Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 59

(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 59)

τῶν οἴνων ὁ μὲν λευκόσ, ὁ δὲ κιρρόσ, ὁ δὲ μέλασ. καὶ ὁ μὲν λευκὸσ λεπτότατοσ τῇ φύσει, οὐρητικόσ, θερμὸσ πεπτικόσ τε ὢν τὴν κεφαλὴν ποιεῖ διάπυρον ἀνωφερὴσ γὰρ ὁ οἶνοσ. ὁ δὲ μέλασ, ὁ μὴ γλυκάζων, τροφιμώτατοσ, στυπτικόσ· ὁ δὲ γλυκάζων καὶ τῶν λευκῶν καὶ τῶν κιρρῶν τροφιμώτατοσ. λεαίνει γὰρ κατὰ τὴν πάροδον καὶ παχύνων τὰ ὑγρὰ μᾶλλον κεφαλὴν ἧττον παρενοχλεῖ, ὄντωσ γὰρ ἡ τοῦ γλυκέοσ οἴνου φύσισ ἐγχρονίζει περὶ τὰ ὑποχόνδρια καὶ πτυέλου ἐστὶν ἀναγωγόσ, ὡσ Διοκλῆσ καὶ Πραξαγόρασ ἱστοροῦσι. "ὁ μέλασ οἶνόσ ἐστι θρεπτικώτατοσ, ὁ δὲ λευκὸσ οὐρητικώτατοσ καὶ λεπτότατοσ, ὁ δὲ κιρρὸσ ξηρὸσ καὶ τῶν σιτίων πεπτικώτεροσ. οἱ δ’ ἐπιμελέστερον τεθαλαττωμένοι οἶνοι ἀκραίπαλοὶ τέ εἰσι καὶ κοιλίασ λύουσιν ἐπιδάκνουσὶ τε τὸν στόμαχον ἐμφυσήσεισ τε ἐνεργάζονται καὶ συγκατεργάζονται τὴν τροφήν. τοιοῦτοσ δ’ ἐστὶν ὅ τε Μύνδιοσ καὶ ὁ ἀπὸ Ἁλικαρνασσοῦ. ὁ γοῦν κυνικὸσ Μένιπποσ ἁλμοπότιν τὴν Μύνδον φησίν. ἱκανῶσ δὲ καὶ ὁ Κῷοσ τεθαλάττωται. καὶ ὁ Ῥόδιοσ δὲ ἐλάττονοσ μὲν κεκοινώνηκε θαλάσσησ, ὁ δὲ πολὺσ αὐτοῦ ἀχρεῖόσ ἐστιν.

ὁ δὲ νησιώτησ εἴσ τε τοὺσ πότουσ ἐστὶν εὖ πεφυκὼσ καὶ πρὸσ τὴν καθημερινὴν χρῆσιν οὐκ ἀνοίκειοσ. ὁ δὲ Κνίδιοσ αἵματοσ γεννητικόσ, τρόφιμοσ, κοιλίαν εὔλυτον κατασκευάζων πλείων δὲ πινόμενοσ ἐκλύει τὸν στόμαχον. ὁ δὲ Λέσβιοσ στῦψιν μικροτέραν ἔχει καὶ μᾶλλον οὐρεῖται.

χαριέστατοσ δ’ ἐστὶν ὁ Χῖοσ καὶ τοῦ Χίου ὁ καλούμενοσ Ἀριούσιοσ. διαφοραὶ δὲ αὐτοῦ εἰσι τρεῖσ· ὁ μὲν γὰρ αὐστηρὸσ ἐστιν, ὁ δὲ γλυκάζων, ὁ δὲ μέσοσ τούτων τῇ γεύσει αὐτόκρατοσ καλεῖται. ὁ μὲν οὖν αὐστηρὸσ εὔστομόσ ἐστι καὶ τρόφιμοσ καὶ μᾶλλον οὐρεῖται, ὁ δὲ γλυκάζων τρόφιμοσ, πλήσμιοσ, κοιλίασ μαλακτικόσ, ὁ δ’ αὐτόκρατοσ τῇ χρείᾳ μέσοσ ἐστί. κοινῶσ δ’ ὁ Χῖοσ πεπτικόσ, τρόφιμοσ, αἵματοσ χρηστοῦ γεννητικόσ, προσηνέστατοσ, πλήσμιοσ διὰ τὸ παχὺσ εἶναι τῇ δυνάμει. τῶν δ’ οἴνων χαριέστατοσ ὁ κατὰ τὴν Ἰταλίαν Ἀλβανὸσ καὶ ὁ Φαλερνίτησ.

ὁ δὲ τούτων πεπαλαιωμένοσ καὶ κεχρονικὼσ φαρμακώδησ ὢν καροῖ λίαν ταχέωσ, ὁ δὲ Ἀδριανὸσ καλούμενοσ εὔπνουσ, εὐανάδοτοσ, ἄλυποσ τὸ σύνολον, οἰνοποιητέον δὲ αὐτοὺσ πρό τινοσ χρόνου καὶ εἰσ ἀναπεπταμένον τόπον θετέον εἰσ τὸ διαπνεῦσαι τὸ παχὺ τῆσ δυνάμεωσ αὐτῶν. χαριέστατοσ δ’ οἶνοσ εἰσ παλαίωσιν ὁ Κερκυραῖοσ. ὁ δὲ Ζακύνθιοσ καὶ ὁ Λευκάδιοσ διὰ τὸ γύψον λαβεῖν καὶ κεφαλὴν ἀδικοῦσιν.

ὁ δ’ ἀπὸ Κιλικίασ Ἀβάτησ καλούμενοσ κοιλίασ μόνον ἐστὶ ’ μαλακτικόσ. Κῴῳ δὲ καὶ Μυνδίῳ καὶ Ἁλικαρνασσίῳ καὶ παντὶ τῷ ἱκανῶσ τεθαλαττωμένῳ συνᾴδει τὰ σκληρὰ τῶν ὑδάτων οἱο͂ν κρηναῖα καὶ ὄμβρια, ἐὰν ᾖ διυλισμένα καὶ πλείονα χρόνον καθεσταμένα. χρήσιμοι δ’ εἰσὶν οὗτοι Ἀθήνησι καὶ Σικυῶνι· ἐν ταύταισ γὰρ σκληρὰ τὰ ὕδατα, τοῖσ δ’ ἀθαλάσσοισ τῶν οἴνων καὶ τοῖσ παρέχουσιν ἱκανωτέραν στύψιν, ἔτι δὲ τῷ Χίῳ καὶ Λεσβίῳ τὰ ἀποιότατα τῶν ὑδάτων εὐθετεῖ .

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION