Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 17

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 17)

ὁμοίωσ δὲ καὶ περὶ δυνάμεωσ σχεδὸν τὰ πλεῖστα φανερά ἐστιν ἤθη. τὰ μὲν γὰρ τὰ αὐτὰ ἔχει δύναμισ τῷ πλούτῳ τὰ δὲ βελτίω· καὶ σπουδαστικώτεροι διὰ τὸ ἐν ἐπιμελείᾳ εἶναι, ἀναγκαζόμενοι σκοπεῖν τὰ περὶ τὴν δύναμιν, καὶ σεμνότεροι ἢ βαρύτεροι·

ποιεῖ γὰρ σεμνοτέρουσ τὸ ἀξίωμα, διὸ μετριάζουσιν, ἔστι δὲ ἡ σεμνότησ μαλακὴ καὶ εὐσχήμων βαρύτησ·

κἂν ἀδικῶσιν, οὐ μικραδικηταί εἰσιν ἀλλὰ μεγαλάδικοι. ἡ δ’ εὐτυχία κατὰ μόριά τε τῶν εἰρημένων ἔχει τὰ ἤθη εἰσ γὰρ ταῦτα συντείνουσιν αἱ μέγισται δοκοῦσαι εἶναι εὐτυχίαι, καὶ ἔτι εἰσ εὐτεκνίαν καὶ τὰ κατὰ τὸ σῶμα ἀγαθὰ παρασκευάζει ἡ εὐτυχία πλεονεκτεῖν.

ὑπερηφανώτεροι μὲν οὖν καὶ ἀλογιστότεροι διὰ τὴν εὐτυχίαν εἰσίν, ἓν δὲ ἀκολουθεῖ βέλτιστον ἦθοσ τῇ εὐτυχίᾳ, ὅτι φιλόθεοί εἰσι καὶ ἔχουσιν πρὸσ τὸ θεῖόν πωσ, πιστεύοντεσ διὰ τὰ γιγνόμενα ἀπὸ τῆσ τύχησ.

περὶ μὲν οὖν τῶν καθ’ ἡλικίαν καὶ τύχην ἠθῶν εἴρηται· τὰ γὰρ ἐναντία τῶν εἰρημένων ἐκ τῶν ἐναντίων φανερά ἐστιν, οἱο͂ν πένητοσ καὶ ἀτυχοῦσ ἦθοσ καὶ ἀδυνάτου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION