Pausanias, Description of Greece, Ἠλιακῶν Β, chapter 11

(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Β, chapter 11)

ἐφεξῆσ τούτων ἀναθήματά ἐστιν Ἠλείων, Φίλιπποσ ὁ Ἀμύντου καὶ Ἀλέξανδροσ ὁ Φιλίππου καὶ Σέλευκόσ τε καὶ Ἀντίγονοσ· τοῖσ μὲν δὴ ἐφ’ ἵππων, Ἀντιγόνῳ δὲ ἀνὴρ πεζόσ ἐστιν ἡ εἰκών. τῶν δὲ βασιλέων τῶν εἰρημένων ἕστηκεν οὐ πόρρω Θεαγένησ ὁ Τιμοσθένουσ Θάσιοσ·

Θάσιοι δὲ οὐ Τιμοσθένουσ παῖδα εἶναι Θεαγένην φασίν, ἀλλὰ ἱερᾶσθαι μὲν Ἡρακλεῖ τὸν Τιμοσθένην Θασίῳ, τοῦ Θεαγένουσ δὲ τῇ μητρὶ Ἡρακλέουσ συγγενέσθαι φάσμα ἐοικὸσ Τιμοσθένει. ἔνατόν τε δὴ ἔτοσ εἶναι τῷ παιδὶ καὶ αὐτὸν ἀπὸ τῶν διδασκάλων φασὶν ἐσ τὴν οἰκίαν ἐρχόμενον ἄγαλμα ὅτου δὴ θεῶν ἀνακείμενον ἐν τῇ ἀγορᾷ χαλκοῦν ‐ χαίρειν γὰρ τῷ ἀγάλματι αὐτόν ‐ , ἀνασπάσαι τε δὴ τὸ ἄγαλμα καὶ ἐπὶ τὸν ἕτερον τῶν ὤμων ἀναθέμενον ἐνεγκεῖν παρ’ αὑτόν. ἐχόντων δὲ ὀργὴν ἐσ αὐτὸν ἐπὶ τῷ πεποιημένῳ τῶν πολιτῶν, ἀνήρ τισ αὐτῶν δόκιμοσ καὶ ἡλικίᾳ προήκων ἀποκτεῖναι μὲν σφᾶσ τὸν παῖδα οὐκ ἐᾷ, ἐκεῖνον δὲ ἐκέλευσεν ἐκ τῆσ οἰκίασ αὖθισ κομίσαι τὸ ἄγαλμα ἐσ τὴν ἀγοράν·

ὡσ δὲ ἤνεγκε, μέγα αὐτίκα ἦν κλέοσ τοῦ παιδὸσ ἐπὶ ἰσχύι, καὶ τὸ ἔργον ἀνὰ πᾶσαν ἐβεβόητο τὴν Ἑλλάδα. ὅσα μὲν δὴ ἔργων τῶν Θεαγένουσ ἐσ τὸν ἀγῶνα ἥκει τὸν Ὀλυμπικόν, προεδήλωσεν ὁ λόγοσ ἤδη μοι τὰ δοκιμώτατα ἐξ αὐτῶν, Εὔθυμόν τε ὡσ κατεμαχέσατο τὸν πύκτην καὶ ὡσ ὑπὸ Ἠλείων ἐπεβλήθη τῷ Θεαγένει ζημία.

τότε μὲν δὴ τοῦ παγκρατίου τὴν νίκην ἀνὴρ ἐκ Μαντινείασ Δρομεὺσ ὄνομα πρῶτοσ ὧν ἴσμεν ἀκονιτὶ λέγεται λαβεῖν· τὴν δὲ Ὀλυμπιάδα τὴν ἐπὶ ταύτῃ παγκρατιάζων ὁ Θεαγένησ ἐκράτει.

γεγόνασι δὲ αὐτῷ καὶ Πυθοῖ νῖκαι τρεῖσ, αὗται μὲν ἐπὶ πυγμῇ, Νεμείων δὲ ἐννέα καὶ Ἰσθμίων δέκα παγκρατίου τε ἀναμὶξ καὶ πυγμῆσ.

ἐν Φθίᾳ δὲ τῇ Θεσσαλῶν πυγμῆσ μὲν ἢ παγκρατίου παρῆκε τὴν σπουδήν, ἐφρόντιζε δὲ ὅπωσ καὶ ἐπὶ δρόμῳ ἐμφανὴσ ἐν Ἕλλησιν εἰή, καὶ τοὺσ ἐσελθόντασ ἐσ τὸν δόλιχον ἐκράτησεν· ἦν δέ οἱ πρὸσ Ἀχιλλέα ἐμοὶ δοκεῖν τὸ φιλοτίμημα, ἐν πατρίδι τοῦ ὠκίστου τῶν καλουμένων ἡρώων ἀνελέσθαι δρόμου νίκην. τοὺσ δὲ σύμπαντασ στεφάνουσ τετρακοσίουσ τε ἔσχε καὶ χιλίουσ. ὡσ δὲ ἀπῆλθεν ἐξ ἀνθρώπων, ἀνὴρ τῶν τισ ἀπηχθημένων ζῶντι αὐτῷ παρεγίνετο ἀνὰ πᾶσαν νύκτα ἐπὶ τοῦ Θεαγένουσ τὴν εἰκόνα καὶ ἐμαστίγου τὸν χαλκὸν ἅτε αὐτῷ Θεαγένει λυμαινόμενοσ·

καὶ τὸν μὲν ὁ ἀνδριὰσ ἐμπεσὼν ὕβρεωσ παύει, τοῦ ἀνθρώπου δὲ τοῦ ἀποθανόντοσ οἱ παῖδεσ τῇ εἰκόνι ἐπεξῄεσαν φόνου. καὶ οἱ Θάσιοι καταποντοῦσι τὴν εἰκόνα ἐπακολουθήσαντεσ γνώμῃ τῇ Δράκοντοσ, ὃσ Ἀθηναίοισ θεσμοὺσ γράψασ φονικοὺσ ὑπερώρισε καὶ τὰ ἄψυχα, εἴγε ἐμπεσόν τι ἐξ αὐτῶν ἀποκτείνειεν ἄνθρωπον. ἀνὰ χρόνον δέ, ὡσ τοῖσ Θασίοισ οὐδένα ἀπεδίδου καρπὸν ἡ γῆ, θεωροὺσ ἀποστέλλουσιν ἐσ Δελφούσ, καὶ αὐτοῖσ ἔχρησεν ὁ θεὸσ καταδέχεσθαι τοὺσ δεδιωγμένουσ.

καὶ οἱ μὲν ἐπὶ τῷ λόγῳ τούτῳ καταδεχθέντεσ οὐδὲν τῆσ ἀκαρπίασ παρείχοντο ἰάμα·

δεύτερα οὖν ἐπὶ τὴν Πυθίαν ἔρχονται, λέγοντεσ ὡσ καὶ ποιήσασιν αὐτοῖσ τὰ χρησθέντα διαμένοι τὸ ἐκ τῶν θεῶν μήνιμα. ἐνταῦθα ἀπεκρίνατό σφισιν ἡ Πυθία·

Θεαγένην δ’ ἄμνηστον ἀφήκατε τὸν μέγαν ὑμέων. ἀπορούντων δὲ αὐτῶν ὁποίᾳ μηχανῇ τοῦ Θεαγένουσ τὴν εἰκόνα ἀνασώσωνται, φασὶν ἁλιέασ ἀναχθέντασ ἐσ τὸ πέλαγοσ ἐπὶ ἰχθύων θήραν περισχεῖν τῷ δικτύῳ τὴν εἰκόνα καὶ ἀνενεγκεῖν αὖθισ ἐσ τὴν γῆν· Θάσιοι δὲ ἀναθέντεσ, ἔνθα καὶ ἐξ ἀρχῆσ ἔκειτο, νομίζουσιν ἅτε θεῷ θύειν. πολλαχοῦ δὲ καὶ ἑτέρωθι ἔν τε Ἕλλησιν οἶδα καὶ παρὰ βαρβάροισ ἀγάλματα ἱδρυμένα Θεαγένουσ καὶ νοσήματά τε αὐτὸν ἰώμενον καὶ ἔχοντα παρὰ τῶν ἐπιχωρίων τιμάσ.

ὁ δὲ ἀνδριὰσ τοῦ Θεαγένουσ ἐστὶν ἐν τῇ Ἄλτει, τέχνη τοῦ Αἰγινήτου Γλαυκίου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION