Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 53

(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 53)

φοινικίνου δὲ οἴνου μέμνηται καὶ Ἔφιπποσ· κάρυα, ῥόασ, φοίνικασ, ἕτερα νώγαλα, σταμνάριὰ τ’ οἴνου μικρὰ τοῦ φοινικίνου. καὶ πάλιν φοινικίνου βῖκόσ τισ ὑπανεῴγνυτο. μνημονεύει αὐτοῦ καὶ Ξενοφῶν Ἀναβάσει. Μενδαίου δὲ Κρατῖνοσ· νῦν δ’ ἂν ἴδῃ Μενδαῖον ἡβῶντ’ ἀρτίωσ οἰνίσκον, ἕπεται κἀκολουθεῖ καὶ λέγει· οἴμ’ ὡσ ἁπαλὸσ καὶ λευκόσ· ἆρ’ οἴσει τρία; Ἕρμιπποσ δέ που ποιεῖ τὸν Διόνυσον πλειόνων μεμνημένον Μενδαίῳ μὲν καὶ ἐνουροῦσιν θεοὶ αὐτοὶ στρώμασιν ἐν μαλακοῖσ. Μάγνητα δὲ μειλιχόδωρον καὶ Θάσιον, τῷ δὴ μήλων ἐπιδέδρομεν ὀδμή, τοῦτον ἐγὼ κρίνω πολὺ πάντων εἶναι ἄριστον τῶν ἄλλων οἴνων μετ’ ἀμύμονα Χῖον ἄλυπον. ἔστι δέ τισ οἶνοσ, τὸν δὴ σαπρίαν καλέουσι, οὗ καὶ ἀπὸ στόματοσ στάμνων ὑπανοιγομενάων ὄζει ἰών, ὄζει δὲ ῥόδων, ὄζει δ’ ὑακίνθου· ὀσμὴ θεσπεσία κατὰ πᾶν δ’ ἔχει ὑψερεφὲσ δῶ, ἀμβροσία καὶ νέκταρ ὁμοῦ.

τοῦτ’ ἐστὶ τὸ νέκταρ, τούτου χρὴ παρέχειν πίνειν ἐν δαιτὶ θαλείῃ τοῖσιν ἐμοῖσι φίλοισ, τοῖσ δ’ ἐχθροῖσ ἐκ Πεπαρήθου. φησὶ δὲ Φαινίασ ὁ Ἐρέσιοσ Μενδαίουσ τοὺσ βότρυσ ἐπὶ τῇ ἀμπέλῳ ῥαίνειν τῷ ἐλατηρίῳ· διὸ γίνεσθαι τὸν οἶνον μαλακόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION