὕστερον ἐκ μαντείασ κομίσαι φασὶ τῆσ Ἱπποδαμείασ τὰ ὀστᾶ ἐν Ὀλυμπίᾳ. ἔστι δὲ ἐπὶ τῷ πέρατι τῶν ἀγαλμάτων ἃ ἐπὶ ζημίαισ ἐποιήσαντο ἀθλητῶν, ἐπὶ τούτῳ τῷ πέρατί ἐστιν ἣν Κρυπτὴν ὀνομάζουσιν ἔσοδον·

διὰ δὲ αὐτῆσ τούσ τε Ἑλλανοδίκασ ἐσιέναι ἐσ τὸ στάδιον καὶ τοὺσ ἀγωνιστάσ. τὸ μὲν δὴ στάδιον γῆσ χῶμά ἐστι, πεποίηται δὲ ἐν αὐτῷ καθέδρα τοῖσ τιθεῖσι τὸν ἀγῶνα. ἔστι δὲ ἀπαντικρὺ τῶν Ἑλλανοδικῶν βωμὸσ λίθου λευκοῦ· ἐπὶ τούτου καθεζομένη τοῦ βωμοῦ θεᾶται γυνὴ τὰ Ὀλύμπια, ἱέρεια Δήμητροσ Χαμύνησ, τιμὴν ταύτη<ν> ἄλλοτε ἄλλην λαμβάνουσα παρὰ Ἠλείων.

παρθένουσ δὲ οὐκ εἴργουσι θεᾶσθαι. πρὸσ δὲ τοῦ σταδίου τῷ πέρατι, ᾗ τοῖσ σταδιαδρόμοισ ἄφεσισ πεποίηται, Ἐνδυμίωνοσ μνῆμα ἐνταῦθα λόγῳ Ἠλείων ἐστίν. ὑπερβάλλοντι δὲ ἐκ τοῦ σταδίου, καθότι οἱ Ἑλλανοδίκαι καθέζονται, κατὰ τοῦτο τὸ χωρίον ἐσ τῶν ἵππων ἀνειμένον τοὺσ δρόμουσ καὶ ἡ ἄφεσίσ ἐστι τῶν ἵππων.

παρέχεται μὲν οὖν σχῆμα ἡ ἄφεσισ κατὰ πρῷραν νεώσ, τέτραπται δὲ αὐτῆσ τὸ ἔμβολον ἐσ τὸν δρόμον·

καθότι δὲ τῇ Ἀγνάπτου στοᾷ προσεχήσ ἐστιν ἡ πρῷρα, κατὰ τοῦτο εὐρεῖα γίνεται, δελφὶσ δὲ ἐπὶ κανόνοσ κατὰ ἄκρον μάλιστα τὸ ἔμβολον πεποίηται χαλκοῦσ. ἑκατέρα μὲν δὴ πλευρὰ τῆσ ἀφέσεωσ πλέον ἢ τετρακοσίουσ πόδασ παρέχεται τοῦ μήκουσ, ᾠκοδόμηται δὲ ἐν αὐταῖσ οἰκήματα·

ταῦτα τὰ κλήρῳ τὰ οἰκήματα διαλαγχάνουσιν οἱ ἐσιόντεσ ἐσ τὸν ἀγῶνα τῶν ἵππων. πρὸ δὲ τῶν ἁρμάτων ἢ καὶ ἵππων τῶν κελήτων, διήκει πρὸ αὐτῶν καλῴδιον ἀντὶ ὕσπληγοσ· βωμὸσ δὲ ὠμῆσ πλίνθου τὰ ἐκτὸσ κεκονιαμένοσ ἐπὶ ἑκάστησ Ὀλυμπιάδοσ ποιεῖται κατὰ τὴν πρῷραν μάλιστά που μέσην, ἀετὸσ δὲ ἐπὶ τῷ βωμῷ χαλκοῦσ κεῖται τὰ πτερὰ ἐπὶ μήκιστον ἐκτείνων. ἀνακινεῖ μὲν δὴ τὸ ἐν τῷ βωμῷ μηχάνημα ὁ τεταγμένοσ ἐπὶ τῷ δρόμῳ·

ἀνακινηθέντοσ δὲ ὁ μὲν ἐσ τὸ ἄνω πεποίηται πηδᾶν ὁ ἀετόσ, ὡσ τοῖσ ἥκουσιν ἐπὶ τὴν θέαν γενέσθαι σύνοπτοσ, ὁ δελφὶσ δὲ ἐσ ἔδαφοσ πίπτει. πρῶται μὲν δὴ ἑκατέρωθεν αἱ πρὸσ τῇ στοᾷ τῇ Ἀγνάπτου χαλῶσιν ὕσπληγεσ, καὶ οἱ κατὰ ταύτασ ἑστηκότεσ ἐκθέουσιν ἵπποι πρῶτοι·

θέοντέσ τε δὴ γίνονται κατὰ τοὺσ εἰληχότασ ἑστάναι τὴν δευτέραν τάξιν, καὶ τηνικαῦτα χαλῶσιν αἱ ὕσπληγεσ αἱ ἐν τῇ δευτέρᾳ τάξει· διὰ πάντων τε κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον συμβαίνει τῶν ἵππων, ἔστ’ ἂν ἐξισωθῶσιν ἀλλήλοισ κατὰ τῆσ πρῴρασ τὸ ἔμβολον· τὸ ἀπὸ τούτου δὲ ἤδη καθέστηκεν ἐπίδειξισ ἐπιστήμησ τε ἡνιόχων καὶ ἵππων ὠκύτητοσ.

τὸ μὲν δὴ ἐξ ἀρχῆσ Κλεοίτασ ἐστὶν ἄφεσιν μηχανησάμενοσ, καὶ φρονῆσαί γε <φαίνεται> ἐπὶ τῷ εὑρήματι, ὡσ καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ ἀνδριάντι τῷ Ἀθήνῃσιν ἐπιγράψαι ὃσ τὴν ἱππάφεσιν <ἐν> Ὀλυμπίᾳ εὑρ́ατο πρῶτοσ,τεῦξέ με Κλεοίτασ υἱὸσ Ἀριστοκλέουσ·

Κλεοίτα δέ φασιν ὕστερον Ἀριστείδην σοφίαν τινὰ καὶ αὐτὸν ἐσ τὸ μηχάνημα ἐσενέγκασθαι. παρεχομένου δὲ τοῦ ἱπποδρόμου παρήκουσαν ἐσ πλέον τὴν ἑτέραν τῶν πλευρῶν, ἔστιν ἐπὶ τῆσ μείζονοσ πλευρᾶσ, οὔσησ χώματοσ, κατὰ τὴν διέξοδον τὴν διὰ τοῦ χώματοσ τὸ τῶν ἵππων δεῖμα ὁ Ταράξιπποσ.

σχῆμα μὲν βωμοῦ περιφεροῦσ ἐστι, παραθέοντασ δὲ κατὰ τοῦτο τοὺσ ἵππουσ φόβοσ τε αὐτίκα ἰσχυρὸσ ἀπ’ οὐδεμιᾶσ προφάσεωσ φανερᾶσ καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου λαμβάνει ταραχή, τά τε δὴ ἁρ́ματα καταγνύουσιν ὡσ ἐπίπαν καὶ οἱ ἡνίοχοι τιτρώσκονται· καὶ τοῦδε ἡνίοχοι ἕνεκα θυσίασ θύουσι καὶ γενέσθαι σφίσιν ἵλεων εὔχονται τὸν Ταράξιππον. τοῦ Ἄκτοροσ, καὶ τὸ μνῆμα κοινὸν Δαμέωνι καὶ τῷ ἵππῳ γενέσθαι.

λέγουσι δὲ καὶ ὡσ Μυρτίλῳ κενὸν ἐνταῦθα ἠρίον ποιήσειε Πέλοψ καὶ θύσειέ τε αὐτῷ τὸ ἐπὶ τῷ φόνῳ μήνιμα ἰώμενοσ καὶ ἐπονομάσαι Ταράξιππον, ὅτι τῷ Οἰνομάῳ διὰ τοῦ Μυρτίλου τῆσ τέχνησ ἐταράχθησαν αἱ ἵπποι·

τοῖσ δέ ἐστιν εἰρημένον ὡσ αὐτὸσ Οἰνόμαοσ ὁ τοὺσ ἱππεύοντάσ ἐστιν ἐν τῷ δρόμῳ βλάπτων. ἤκουσα δὲ καὶ ἐσ τὸν Πορθάονοσ Ἀλκάθουν ἀγόντων τὴν αἰτίαν, ὡσ ἐνταῦθα μέρη λάβοι γῆσ ὁ Ἀλκάθουσ ἀποθανὼν ὑπὸ Οἰνομάου τῶν Ἱπποδαμείασ γάμων ἕνεκα· ἅτε δὲ ἀτυχήσαντα ἐν ἱπποδρόμῳ, βάσκανόν τε εἶναι τοῖσ ἱππεύουσι καὶ οὐκ εὐμενῆ δαίμονα. ἀνὴρ δὲ Αἰγύπτιοσ Πέλοπα ἔφη παρὰ τοῦ Θηβαίου λαβόντα Ἀμφίονοσ κατορύξαι τι ἐνταῦθα, ἔνθα καλοῦσι τὸν Ταράξιππον, καὶ ὑπὸ τοῦ κατορωρυγμένου ταραχθῆναι μὲν τῷ Οἰνομάῳ τότε, ταράσσεσθαι δὲ καὶ ὕστερον τοῖσ πᾶσι τὰσ ἵππουσ·

ἠξίου δὲ οὗτοσ <ὁ> Αἰγύπτιοσ εἶναι μὲν Ἀμφίονα, εἶναι δὲ καὶ τὸν Θρᾷκα Ὀρφέα μαγεῦσαι δεινόν, καὶ αὐτοῖσ ἐπᾴδουσι θηρία τε ἀφικνεῖσθαι τῷ Ὀρφεῖ καὶ Ἀμφίονι ἐσ τὰσ τοῦ τείχουσ οἰκοδομίασ τὰσ πέτρασ. ὁ δὲ πιθανώτατοσ ἐμοὶ δοκεῖν τῶν λόγων Ποσειδῶνοσ ἐπίκλησιν εἶναι τοῦ Ἱππίου φησίν. ἔστι δὲ καὶ ἐν Ἰσθμῷ Ταράξιπποσ Γλαῦκοσ ὁ Σισύφου·

γενέσθαι δὲ αὐτῷ τὴν τελευτὴν λέγουσιν ὑπὸ τῶν ἵππων, ὅτε Ἄκαστοσ τὰ ἆθλα ἔθηκεν ἐπὶ τῷ πατρί. ἐν Νεμέᾳ δὲ τῇ Ἀργείων ἡρ́ωσ μὲν ἦν οὐδεὶσ ὅστισ ἔβλαπτε τοὺσ ἵππουσ· πέτρασ δὲ ὑπὲρ τῶν ἵππων τὴν καμπὴν ἀνεστηκυίασ χρόαν πυρρᾶσ, ἡ ἀπ’ αὐτῆσ αὐγὴ κατὰ ταὐτὰ καὶ εἰ πῦρ ἐνεποίει φόβον τοῖσ ἵπποισ. ἀλλὰ γὰρ ὁ ἐν Ὀλυμπίᾳ Ταράξιπποσ πολὺ δή τι ὑπερηρκώσ ἐστιν ἐσ ἵππων φόβον.

ἐπὶ δὲ νύσσησ μιᾶσ Ἱπποδαμείασ ἐστὶν εἰκὼν χαλκῆ, ταινίαν τε ἔχουσα καὶ ἀναδεῖν τὸν Πέλοπα μέλλουσα ἐπὶ τῇ νίκῃ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION