헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί2́24́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 24)

ἐπεὶ δ’ ἐνδέχεται τὸν μὲν εἶναι συλλογισμόν, τὸν δὲ μὴ εἶναι μὲν φαίνεσθαι δέ, ἀνάγκη καὶ ἐνθύμημα τὸ μὲν εἶναι, τὸ δὲ μὴ εἶναι ἐνθύμημα φαίνεσθαι δέ, ἐπείπερ τὸ ἐνθύμημα συλλογισμόσ τισ. τόποι δ’ εἰσὶ τῶν φαινομένων ἐνθυμημάτων εἷσ μὲν ὁ παρὰ τὴν λέξιν, καὶ τούτου ἓν μὲν μέροσ, ὥσπερ ἐν τοῖσ διαλεκτικοῖσ, τὸ μὴ συλλογισάμενον συμπερασματικῶσ τὸ τελευταῖον εἰπεῖν, "οὐκ ἄρα τὸ καὶ τό, ἀνάγκη ἄρα τὸ καὶ τό" , ἐν τοῖσ ἐνθυμήμασι τὸ συνεστραμμένωσ καὶ ἀντικειμένωσ εἰπεῖν φαίνεται ἐνθύμημα ἡ γὰρ τοιαύτη λέξισ χώρα ἐστὶν ἐνθυμήματοσ·

καὶ ἐοίκε τὸ τοιοῦτον εἶναι παρὰ τὸ σχῆμα τῆσ λέξεωσ. ἔστι δὲ εἰσ τὸ τῇ λέξει συλλογιστικῶσ λέγειν χρήσιμον τὸ συλλογισμῶν πολλῶν κεφάλαια λέγειν, ὅτι τοὺσ μὲν ἔσωσε, τοῖσ δ’ ἑτέροισ ἐτιμώρησε, τοὺσ δ’ Ἕλληνασ ἠλευθέρωσε· ἕκαστον μὲν γὰρ τούτων ἐξ ἄλλων ἀπεδείχθη, συντεθέντων δὲ φαίνεται καὶ ἐκ τούτων τι γίγνεσθαι. ἓν δὲ τὸ παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν, τὸ φάναι σπουδαῖον εἶναι μῦν, ἀφ’ οὗ γ’ ἐστὶν ἡ τιμιωτάτη πασῶν τελετή· τὰ γὰρ μυστήρια πασῶν τιμιωτάτη τελετή. ἢ εἴ τισ κύνα ἐγκωμιάζων τὸν ἐν τῷ οὐρανῷ συμπαραλαμβάνοι, ἢ τὸν Πᾶνα, ὅτι Πίνδαροσ ἔφησεν ὦ μάκαρ, ὅν τε μεγάλασ θεοῦ κύνα παντοδαπὸνκαλέουσιν Ὀλύμπιοι, ἢ ὅτι τὸ μηδένα εἶναι κύν’ ἀτιμότατόν ἐστιν, ὥστε τὸ κύνα δῆλον ὅτι τίμιον. καὶ τὸ κοινωνικὸν φάναι τὸν Ἑρμῆν εἶναι μάλιστα τῶν θεῶν· μόνοσ γὰρ καλεῖται κοινὸσ Ἑρμῆσ. καὶ τὸ τὸν λόγον εἶναι σπουδαιότατον, ὅτι οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρεσ οὐ χρημάτων ἀλλὰ λόγου εἰσὶν ἄξιοι· τὸ γὰρ λόγου ἄξιον οὐχ ἁπλῶσ λέγεται. ἄλλοσ τὸ <τὸ> διῃρημένον συντιθέντα λέγειν ἢ τὸ συγκείμενον διαιροῦντα·

ἐπεὶ γὰρ ταὐτὸν δοκεῖ εἶναι οὐκ ὂν ταὐτὸ πολλάκισ, ὁπότερον χρησιμώτερον, τοῦτο δεῖ ποιεῖν. ἔστι δὲ τοῦτο Εὐθυδήμου λόγοσ, οἱο͂ν τὸ εἰδέναι ὅτι τριήρησ ἐμ Πειραεῖ ἐστίν· ἕκαστον γὰρ οἶδεν. καὶ τὸν τὰ στοιχεῖα ἐπιστάμενον ὅτι τὸ ἔποσ οἶδεν· τὸ γὰρ ἔποσ τὸ αὐτό ἐστιν. καὶ ἐπεὶ τὸ δὶσ τοσοῦτον νοσῶδεσ, μηδὲ τὸ ἓν φάναι ὑγιεινὸν εἶναι· ἄτοπον γὰρ εἰ τὰ δύο ἀγαθὰ ἓν κακόν ἐστιν. οὕτω μὲν οὖν ἐλεγκτικόν, ὧδε δὲ δεικτικόν· οὐ γάρ ἐστιν ἓν ἀγαθὸν δύο κακά· ὅλοσ δὲ ὁ τόποσ παραλογιστικόσ. πάλιν τὸ Πολυκράτουσ εἰσ Θρασύβουλον, ὅτι τριάκοντα τυράννουσ κατέλυσε· συντίθησι γάρ. ἢ τὸ ἐν τῷ Ὀρέστῃ τῷ Θεοδέκτου· ἐκ διαιρέσεωσ γάρ ἐστιν· δίκαιόν ἐστιν, ἥτισ ἂν κτείνῃ πόσιν, ἀποθνῄσκειν ταύτην, καὶ τῷ πατρί γε τιμωρεῖν τὸν υἱόν, οὐκοῦν καὶ ταῦτα ἃ πέπρακται· συντεθέντα γὰρ ἴσωσ οὐκέτι δίκαιον. εἰή δ’ ἂν καὶ παρὰ τὴν ἔλλειψιν· ἀφαιρεῖ γὰρ τὸ ὑπὸ τίνοσ. ἄλλοσ δὲ τόποσ τὸ δεινώσει κατασκευάζειν ἢ ἀνασκευάζειν·

τοῦτο δ’ ἐστὶν ὅταν, μὴ δείξασ ὅτι ἐποίησεν <μηδ’ ὅτι οὐκ ἐποίησεν>, αὐξήσῃ τὸ πρᾶγμα· ποιεῖ γὰρ φαίνεσθαι ἢ ὡσ οὐ πεποίηκεν, ὅταν ὁ τὴν αἰτίαν ἔχων αὔξῃ, ἢ ὡσ πεποίηκεν, ὅταν ὁ κατηγορῶν αὐξῇ. οὔκουν ἐστὶν ἐνθύμημα· παραλογίζεται γὰρ ὁ ἀκροατὴσ ὅτι ἐποίησεν ἢ οὐκ ἐποίησεν, οὐ δεδειγμένου. ἄλλοσ τὸ ἐκ σημείου·

ἀσυλλόγιστον γὰρ καὶ τοῦτο· οἱο͂ν εἴ τισ λέγοι "ταῖσ πόλεσι συμφέρουσιν οἱ ἐρῶντεσ· ὁ γὰρ Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονοσ ἔρωσ κατέλυσε τὸν τύραννον Ἵππαρχον" , ἢ εἴ τισ λέγοι ὅτι κλέπτησ Διονύσιοσ· πονηρὸσ γάρ· ἀσυλλόγιστον γὰρ δὴ τοῦτο· οὐ γὰρ πᾶσ πονηρὸσ κλέπτησ, ἀλλὰ κλέπτησ πᾶσ πονηρόσ. ἄλλοσ διὰ τὸ συμβεβηκόσ, οἱο͂ν ὃ λέγει Πολυκράτησ εἰσ τοὺσ μῦσ, ὅτι ἐβοήθησαν διατραγόντεσ τὰσ νευράσ·

ἢ εἴ τισ φαίη τὸ ἐπὶ δεῖπνον κληθῆναι τιμιώτατον· διὰ γὰρ τὸ μὴ κληθῆναι ὁ Ἀχιλλεὺσ ἐμήνισε τοῖσ Ἀχαιοῖσ ἐν Τενέδῳ· ὁ δ’ ὡσ ἀτιμαζόμενοσ ἐμήνισεν, συνέβη δὲ τοῦτο διὰ τὸ μὴ κληθῆναι. ἄλλοσ τὸ παρὰ τὸ ἑπόμενον, οἱο͂ν ἐν τῷ Ἀλεξάνδρῳ, ὅτι μεγαλόψυχοσ·

ὑπεριδὼν γὰρ τὴν πολλῶν ὁμιλίαν ἐν τῇ Ἴδῃ διέτριβεν καθ’ αὑτόν· ὅτι γὰρ οἱ μεγαλόψυχοι τοιοῦτοι, καὶ οὗτοσ μεγαλόψυχοσ δόξειεν ἄν. καὶ ἐπεὶ καλλωπιστὴσ καὶ νύκτωρ πλανᾶται, μοιχόσ· τοιοῦτοι γάρ. ὅμοιον δὲ καὶ ὅτι ἐν τοῖσ ἱεροῖσ οἱ πτωχοὶ καὶ ᾄδουσι καὶ ὀρχοῦνται, καὶ ὅτι τοῖσ φυγάσιν ἔξεστιν οἰκεῖν ὅπου ἂν θέλωσιν· ὅτι γὰρ τοῖσ δοκοῦσιν εὐδαιμονεῖν ὑπάρχει ταῦτα, καὶ οἷσ ταῦτα ὑπάρχει δόξαιεν ἂν εὐδαιμονεῖν, διαφέρει δὲ τῷ πῶσ· διὸ καὶ εἰσ τὴν ἔλλειψιν ἐμπίπτει. ἄλλοσ παρὰ τὸ ἀναίτιον ὡσ αἴτιον, οἱο͂ν τῷ ἅμα ἢ μετὰ τοῦτο γεγονέναι·

τὸ γὰρ μετὰ τοῦτο ὡσ διὰ τοῦτο λαμβάνουσιν, καὶ μάλιστα οἱ ἐν ταῖσ πολιτείαισ, οἱο͂ν ὡσ ὁ Δημάδησ τὴν Δημοσθένουσ πολιτείαν πάντων τῶν κακῶν αἰτίαν· μετ’ ἐκείνην γὰρ συνέβη ὁ πόλεμοσ. ἄλλοσ παρὰ τὴν ἔλλειψιν τοῦ πότε καὶ πῶσ, οἱο͂ν ὅτι δικαίωσ Ἀλέξανδροσ ἔλαβε τὴν Ἑλένην·

αἱρ́εσισ γὰρ αὐτῇ ἐδόθη παρὰ τοῦ πατρόσ. οὐ γὰρ ἀεὶ ἴσωσ, ἀλλὰ τὸ πρῶτον· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ μέχρι τούτου κύριοσ. ἢ εἴ τισ φαίη τὸ τύπτειν τοὺσ ἐλευθέρουσ ὕβριν εἶναι· οὐ γὰρ πάντωσ, ἀλλ’ ὅταν ἄρχῃ χειρῶν ἀδίκων. ἔτι ὥσπερ ἐν τοῖσ ἐριστικοῖσ παρὰ τὸ ἁπλῶσ καὶ μὴ ἁπλῶσ, ἀλλὰ τί, γίγνεται φαινόμενοσ συλλογισμόσ, οἱο͂ν ἐν μὲν τοῖσ διαλεκτικοῖσ ὅτι ἔστι τὸ μὴ ὄν ὄν, ἔστι γὰρ τὸ μὴ ὂν μὴ ὄν, καὶ ὅτι ἐπιστητὸν τὸ ἄγνωστον, ἔστιν γὰρ ἐπιστητὸν τὸ ἄγνωστον ὅτι ἄγνωστον, οὕτωσ καὶ ἐν τοῖσ ῥητορικοῖσ ἐστιν φαινόμενον ἐνθύμημα παρὰ τὸ μὴ ἁπλῶσ εἰκὸσ ἀλλὰ τὶ εἰκόσ.

ἔστιν δὲ τοῦτο οὐ καθόλου, ὥσπερ καὶ Ἀγάθων λέγει τάχ’ ἄν τισ εἰκὸσ αὐτὸ τοῦτ’ εἶναι λέγοι,βροτοῖσι πολλὰ τυγχάνειν οὐκ εἰκότα. γίγνεται γὰρ τὸ παρὰ τὸ εἰκόσ, ὥστε εἰκὸσ καὶ τὸ παρὰ τὸ εἰκόσ, εἰ δὲ τοῦτο, ἔσται τὸ μὴ εἰκὸσ εἰκόσ. ἀλλ’ οὐχ ἁπλῶσ, ἀλλ’ ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶν ἐριστικῶν τὸ κατὰ τί καὶ πρὸσ τί καὶ πῇ οὐ προστιθέμενα ποιεῖ τὴν συκοφαντίαν, καὶ ἐνταῦθα παρὰ τὸ εἰκὸσ εἶναι μὴ ἁπλῶσ ἀλλὰ τὶ εἰκόσ. ἔστι δ’ ἐκ τούτου τοῦ τόπου ἡ Κόρακοσ τέχνη συγκειμένη·

"ἄν τε γὰρ μὴ ἔνοχοσ ᾖ τῇ αἰτίᾳ, οἱο͂ν ἀσθενὴσ ὢν αἰκίασ φεύγει οὐ γὰρ εἰκόσ, κἂν ἔνοχοσ ᾖ, οἱο͂ν ἰσχυρὸσ ὤν οὐ γὰρ εἰκόσ, ὅτι εἰκὸσ ἔμελλε δόξειν" . ὁμοίωσ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων· ἢ γὰρ ἔνοχον ἀνάγκη ἢ μὴ ἔνοχον εἶναι τῇ αἰτίᾳ· φαίνεται μὲν οὖν ἀμφότερα εἰκότα, ἔστι δὲ τὸ μὲν εἰκόσ, τὸ δὲ οὐχ ἁπλῶσ ἀλλ’ ὥσπερ εἴρηται· καὶ τὸ τὸν ἥττω δὲ λόγον κρείττω ποιεῖν τοῦτ’ ἔστιν. καὶ ἐντεῦθεν δικαίωσ ἐδυσχέραινον οἱ ἄνθρωποι τὸ Πρωταγόρου ἐπάγγελμα· ψεῦδόσ τε γάρ ἐστιν, καὶ οὐκ ἀληθὲσ ἀλλὰ φαινόμενον εἰκόσ, καὶ ἐν οὐδεμιᾷ τέχνῃ ἀλλ’ <ἢ> ἐν ῥητορικῇ καὶ ἐριστικῇ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 24

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 24)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION