헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́6́20́

(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Β, chapter 20)

τὸ δὲ ὄροσ τὸ Κρόνιον κατὰ τὰ ἤδη λελεγμένα μοι παρὰ τὴν κρηπῖδα καὶ τοὺσ ἐπ’ αὐτῇ παρήκει θησαυρούσ. ἐπὶ δὲ τοῦ ὄρουσ τῇ κορυφῇ θύουσιν οἱ Βασίλαι καλούμενοι τῷ Κρόνῳ κατὰ ἰσημερίαν τὴν ἐν τῷ ἦρι, Ἐλαφίῳ μηνὶ παρὰ Ἠλείοισ. ἐν δὲ τοῖσ πέρασι τοῦ Κρονίου κατὰ τὸ πρὸσ τὴν ἄρκτον ἔστιν ἐν μέσῳ τῶν θησαυρῶν καὶ τοῦ ὄρουσ ἱερὸν Εἰλειθυίασ, ἐν δὲ αὐτῷ Σωσίπολισ Ἠλείοισ ἐπιχώριοσ δαίμων ἔχει τιμάσ.

τὴν μὲν δὴ Εἰλείθυιαν ἐπονομάζοντεσ Ὀλυμπίαν, ἱερασομένην αἱροῦνται τῇ θεῷ κατὰ ἔτοσ ἕκαστον· ἁγιστεύει τῷ Ἠλείων καὶ αὐτὴ λουτρά τε ἐσφέρει τῷ θεῷ καὶ μάζασ κατατίθησιν αὐτῷ μεμαγμένασ μέλιτι.

ἐν μὲν δὴ τῷ ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ ‐ διπλοῦσ γὰρ δὴ πεποίηται ‐ τῆσ τε Εἰλειθυίασ βωμὸσ καὶ ἔσοδοσ ἐσ αὐτό ἐστιν ἀνθρώποισ·

ἐν δὲ τῷ ἐντὸσ ὁ Σωσίπολισ ἔχει τιμάσ, καὶ ἐσ αὐτὸ ἔσοδοσ οὐκ ἔστι πλὴν τῇ θεραπευούσῃ τὸν θεὸν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπον ἐφειλκυσμένῃ ὕφοσ λευκόν· παρθένοι δὲ ἐν τῷ τῆσ Εἰλειθυίασ ὑπομένουσαι καὶ γυναῖκεσ ὕμνον ᾄδουσι, καθαγίζουσ<α>ι δὲ καὶ θυμιάματα παντοῖα αὐτῷ ἐπισπένδειν οὐ νομίζουσιν οἶνον. καὶ ὁρ́κοσ παρὰ τῷ Σωσιπόλιδι ἐπὶ μεγίστοισ καθέστηκεν. λέγεται δὲ καὶ Ἀρκάδων ἐσ τὴν Ἠλείαν ἐσβεβληκότων στρατιᾷ καὶ τῶν Ἠλείων σφίσιν ἀντικαθημένων γυναῖκα ἀφικομένην παρὰ τῶν Ἠλείων τοὺσ στρατηγούσ, νήπιον παῖδα ἔχουσαν ἐπὶ τῷ μαστῷ, λέγειν ὡσ τέκοι μὲν αὐτὴ τὸν παῖδα, διδοίη δὲ ἐξ ὀνειράτων συμμαχήσοντα Ἠλείοισ.

οἱ δὲ ἐν ταῖσ ἀρχαῖσ ‐ πιστὰ γὰρ τὴν ἄνθρωπον ἡγοῦντο εἰρηκέναι ‐ τιθέασι τὸ παιδίον πρὸ τοῦ στρατεύματοσ γυμνόν. ἐπῄεσάν τε δὴ οἱ Ἀρκάδεσ καὶ τὸ παιδίον ἐνταῦθα ἤδη δράκων ἦν·

ταραχθεῖσι δὲ ἐπὶ τῷ θεάματι τοῖσ Ἀρκάσι καὶ ἐνδοῦσιν ἐσ φυγὴν ἐπέκειντο οἱ Ἠλεῖοι, καὶ νίκην τε ἐπιφανεστάτην ἀνείλοντο καὶ ὄνομα τῷ θεῷ τίθενται Σωσίπολιν. ἔνθα δέ σφισιν ὁ δράκων ἔδοξεν ἐσδῦναι μετὰ τὴν μάχην, τὸ ἱερὸν ἐποίησαν ἐνταῦθα· σὺν δὲ αὐτῷ σέβεσθαι καὶ τὴν Εἰλείθυιαν ἐνόμισαν, ὅτι τὸν παῖδά σφισιν ἡ θεὸσ αὕτη προήγαγεν ἐσ ἀνθρώπουσ. ἀποθανοῦσιν ἐν τῇ μάχῃ ἐστὶ τὸ μνῆμα ἐπὶ τοῦ λόφου διαβάντων τὸν Κλάδεον ὡσ ἐπὶ ἡλίου δυσμάσ.

πλησίον δὲ τῆσ Εἰλειθυίασ ἐρείπια Ἀφροδίτησ Οὐρανίασ ἱεροῦ λείπεται, θύουσι δὲ καὶ αὐτόθι ἐπὶ τῶν βωμῶν. ἔστι δὲ ἐντὸσ τῆσ Ἄλτεωσ κατὰ τὴν πομπικὴν ἔσοδον Ἱπποδάμειον καλούμενον, ὅσον πλέθρου χωρίον περιεχόμενον θριγκῷ·

ἐσ τοῦτο ἅπαξ κατὰ ἔτοσ ἕκαστον ἔστι ταῖσ γυναιξὶν ἔσοδοσ, αἳ θύουσι τῇ Ἱπποδαμείᾳ καὶ ἄλλα ἐσ τιμὴν δρῶσιν αὐτῆσ. τὴν δὲ Ἱπποδάμειάν φασιν ἐσ Μιδέαν τὴν ἐν τῇ Ἀργολίδι ἀποχωρῆσαι, ἅτε τοῦ Πέλοποσ ἐπὶ τῷ Χρυσίππου θανάτῳ μάλιστα ἐσ ἐκείνην ἔχοντοσ τὴν ὀργήν· αὐτοὶ δὲ ὕστερον ἐκ μαντείασ κομίσαι φασὶ τῆσ Ἱπποδαμείασ τὰ ὀστᾶ ἐν Ὀλυμπίᾳ. ἔστι δὲ ἐπὶ τῷ πέρατι τῶν ἀγαλμάτων ἃ ἐπὶ ζημίαισ ἐποιήσαντο ἀθλητῶν, ἐπὶ τούτῳ τῷ πέρατί ἐστιν ἣν Κρυπτὴν ὀνομάζουσιν ἔσοδον·

διὰ δὲ αὐτῆσ τούσ τε Ἑλλανοδίκασ ἐσιέναι ἐσ τὸ στάδιον καὶ τοὺσ ἀγωνιστάσ. τὸ μὲν δὴ στάδιον γῆσ χῶμά ἐστι, πεποίηται δὲ ἐν αὐτῷ καθέδρα τοῖσ τιθεῖσι τὸν ἀγῶνα. ἔστι δὲ ἀπαντικρὺ τῶν Ἑλλανοδικῶν βωμὸσ λίθου λευκοῦ· ἐπὶ τούτου καθεζομένη τοῦ βωμοῦ θεᾶται γυνὴ τὰ Ὀλύμπια, ἱέρεια Δήμητροσ Χαμύνησ, τιμὴν ταύτη<ν> ἄλλοτε ἄλλην λαμβάνουσα παρὰ Ἠλείων.

παρθένουσ δὲ οὐκ εἴργουσι θεᾶσθαι. πρὸσ δὲ τοῦ σταδίου τῷ πέρατι, ᾗ τοῖσ σταδιαδρόμοισ ἄφεσισ πεποίηται, Ἐνδυμίωνοσ μνῆμα ἐνταῦθα λόγῳ Ἠλείων ἐστίν. ὑπερβάλλοντι δὲ ἐκ τοῦ σταδίου, καθότι οἱ Ἑλλανοδίκαι καθέζονται, κατὰ τοῦτο τὸ χωρίον ἐσ τῶν ἵππων ἀνειμένον τοὺσ δρόμουσ καὶ ἡ ἄφεσίσ ἐστι τῶν ἵππων.

παρέχεται μὲν οὖν σχῆμα ἡ ἄφεσισ κατὰ πρῷραν νεώσ, τέτραπται δὲ αὐτῆσ τὸ ἔμβολον ἐσ τὸν δρόμον·

καθότι δὲ τῇ Ἀγνάπτου στοᾷ προσεχήσ ἐστιν ἡ πρῷρα, κατὰ τοῦτο εὐρεῖα γίνεται, δελφὶσ δὲ ἐπὶ κανόνοσ κατὰ ἄκρον μάλιστα τὸ ἔμβολον πεποίηται χαλκοῦσ. ἑκατέρα μὲν δὴ πλευρὰ τῆσ ἀφέσεωσ πλέον ἢ τετρακοσίουσ πόδασ παρέχεται τοῦ μήκουσ, ᾠκοδόμηται δὲ ἐν αὐταῖσ οἰκήματα·

ταῦτα τὰ κλήρῳ τὰ οἰκήματα διαλαγχάνουσιν οἱ ἐσιόντεσ ἐσ τὸν ἀγῶνα τῶν ἵππων. πρὸ δὲ τῶν ἁρμάτων ἢ καὶ ἵππων τῶν κελήτων, διήκει πρὸ αὐτῶν καλῴδιον ἀντὶ ὕσπληγοσ· βωμὸσ δὲ ὠμῆσ πλίνθου τὰ ἐκτὸσ κεκονιαμένοσ ἐπὶ ἑκάστησ Ὀλυμπιάδοσ ποιεῖται κατὰ τὴν πρῷραν μάλιστά που μέσην, ἀετὸσ δὲ ἐπὶ τῷ βωμῷ χαλκοῦσ κεῖται τὰ πτερὰ ἐπὶ μήκιστον ἐκτείνων. ἀνακινεῖ μὲν δὴ τὸ ἐν τῷ βωμῷ μηχάνημα ὁ τεταγμένοσ ἐπὶ τῷ δρόμῳ·

ἀνακινηθέντοσ δὲ ὁ μὲν ἐσ τὸ ἄνω πεποίηται πηδᾶν ὁ ἀετόσ, ὡσ τοῖσ ἥκουσιν ἐπὶ τὴν θέαν γενέσθαι σύνοπτοσ, ὁ δελφὶσ δὲ ἐσ ἔδαφοσ πίπτει. πρῶται μὲν δὴ ἑκατέρωθεν αἱ πρὸσ τῇ στοᾷ τῇ Ἀγνάπτου χαλῶσιν ὕσπληγεσ, καὶ οἱ κατὰ ταύτασ ἑστηκότεσ ἐκθέουσιν ἵπποι πρῶτοι·

θέοντέσ τε δὴ γίνονται κατὰ τοὺσ εἰληχότασ ἑστάναι τὴν δευτέραν τάξιν, καὶ τηνικαῦτα χαλῶσιν αἱ ὕσπληγεσ αἱ ἐν τῇ δευτέρᾳ τάξει· διὰ πάντων τε κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον συμβαίνει τῶν ἵππων, ἔστ’ ἂν ἐξισωθῶσιν ἀλλήλοισ κατὰ τῆσ πρῴρασ τὸ ἔμβολον· τὸ ἀπὸ τούτου δὲ ἤδη καθέστηκεν ἐπίδειξισ ἐπιστήμησ τε ἡνιόχων καὶ ἵππων ὠκύτητοσ.

τὸ μὲν δὴ ἐξ ἀρχῆσ Κλεοίτασ ἐστὶν ἄφεσιν μηχανησάμενοσ, καὶ φρονῆσαί γε <φαίνεται> ἐπὶ τῷ εὑρήματι, ὡσ καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ ἀνδριάντι τῷ Ἀθήνῃσιν ἐπιγράψαι ὃσ τὴν ἱππάφεσιν <ἐν> Ὀλυμπίᾳ εὑρ́ατο πρῶτοσ,τεῦξέ με Κλεοίτασ υἱὸσ Ἀριστοκλέουσ·

Κλεοίτα δέ φασιν ὕστερον Ἀριστείδην σοφίαν τινὰ καὶ αὐτὸν ἐσ τὸ μηχάνημα ἐσενέγκασθαι. παρεχομένου δὲ τοῦ ἱπποδρόμου παρήκουσαν ἐσ πλέον τὴν ἑτέραν τῶν πλευρῶν, ἔστιν ἐπὶ τῆσ μείζονοσ πλευρᾶσ, οὔσησ χώματοσ, κατὰ τὴν διέξοδον τὴν διὰ τοῦ χώματοσ τὸ τῶν ἵππων δεῖμα ὁ Ταράξιπποσ.

σχῆμα μὲν βωμοῦ περιφεροῦσ ἐστι, παραθέοντασ δὲ κατὰ τοῦτο τοὺσ ἵππουσ φόβοσ τε αὐτίκα ἰσχυρὸσ ἀπ’ οὐδεμιᾶσ προφάσεωσ φανερᾶσ καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου λαμβάνει ταραχή, τά τε δὴ ἁρ́ματα καταγνύουσιν ὡσ ἐπίπαν καὶ οἱ ἡνίοχοι τιτρώσκονται· καὶ τοῦδε ἡνίοχοι ἕνεκα θυσίασ θύουσι καὶ γενέσθαι σφίσιν ἵλεων εὔχονται τὸν Ταράξιππον. τοῦ Ἄκτοροσ, καὶ τὸ μνῆμα κοινὸν Δαμέωνι καὶ τῷ ἵππῳ γενέσθαι.

λέγουσι δὲ καὶ ὡσ Μυρτίλῳ κενὸν ἐνταῦθα ἠρίον ποιήσειε Πέλοψ καὶ θύσειέ τε αὐτῷ τὸ ἐπὶ τῷ φόνῳ μήνιμα ἰώμενοσ καὶ ἐπονομάσαι Ταράξιππον, ὅτι τῷ Οἰνομάῳ διὰ τοῦ Μυρτίλου τῆσ τέχνησ ἐταράχθησαν αἱ ἵπποι·

τοῖσ δέ ἐστιν εἰρημένον ὡσ αὐτὸσ Οἰνόμαοσ ὁ τοὺσ ἱππεύοντάσ ἐστιν ἐν τῷ δρόμῳ βλάπτων. ἤκουσα δὲ καὶ ἐσ τὸν Πορθάονοσ Ἀλκάθουν ἀγόντων τὴν αἰτίαν, ὡσ ἐνταῦθα μέρη λάβοι γῆσ ὁ Ἀλκάθουσ ἀποθανὼν ὑπὸ Οἰνομάου τῶν Ἱπποδαμείασ γάμων ἕνεκα· ἅτε δὲ ἀτυχήσαντα ἐν ἱπποδρόμῳ, βάσκανόν τε εἶναι τοῖσ ἱππεύουσι καὶ οὐκ εὐμενῆ δαίμονα. ἀνὴρ δὲ Αἰγύπτιοσ Πέλοπα ἔφη παρὰ τοῦ Θηβαίου λαβόντα Ἀμφίονοσ κατορύξαι τι ἐνταῦθα, ἔνθα καλοῦσι τὸν Ταράξιππον, καὶ ὑπὸ τοῦ κατορωρυγμένου ταραχθῆναι μὲν τῷ Οἰνομάῳ τότε, ταράσσεσθαι δὲ καὶ ὕστερον τοῖσ πᾶσι τὰσ ἵππουσ·

ἠξίου δὲ οὗτοσ <ὁ> Αἰγύπτιοσ εἶναι μὲν Ἀμφίονα, εἶναι δὲ καὶ τὸν Θρᾷκα Ὀρφέα μαγεῦσαι δεινόν, καὶ αὐτοῖσ ἐπᾴδουσι θηρία τε ἀφικνεῖσθαι τῷ Ὀρφεῖ καὶ Ἀμφίονι ἐσ τὰσ τοῦ τείχουσ οἰκοδομίασ τὰσ πέτρασ. ὁ δὲ πιθανώτατοσ ἐμοὶ δοκεῖν τῶν λόγων Ποσειδῶνοσ ἐπίκλησιν εἶναι τοῦ Ἱππίου φησίν. ἔστι δὲ καὶ ἐν Ἰσθμῷ Ταράξιπποσ Γλαῦκοσ ὁ Σισύφου·

γενέσθαι δὲ αὐτῷ τὴν τελευτὴν λέγουσιν ὑπὸ τῶν ἵππων, ὅτε Ἄκαστοσ τὰ ἆθλα ἔθηκεν ἐπὶ τῷ πατρί. ἐν Νεμέᾳ δὲ τῇ Ἀργείων ἡρ́ωσ μὲν ἦν οὐδεὶσ ὅστισ ἔβλαπτε τοὺσ ἵππουσ· πέτρασ δὲ ὑπὲρ τῶν ἵππων τὴν καμπὴν ἀνεστηκυίασ χρόαν πυρρᾶσ, ἡ ἀπ’ αὐτῆσ αὐγὴ κατὰ ταὐτὰ καὶ εἰ πῦρ ἐνεποίει φόβον τοῖσ ἵπποισ. ἀλλὰ γὰρ ὁ ἐν Ὀλυμπίᾳ Ταράξιπποσ πολὺ δή τι ὑπερηρκώσ ἐστιν ἐσ ἵππων φόβον.

ἐπὶ δὲ νύσσησ μιᾶσ Ἱπποδαμείασ ἐστὶν εἰκὼν χαλκῆ, ταινίαν τε ἔχουσα καὶ ἀναδεῖν τὸν Πέλοπα μέλλουσα ἐπὶ τῇ νίκῃ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Ἠλιακῶν Β, chapter 20

(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Β, chapter 20)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION