Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 7 5:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 7 5:)

ὥστε ἐπεὶ φανερὸν καὶ οἷσ καὶ ἐφ’ οἷσ γίγνεται χάρισ καὶ πῶσ ἔχουσι, δῆλον ὅτι ἐκ τούτων παρασκευαστέον, τοὺσ μὲν δεικνύντασ ἢ ὄντασ ἢ γεγενημένουσ ἐν τοιαύτῃ λύπῃ καὶ δεήσει, τοὺσ δὲ ὑπηρετηκότασ ἐν τοιαύτῃ χρείᾳ τοιοῦτόν τι ἢ ὑπηρετοῦντασ. φανερὸν δὲ καὶ ὅθεν ἀφαιρεῖσθαι ἐνδέχεται τὴν χάριν καὶ ποιεῖν ἀχαρίστουσ· ἢ γὰρ ὅτι αὑτῶν ἕνεκα ὑπηρετοῦσιν ἢ ὑπηρέτησαν τοῦτο δ’ οὐκ ἦν χάρισ, ἢ ὅτι ἀπὸ τύχησ συνέπεσεν ἢ συνηναγκάσθησαν, ἢ ὅτι ἀπέδωκαν ἀλλ’ οὐκ ἔδωκαν, εἴτε εἰδότεσ εἴτε μή· ἀμφοτέρωσ γὰρ τὸ ἀντί τινοσ, ὥστε οὐδ’ οὕτωσ ἂν εἰή χάρισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION