헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί2́05́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 5)

ποῖα δὲ φοβοῦνται καὶ τίνασ καὶ πῶσ ἔχοντεσ, ὧδ’ ἔσται φανερόν. ἔστω δὴ ὁ φόβοσ λύπη τισ ἢ ταραχὴ ἐκ φαντασίασ μέλλοντοσ κακοῦ φθαρτικοῦ ἢ λυπηροῦ· οὐ γὰρ πάντα τὰ κακὰ φοβοῦνται, οἱο͂ν εἰ ἔσται ἄδικοσ ἢ βραδύσ, ἀλλ’ ὅσα λύπασ μεγάλασ ἢ φθορὰσ δύναται, καὶ ταῦτα ἐὰν μὴ πόρρω ἀλλὰ σύνεγγυσ φαίνηται ὥστε μέλλειν. τὰ γὰρ πόρρω σφόδρα οὐ φοβοῦνται· ἴσασι γὰρ πάντεσ ὅτι ἀποθανοῦνται, ἀλλ’ ὅτι οὐκ ἐγγύσ, οὐδὲν φροντίζουσιν. εἰ δὴ ὁ φόβοσ τοῦτ’ ἐστίν, ἀνάγκη τὰ τοιαῦτα φοβερὰ εἶναι ὅσα φαίνεται δύναμιν ἔχειν μεγάλην τοῦ φθείρειν ἢ βλάπτειν βλάβασ εἰσ λύπην μεγάλην συντεινούσασ·

διὸ καὶ τὰ σημεῖα τῶν τοιούτων φοβερά· ἐγγὺσ γὰρ φαίνεται τὸ φοβερόν· τοῦτο γάρ ἐστι κίνδυνοσ, φοβεροῦ πλησιασμόσ. τοιαῦτα δὲ ἔχθρα τε καὶ ὀργὴ δυναμένων ποιεῖν τι δῆλον γὰρ ὅτι βούλονται τε καὶ δύνανται, ὥστε ἐγγύσ εἰσιν τοῦ ποιεῖν, καὶ ἀδικία δύναμιν ἔχουσα·

τῷ προαιρεῖσθαι γὰρ ὁ ἄδικοσ ἄδικοσ.

καὶ ἀρετὴ ὑβριζομένη δύναμιν ἔχουσα δῆλον γὰρ ὅτι προαιρεῖται μὲν ὅταν ὑβρίζηται, ἀεί, δύναται δὲ νῦν, καὶ φόβοσ τῶν δυναμένων τι ποιῆσαι·

ἐν παρασκευῇ γὰρ ἀνάγκη εἶναι καὶ τὸν τοιοῦτον·

ἐπεὶ δ’ οἱ πολλοὶ χείρουσ καὶ ἥττουσ τοῦ κερδαίνειν καὶ δειλοὶ ἐν τοῖσ κινδύνοισ, φοβερὸν ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ τὸ ἐπ’ ἄλλῳ αὐτὸν εἶναι, ὥστε οἱ συνειδότεσ πεποιηκότι τι δεινὸν φοβεροὶ ἢ κατειπεῖν ἢ ἐγκαταλιπεῖν.

καὶ οἱ δυνάμενοι ἀδικεῖν τοῖσ δυναμένοισ ἀδικεῖσθαι·

ὡσ γὰρ ἐπὶ τὸ πολὺ ἀδικοῦσιν οἱ ἄνθρωποι ὅταν δύνωνται. καὶ οἱ ἠδικημένοι ἢ νομίζοντεσ ἀδικεῖσθαι· ἀεὶ γὰρ τηροῦσι καιρόν. καὶ οἱ ἠδικηκότεσ, ἂν δύναμιν ἔχωσι, φοβεροί, δεδιότεσ τὸ ἀντιπαθεῖν· ὑπέκειτο γὰρ τὸ τοιοῦτο φοβερόν.

καὶ οἱ τῶν αὐτῶν ἀνταγωνισταί, ὅσα μὴ ἐνδέχεται ἅμα ὑπάρχειν ἀμφοῖν· ἀεὶ γὰρ πολεμοῦσι πρὸσ τοὺσ τοιούτουσ. καὶ οἱ τοῖσ κρείττοσιν αὐτῶν φοβεροί·

μᾶλλον γὰρ ἂν δύναιντο βλάπτειν αὐτούσ, εἰ καὶ τοὺσ κρείττουσ. καὶ οὓσ φοβοῦνται οἱ κρείττουσ αὐτῶν, διὰ ταὐτό. καὶ οἱ τοὺσ κρείττουσ αὐτῶν ἀνῃρηκότεσ, καὶ οἱ τοῖσ ἥττοσιν αὐτῶν ἐπιτιθέμενοι·

ἢ γὰρ ἤδη φοβεροὶ ἢ αὐξηθέντεσ. καὶ τῶν ἠδικημένων καὶ ἐχθρῶν ἢ ἀντιπάλων οὐχ οἱ ὀξύθυμοι καὶ παρρησιαστικοί, ἀλλὰ οἱ πρᾶοι καὶ εἴρωνεσ καὶ πανοῦργοι· ἄδηλοι γὰρ εἰ ἐγγύσ, ὥστε οὐδέποτε φανεροὶ ὅτι πόρρω. πάντα δὲ τὰ φοβερὰ φοβερώτερα ὅσα ἁμαρτάνουσιν ἐπανορθώσασθαι μὴ ἐνδέχεται, ἀλλ’ ἢ ὅλωσ ἀδύνατα, ἢ μὴ ἐπ’ αὐτοῖσ ἀλλ’ ἐπὶ τοῖσ ἐναντίοισ.

καὶ ὧν βοήθειαι μή εἰσιν ἢ μὴ ῥᾴδιαι. ὡσ δ’ ἁπλῶσ εἰπεῖν, φοβερά ἐστιν ὅσα ἐφ’ ἑτέρων γιγνόμενα ἢ μέλλοντα ἐλεεινά ἐστιν. τὰ μὲν οὖν φοβερὰ καὶ ἃ φοβοῦνται σχεδὸν ὡσ εἰπεῖν τὰ μέγιστα ταῦτ’ ἐστίν, ὡσ δὲ διακείμενοι αὐτοὶ φοβοῦνται, νῦν λέγωμεν. εἰ δή ἐστιν ὁ φόβοσ μετὰ προσδοκίασ τινὸσ τοῦ πείσεσθαί τι φθαρτικὸν πάθοσ, φανερὸν ὅτι οὐδεὶσ φοβεῖται τῶν οἰομένων μηδὲν ἂν παθεῖν, οὐδὲ ταῦτα ἃ μὴ οἰόνται <ἂν> παθεῖν οὐδὲ τούτουσ ὑφ’ ὧν μὴ οἰόνται, οὐδὲ τότε ὅτε μὴ οἰόνται.

ἀνάγκη τοίνυν φοβεῖσθαι τοὺσ οἰομένουσ τι παθεῖν ἄν, καὶ τοὺσ ὑπὸ τούτων καὶ ταῦτα καὶ τότε. οὐκ οἰόνται δὲ παθεῖν ἂν οὔτε οἱ ἐν εὐτυχίαισ μεγάλαισ ὄντεσ καὶ δοκοῦντεσ διὸ ὑβρισταὶ καὶ ὀλίγωροι καὶ θρασεῖσ, ποιεῖ δὲ τοιούτουσ πλοῦτοσ ἰσχὺσ πολυφιλία δύναμισ, οὔτε οἱ ἤδη πεπονθέναι πάντα νομίζοντεσ τὰ δεινὰ καὶ ἀπεψυγμένοι πρὸσ τὸ μέλλον, ὥσπερ οἱ ἀποτυμπανιζόμενοι ἤδη·

ἀλλὰ δεῖ τινα ἐλπίδα ὑπεῖναι σωτηρίασ, περὶ οὗ ἀγωνιῶσιν. σημεῖον δέ· ὁ γὰρ φόβοσ βουλευτικοὺσ ποιεῖ, καίτοι οὐδεὶσ βουλεύεται περὶ τῶν ἀνελπίστων· ὥστε δεῖ τοιούτουσ παρασκευάζειν, ὅταν ᾖ βέλτιον τὸ φοβεῖσθαι αὐτούσ, ὅτι τοιοῦτοί εἰσιν οἱο͂ν παθεῖν καὶ γὰρ ἄλλοι μείζουσ ἔπαθον, καὶ τοὺσ τοιούτουσ δεικνύναι πάσχοντασ ἢ πεπονθότασ, καὶ ὑπὸ τοιούτων ὑφ’ ὧν οὐκ ᾤοντο, καὶ ταῦτα <ἃ> καὶ τότε ὅτε οὐκ ᾤοντο.

ἐπεὶ δὲ περὶ φόβου φανερὸν τί ἐστιν, καὶ τῶν φοβερῶν, καὶ ὡσ ἕκαστοι ἔχοντεσ δεδίασι, φανερὸν ἐκ τούτων καὶ τὸ θαρρεῖν τί ἐστι, καὶ περὶ ποῖα θαρραλέοι εἰσὶ καὶ πῶσ διακείμενοι θαρραλέοι εἰσίν·

τό τε γὰρ θάρσοσ τὸ ἐναντίον τῷ <φόβῳ, καὶ τὸ θαρραλέον τῷ> φοβερῷ, ὥστε μετὰ φαντασίασ ἡ ἐλπὶσ τῶν σωτηρίων ὡσ ἐγγὺσ ὄντων, τῶν δὲ φοβερῶν <ὡσ> ἢ μὴ ὄντων ἢ πόρρω ὄντων. ἔστι δὲ θαρραλέα τά τε δεινὰ πόρρω ὄντα καὶ τὰ σωτήρια ἐγγύσ, καὶ ἐπανορθώσεισ ἂν ὦσι καὶ βοήθειαι πολλαὶ ἢ μεγάλαι ἢ ἄμφω, καὶ μήτε ἠδικημένοι μήτε ἠδικηκότεσ ὦσιν, ἀνταγωνισταί τε ἢ μὴ ὦσιν ὅλωσ, ἢ μὴ ἔχωσιν δύναμιν, ἢ δύναμιν ἔχοντεσ ὦσι φίλοι ἢ πεποιηκότεσ εὖ ἢ πεπονθότεσ, ἢ ἂν πλείουσ ὦσιν οἷσ ταὐτὰ συμφέρει, ἢ κρείττουσ, ἢ ἄμφω.

αὐτοὶ δ’ οὕτωσ ἔχοντεσ θαρραλέοι εἰσίν, ἂν πολλὰ κατωρθωκέναι οἰώνται καὶ μὴ πεπονθέναι, ἢ ἐὰν πολλάκισ ἐληλυθότεσ εἰσ τὰ δεινὰ καὶ διαπεφευγότεσ ὦσι·

διχῶσ γὰρ ἀπαθεῖσ γίγνονται οἱ ἄνθρωποι, ἢ τῷ μὴ πεπειρᾶσθαι ἢ τῷ βοηθείασ ἔχειν, ὥσπερ ἐν τοῖσ κατὰ θάλατταν κινδύνοισ οἵ τε ἄπειροι χειμῶνοσ θαρροῦσι τὰ μέλλοντα καὶ οἱ βοηθείασ ἔχοντεσ διὰ τὴν ἐμπειρίαν. καὶ ὅταν τοῖσ ὁμοίοισ φοβερὸν μὴ ᾖ, μηδὲ τοῖσ ἥττοσι καὶ ὧν κρείττουσ οἰόνται εἶναι·

οἰόνται δὲ ὧν κεκρατήκασιν ἢ αὐτῶν ἢ τῶν κρειττόνων ἢ τῶν ὁμοίων.

καὶ ἂν ὑπάρχειν αὑτοῖσ οἰώνται πλείω καὶ μείζω, οἷσ ὑπερέχοντεσ φοβεροί εἰσιν· ταῦτα δέ ἐστι πλῆθοσ χρημάτων καὶ ἰσχὺσ σωμάτων καὶ φίλων καὶ χώρασ καὶ τῶν πρὸσ πόλεμον παρασκευῶν, ἢ πασῶν ἢ τῶν μεγίστων. καὶ ἐὰν μὴ ἠδικηκότεσ ὦσιν μηδένα ἢ μὴ πολλοὺσ ἢ μὴ τούτουσ παρ’ ὧν φοβοῦνται, καὶ ὅλωσ ἂν τὰ πρὸσ τοὺσ θεοὺσ αὐτοῖσ καλῶσ ἔχῃ, τά τε ἄλλα καὶ τὰ ἀπὸ σημείων καὶ λογίων· θαρραλέον γὰρ ἡ ὀργή, τὸ δὲ μὴ ἀδικεῖν ἀλλ’ ἀδικεῖσθαι ὀργῆσ ποιητικόν, τὸ δὲ θεῖον ὑπολαμβάνεται βοηθεῖν τοῖσ ἀδικουμένοισ.

καὶ ὅταν ἐπιχειροῦντεσ ἢ μηδὲν ἂν παθεῖν μηδὲ πείσεσθαι ἢ κατορθώσειν οἰώνται.

καὶ περὶ μὲν τῶν φοβερῶν καὶ θαρραλέων εἴρηται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 5

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 5)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION