헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί2́02́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 2)

ἔστω δὴ ὀργὴ ὄρεξισ μετὰ λύπησ τιμωρίασ φαινομένησ διὰ φαινομένην ὀλιγωρίαν εἰσ αὐτὸν ἤ <τι> τῶν αὐτοῦ, τοῦ ὀλιγωρεῖν μὴ προσήκοντοσ. εἰ δὴ τοῦτ’ ἐστὶν ἡ ὀργή, ἀνάγκη τὸν ὀργιζόμενον ὀργίζεσθαι ἀεὶ τῶν καθ’ ἕκαστόν τινι, οἱο͂ν Κλέωνι ἀλλ’ οὐκ ἀνθρώπῳ, καὶ ὅτι αὑτὸν ἢ τῶν αὑτοῦ τί πεποίηκεν ἢ ἤμελλεν, καὶ πάσῃ ὀργῇ ἕπεσθαί τινα ἡδονήν, τὴν ἀπὸ τῆσ ἐλπίδοσ τοῦ τιμωρήσασθαι·

ἡδὺ μὲν γὰρ τὸ οἰέσθαι τεύξεσθαι ὧν ἐφίεται, οὐδεὶσ δὲ τῶν φαινομένων ἀδυνάτων ἐφίεται αὑτῷ, ὁ δὲ ὀργιζόμενοσ ἐφίεται δυνατῶν αὑτῷ. διὸ καλῶσ εἴρηται περὶ θυμοῦ· ὅσ τε πολὺ γλυκίων μέλιτοσ καταλειβομένοιοἀνδρῶν ἐν στήθεσσιν ἀέξεται· ἀκολουθεῖ γὰρ καὶ ἡδονή τισ διά τε τοῦτο καὶ διότι διατρίβουσιν ἐν τῷ τιμωρεῖσθαι τῇ διανοίᾳ· ἡ οὖν τότε γινομένη φαντασία ἡδονὴν ἐμποιεῖ, ὥσπερ ἡ τῶν ἐνυπνίων. ἐπεὶ δὲ ἡ ὀλιγωρία ἐστὶν ἐνέργεια δόξησ περὶ τὸ μηδενὸσ ἄξιον φαινόμενον καὶ γὰρ τὰ κακὰ καὶ τἀγαθὰ ἄξια οἰόμεθα σπουδῆσ εἶναι, καὶ τὰ συντείνοντα πρὸσ αὐτά·

ὅσα δὲ μηδέν τι ἢ μικρόν, οὐδενὸσ ἄξια ὑπολαμβάνομεν, τρία ἐστὶν εἴδη ὀλιγωρίασ, καταφρόνησίσ τε καὶ ἐπηρεασμὸσ καὶ ὕβρισ· ὅ τε γὰρ καταφρονῶν ὀλιγωρεῖ ὅσα γὰρ οἰόνται μηδενὸσ ἄξια, τούτων καταφρονοῦσιν, τῶν δὲ μηδενὸσ ἀξίων ὀλιγωροῦσιν, καὶ ὁ ἐπηρεάζων φαίνεται ὀλιγωρεῖν.

ἔστι γὰρ ὁ ἐπηρεασμὸσ ἐμποδισμὸσ ταῖσ βουλήσεσιν μὴ ἵνα τι αὑτῷ ἀλλ’ ἵνα μὴ ἐκείνῳ· ἐπεὶ οὖν οὐχ ἵνα αὑτῷ τι, ὀλιγωρεῖ· δῆλον γὰρ ὅτι οὔτε βλάψειν ὑπολαμβάνει, ἐφοβεῖτο γὰρ ἂν καὶ οὐκ ὠλιγώρει, οὔτ’ ὠφελῆσαι ἂν οὐδὲν ἄξιον λόγου, ἐφρόντιζε γὰρ ἂν ὥστε φίλοσ εἶναι· καὶ ὁ ὑβρίζων δὲ ὀλιγωρεῖ·

ἔστι γὰρ ὕβρισ τὸ πράττειν καὶ λέγειν ἐφ’ οἷσ αἰσχύνη ἔστι τῷ πάσχοντι, μὴ ἵνα τι γίγνηται αὑτῷ ἄλλο ἢ ὅ τι ἐγένετο, ἀλλ’ ὅπωσ ἡσθῇ· οἱ γὰρ ἀντιποιοῦντεσ οὐχ ὑβρίζουσιν ἀλλὰ τιμωροῦνται. αἴτιον δὲ τῆσ ἡδονῆσ τοῖσ ὑβρίζουσιν, ὅτι οἰόνται κακῶσ δρῶντεσ αὐτοὶ ὑπερέχειν μᾶλλον διὸ οἱ νέοι καὶ οἱ πλούσιοι ὑβρισταί·

ὑπερέχειν γὰρ οἰόνται ὑβρίζοντεσ· ὕβρεωσ δὲ ἀτιμία, ὁ δ’ ἀτιμάζων ὀλιγωρεῖ· τὸ γὰρ μηδενὸσ ἄξιον οὐδεμίαν ἔχει τιμήν, οὔτε ἀγαθοῦ οὔτε κακοῦ· διὸ λέγει ὀργιζόμενοσ ὁ Ἀχιλλεὺσ ἠτίμησεν· ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρασ αὐτὸσ καὶ ὡσ εἴ τιν’ ἀτίμητον μετανάστην, ὡσ διὰ ταῦτα ὀργιζόμενοσ. προσήκειν δὲ οἰόνται πολυωρεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἡττόνων κατὰ γένοσ, κατὰ δύναμιν, κατ’ ἀρετήν, καὶ ὅλωσ ἐν ᾧ ἂν αὐτὸσ ὑπερέχῃ πολύ, οἱο͂ν ἐν χρήμασιν ὁ πλούσιοσ πένητοσ καὶ ἐν τῷ λέγειν ῥητορικὸσ ἀδυνάτου εἰπεῖν καὶ ἄρχων ἀρχομένου καὶ ἄρχειν ἄξιοσ οἰόμενοσ τοῦ ἄρχεσθαι ἀξίου·

διὸ εἴρηται θυμὸσ δὲ μέγασ ἐστὶ διοτρεφέων βασιλήων καὶ ἀλλά τε καὶ μετόπισθεν ἔχει κότον· ἀγανακτοῦσι γὰρ διὰ τὴν ὑπεροχήν. ἔτι ὑφ’ ὧν τισ οἰέται εὖ πάσχειν δεῖν·

οὗτοι δ’ εἰσὶν οὓσ εὖ πεποίηκεν ἢ ποιεῖ, αὐτὸσ ἢ δι’ αὐτόν τισ ἢ τῶν αὐτοῦ τισ, ἢ βούλεται ἢ ἐβουλήθη. φανερὸν οὖν ἐκ τούτων ἤδη πῶσ τε ἔχοντεσ ὀργίζονται αὐτοὶ καὶ τίσιν καὶ διὰ ποῖα.

αὐτοὶ μὲν γάρ, ὅταν λυπῶνται· ἐφίεται γάρ τινοσ ὁ λυπούμενοσ· ἐάν τε οὖν κατ’ εὐθυωρίαν ὁτιοῦν ἀντικρούσῃ τισ, οἱο͂ν τῷ διψῶντι πρὸσ τὸ πιεῖν, ἐάν τε μή, ὁμοίωσ ταὐτὸ φαίνεται ποιεῖν· καὶ ἐάν τε ἀντιπράττῃ τισ ἐάν τε μὴ συμπράττῃ ἐάν τε ἄλλο τι ἐνοχλῇ οὕτωσ ἔχοντα, πᾶσιν ὀργίζεται· διὸ κάμνοντεσ, πενόμενοι, <πολεμοῦντεσ,> ἐρῶντεσ, διψῶντεσ, ὅλωσ ἐπιθυμοῦντεσ καὶ μὴ κατορθοῦντεσ ὀργίλοι εἰσὶ καὶ εὐπαρόρμητοι, μάλιστα μὲν πρὸσ τοὺσ τοῦ παρόντοσ ὀλιγωροῦντασ, οἱο͂ν κάμνων μὲν τοῖσ πρὸσ τὴν νόσον, πενόμενοσ δὲ τοῖσ πρὸσ τὴν πενίαν, πολεμῶν δὲ τοῖσ πρὸσ τὸν πόλεμον, ἐρῶν δὲ τοῖσ πρὸσ τὸν ἔρωτα, ὁμοίωσ δὲ καὶ τοῖσ ἄλλοισ <εἰ δὲ μή, κἂν ὁτιοῦν ἄλλο ὀλιγωρῇ τισ>·

προοδοποιεῖται γὰρ ἕκαστοσ πρὸσ τὴν ἑκάστου ὀργὴν ὑπὸ τοῦ ὑπάρχοντοσ πάθουσ· ἔτι δ’ ἐὰν τἀναντία τύχῃ προσδεχόμενοσ· λυπεῖ γὰρ μᾶλλον τὸ πολὺ παρὰ δόξαν, ὥσπερ καὶ τέρπει τὸ πολὺ παρὰ δόξαν, ἐὰν γένηται ὃ βούλεται·

διὸ καὶ ὡρ͂αι καὶ χρόνοι καὶ διαθέσεισ καὶ ἡλικίαι ἐκ τούτων φανεραί, ποῖαι εὐκίνητοι πρὸσ ὀργὴν καὶ ποῦ καὶ πότε, καὶ ὅτε μᾶλλον ἐν τούτοισ εἰσί, μᾶλλον καὶ εὐκίνητοι. αὐτοὶ μὲν οὖν οὕτωσ ἔχοντεσ εὐκίνητοι πρὸσ ὀργήν, ὀργίζονται δὲ τοῖσ τε καταγελῶσι καὶ χλευάζουσιν καὶ σκώπτουσιν ὑβρίζουσι γάρ, καὶ τοῖσ τὰ τοιαῦτα βλάπτουσιν ὅσα ὕβρεωσ σημεῖα·

ἀνάγκη δὲ τοιαῦτα εἶναι ἃ μήτε ἀντί τινοσ μήτ’ ὠφέλιμα τοῖσ ποιοῦσιν· ἤδη γὰρ δοκεῖ δι’ ὕβριν. καὶ τοῖσ κακῶσ λέγουσι καὶ καταφρονοῦσι περὶ ὧν αὐτοὶ μάλιστα σπουδάζουσιν, οἱο͂ν οἱ ἐπὶ φιλοσοφίᾳ φιλοτιμούμενοι ἐάν τισ εἰσ τὴν φιλοσοφίαν, οἱ δ’ ἐπὶ τῇ ἰδέᾳ ἐάν τισ εἰσ τὴν ἰδέαν, ὁμοίωσ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων·

ταῦτα δὲ πολλῷ μᾶλλον, ἐὰν ὑποπτεύσωσι μὴ ὑπάρχειν αὑτοῖσ, ἢ ὅλωσ ἢ μὴ ἰσχυρῶσ, ἢ μὴ δοκεῖν·

ἐπειδὰν γὰρ σφόδρα οἰώνται ὑπερέχειν ἐν τούτοισ ἐν οἷσ σκώπτονται, οὐ φροντίζουσιν. καὶ τοῖσ φίλοισ μᾶλλον ἢ τοῖσ μὴ φίλοισ·

οἰόνται γὰρ προσήκειν μᾶλλον πάσχειν εὖ ὑπ’ αὐτῶν ἢ μή. καὶ τοῖσ εἰθισμένοισ τιμᾶν ἢ φροντίζειν, ἐὰν πάλιν μὴ οὕτωσ ὁμιλῶσιν·

καὶ γὰρ ὑπὸ τούτων οἰόνται καταφρονεῖσθαι· ταὐτὰ γὰρ ἂν ποιεῖν. καὶ τοῖσ μὴ ἀντιποιοῦσιν εὖ μηδὲ τὴν ἴσην ἀνταποδιδοῦσιν.

καὶ τοῖσ τἀναντία ποιοῦσιν αὐτοῖσ, ἐὰν ἥττουσ ὦσιν. καταφρονεῖν γὰρ πάντεσ οἱ τοιοῦτοι φαίνονται, καὶ οἱ μὲν ὡσ ἡττόνων οἱ δ’ ὡσ παρὰ ἡττόνων. καὶ τοῖσ ἐν μηδενὶ λόγῳ οὖσιν, ἄν τι ὀλιγωρῶσι, μᾶλλον·

ὑπόκειται γὰρ ἡ ὀργὴ τῆσ ὀλιγωρίασ πρὸσ τοὺσ μὴ προσήκοντασ, προσήκει δὲ τοῖσ ἥττοσι μὴ ὀλιγωρεῖν· τοῖσ δὲ φίλοισ, ἐάν τε μὴ εὖ λέγωσιν ἢ ποιῶσιν, καὶ ἔτι μᾶλλον ἐὰν τἀναντία, καὶ ἐὰν μὴ αἰσθάνωνται δεομένων, ὥσπερ ὁ Ἀντιφῶντοσ Πλήξιπποσ τῷ Μελεάγρῳ·

ὀλιγωρίασ γὰρ τὸ μὴ αἰσθάνεσθαι σημεῖον· ὧν γὰρ φροντίζομεν οὐ λανθάνει. καὶ τοῖσ ἐπιχαίρουσι ταῖσ ἀτυχίαισ καὶ ὅλωσ εὐθυμουμένοισ ἐν ταῖσ αὐτῶν ἀτυχίαισ·

ἢ γὰρ ἐχθροῦ ἢ ὀλιγωροῦντοσ σημεῖον. καὶ τοῖσ μὴ φροντίζουσιν ἐὰν λυπήσωσιν· διὸ καὶ τοῖσ κακὰ ἀγγέλλουσιν ὀργίζονται. καὶ τοῖσ ἢ ἀκούουσι περὶ αὐτῶν ἢ θεωμένοισ τὰ αὐτῶν φαῦλα·

ὅμοιοι γάρ εἰσιν ἢ ὀλιγωροῦσιν ἢ ἐχθροῖσ· οἱ γὰρ φίλοι συναλγοῦσιν, θεώμενοι δὲ τὰ οἰκεῖα φαῦλα πάντεσ ἀλγοῦσιν.

ἔτι τοῖσ ὀλιγωροῦσι πρὸσ πέντε, πρὸσ οὓσ φιλοτιμοῦνται, πρὸσ οὓσ θαυμάζουσιν, ὑφ’ ὧν βούλονται θαυμάζεσθαι, ἢ οὓσ αἰσχύνονται, ἢ ἐν τοῖσ αἰσχυνομένοισ αὐτούσ· ἄν τισ ἐν τούτοισ ὀλιγωρῇ, ὀργίζονται μᾶλλον. καὶ τοῖσ εἰσ τὰ τοιαῦτα ὀλιγωροῦσιν ὑπὲρ ὧν αὐτοῖσ αἰσχρὸν μὴ βοηθεῖν, οἱο͂ν γονεῖσ, τέκνα, γυναῖκασ, ἀρχομένουσ.

καὶ τοῖσ χάριν μὴ ἀποδιδοῦσιν· παρὰ τὸ προσῆκον γὰρ ἡ ὀλιγωρία. καὶ τοῖσ εἰρωνευομένοισ πρὸσ σπουδάζοντασ·

καταφρονητικὸν γὰρ ἡ εἰρωνεία.

καὶ τοῖσ τῶν ἄλλων εὐποιητικοῖσ, ἐὰν μὴ καὶ αὐτῶν· καὶ γὰρ τοῦτο καταφρονητικόν, τὸ μὴ ἀξιοῦν, ὧν πάντασ, καὶ αὐτόν. ποιητικὸν δ’ ὀργῆσ καὶ ἡ λήθη, οἱο͂ν καὶ ἡ τῶν ὀνομάτων, οὕτωσ οὖσα περὶ μικρόν·

ὀλιγωρίασ γὰρ δοκεῖ καὶ ἡ λήθη σημεῖον εἶναι· δι’ ἀμέλειαν μὲν γὰρ ἡ λήθη γίγνεται, ἡ δ’ ἀμέλεια ὀλιγωρία τίσ ἐστιν. οἷσ μὲν οὖν ὀργίζονται καὶ ὡσ ἔχοντεσ καὶ διὰ ποῖα, ἅμα εἴρηται·

δῆλον δ’ ὅτι δέοι ἂν κατασκευάζειν τῷ λόγῳ τοιούτουσ οἱοῖ ὄντεσ ὀργίλωσ ἔχουσιν, καὶ τοὺσ ἐναντίουσ τούτοισ ἐνόχουσ ὄντασ ἐφ’ οἷσ ὀργίζονται, καὶ τοιούτουσ οἱοίσ ὀργίζονται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 2

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION