Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 15

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 15)

περὶ δὲ τῶν ἀπὸ τύχησ γιγνομένων ἀγαθῶν, δι’ ὅσα αὐτῶν καὶ τὰ ἤθη ποιὰ ἄττα συμβαίνει τοῖσ ἀνθρώποισ, λέγωμεν ἐφεξῆσ. εὐγενείασ μὲν οὖν ἦθόσ ἐστι τὸ φιλοτιμότερον εἶναι τὸν κεκτημένον αὐτήν·

ἅπαντεσ γάρ, ὅταν ὑπάρχῃ τι, πρὸσ τοῦτο σωρεύειν εἰώθασιν, ἡ δ’ εὐγένεια ἐντιμότησ προγόνων ἐστίν. καὶ καταφρονητικὸν καὶ τῶν ὁμοίων ἐστὶν τοῖσ προγόνοισ αὑτῶν, διότι πόρρω ταὐτὰ μᾶλλον ἢ ἐγγὺσ γιγνόμενα ἐντιμότερα καὶ εὐαλαζόνευτα. ἔστι δὲ εὐγενὲσ μὲν κατὰ τὴν τοῦ γένουσ ἀρετήν, γενναῖον δὲ κατὰ τὸ μὴ ἐξίστασθαι τῆσ φύσεωσ·

ὅπερ ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ οὐ συμβαίνει τοῖσ εὐγενέσιν, ἀλλ’ εἰσὶν οἱ πολλοὶ εὐτελεῖσ· φορὰ γὰρ τίσ ἐστιν ἐν τοῖσ γένεσιν ἀνδρῶν ὥσπερ ἐν τοῖσ κατὰ τὰσ χώρασ γιγνομένοισ, καὶ ἐνίοτε ἂν ᾖ ἀγαθὸν τὸ γένοσ, ἐγγίνονται διά τινοσ χρόνου ἄνδρεσ περιττοί, κἄπειτα πάλιν ἀναδίδωσιν. ἐξίσταται δὲ τὰ μὲν εὐφυᾶ γένη εἰσ μανικώτερα ἤθη, οἱο͂ν οἱ ἀπ’ Ἀλκιβιάδου καὶ οἱ ἀπὸ Διονυσίου τοῦ προτέρου, τὰ δὲ στάσιμα εἰσ ἀβελτερίαν καὶ νωθρότητα, οἱο͂ν οἱ ἀπὸ Κίμωνοσ καὶ Περικλέουσ καὶ Σωκράτουσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION