Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 47

(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 47)

παλαιὸν μὲν οἶνον, ἄνθεα δ’ ὕμνων νεωτέρων Πίνδαροσ ἐπαινεῖ. Εὔβουλοσ δέ φησιν ἄτοπον δὲ τὸν μὲν οἶνον εὐδοκιμεῖν ἀεὶ παρὰ ταῖσ ἑταίραισ τὸν παλαιόν, ἄνδρα δὲ μὴ τὸν παλαιόν, ἀλλὰ τὸν νεώτερον. τὸ αὐτὸ δὲ καὶ Ἄλεξισ σχεδὸν ἀπαραλλάκτωσ, τοῦ σφόδρα μόνου κειμένου ἀντὶ τοῦ ἀεί. ὄντωσ δὲ ὁ παλαιὸσ οἶνοσ οὐ πρὸσ ἡδονὴν μόνον, ἀλλὰ καὶ πρὸσ ὑγίειαν προσφορώτεροσ, πέσσει τε γὰρ μᾶλλον τὰ σῖτα καὶ λεπτομερὴσ ὢν εὐανάδοτόσ ἐστι δύναμίν τε τοῖσ σώμασιν ἐμποιεῖ τὸ αἷμά τε ἐνερευθὲσ καὶ εὐανάδοτον κατασκευάζει καὶ τοὺσ ὕπνουσ ἀταράχουσ παρέχει, ἐπαινεῖ δὲ Ὅμηροσ τὸν ἐπιδεχόμενον ἱκανὴν κρᾶσιν, ὡσ τὸν τοῦ Μάρωνοσ. ἐπιδέχεται δὲ πλείω κρᾶσιν ὁ παλαιὸσ οἶνοσ διὰ τὸ μᾶλλον θερμὸσ γίνεσθαι παλαιούμενοσ.

ἔνιοι δὲ καὶ τὴν Διονύσου φυγὴν εἰσ τὴν θάλασσαν οἰνοποιίαν σημαίνειν φασὶ πάλαι γνωριζομένην. ἡδὺν γὰρ εἶναι τὸν οἶνον παρεγχεομένησ θαλάσσησ, ἐπαινῶν δὲ Ὅμηροσ τὸν μέλανα οἶνον πολλάκισ αὐτὸν καὶ αἴθοπα καλεῖ. δυναμικώτατοσ γάρ ἐστι καὶ μένων ἐν ταῖσ ἕξεσι τῶν πινόντων πλεῖστον χρόνον. Θεόπομποσ δέ φησι παρὰ Χίοισ πρώτοισ γενέσθαι τὸν μέλανα οἶνον, καὶ τὸ φυτεύειν δὲ καὶ θεραπεύειν ἀμπέλουσ Χίουσ πρώτουσ μαθόντασ παρ’ Οἰνοπίωνοσ τοῦ Διονύσου, ὃσ καὶ συνῴκισε τὴν νῆσον, τοῖσ ἄλλοισ ἀνθρώποισ μεταδοῦναι. ὁ δὲ λευκὸσ οἶνοσ ἀσθενὴσ καὶ λεπτόσ, ὁ δὲ κιρρὸσ πέττει ῥᾷον ξηραντικὸσ ὤν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION