Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 12

(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 12)

ταῦτα δ’ ὅτι τοῦτον <τὸν> τρόπον ἔσχεν οἵ τ’ ἄλλοι συμφωνοῦσι πάντεσ, καὶ αὐτὸσ ἐν τῇ ποιήσει μέμνηται περὶ αὐτῶν ἐν τοῖσδε· δήμῳ μὲν γὰρ ἔδωκα τόσον γέρασ, ὅσσον ἀπαρκεῖ,τιμῆσ οὔτ’ ἀφελὼν οὔτ’ ἐπορεξάμενοσ· οἳ δ’ εἶχον δύναμιν καὶ χρήμασιν ἦσαν ἀγητοί,καὶ τοῖσ ἐφρασάμην μηδὲν ἀεικὲσ ἔχειν. ἔστην δ’ ἀμφιβαλὼν κρατερὸν σάκοσ ἀμφοτέροισι,νικᾶν δ’ οὐκ εἰάσ’ οὐδετέρουσ ἀδίκωσ. πάλιν δ’ ἀποφαινόμενοσ περὶ τοῦ πλήθουσ, ὡσ αὐτῷ δεῖ χρῆσθαι·

δῆμοσ δ’ ὧδ’ ἂν ἄριστα σὺν ἡγεμόνεσσιν ἕποιτο,μήτε λίαν ἀνεθεὶσ μήτε βιαζόμενοσ. τίκτει γὰρ κόροσ ὕβριν, ὅταν πολὺσ ὄλβοσ ἕπηταιἀνθρώποισιν, ὅσοισ μὴ νόοσ ἄρτιοσ ᾖ. καὶ πάλιν δ’ ἑτέρωθί που λέγει περὶ τῶν διανείμασθαι τὴν γῆν βουλομένων·

οἳ δ’ ἐφ’ ἁρπαγαῖσιν ἦλθον, ἐλπίδ’ εἶχον ἀφνεάν,κἀδόκουν ἕκαστοσ αὐτῶν ὄλβον εὑρήσειν πολύν,καί με κωτίλλοντα λείωσ τραχὺν ἐκφανεῖν νόον. χαῦνα μὲν τότ’ ἐφράσαντο, νῦν δέ μοι χολούμενοιλοξὸν ὀφθαλμοῖσ’ ὁρῶσι πάντεσ ὥστε δήιον. οὐ χρεών· ἃ μὲν γὰρ εἶπα, σὺν θεοῖσιν ἤνυσα,ἄλλα δ’ οὐ μάτην ἐέρδον, οὐδέ μοι τυραννίδοσἁνδάνει βίᾳ τι ῥέζειν, οὐδὲ πιείρασ χθονὸσπατρίδοσ κακοῖσιν ἐσθλοὺσ ἰσομοιρίαν ἔχειν. πάλιν δὲ καὶ περὶ τῆσ ἀποκοπῆσ τῶν χρεῶν καὶ τῶν δουλευόντων μὲν πρότερον, ἐλευθερωθέντων δὲ διὰ τὴν σεισάχθειαν·

τῶν οὕνεκ’ ἀλκὴν πάντοθεν ποιούμενοσὡσ ἐν κυσὶν πολλῇσιν ἐστράφην λύκοσ. ἐγὼ δὲ τῶν μὲν οὕνεκα ξυνήγαγονδῆμον, τί τούτων πρὶν τυχεῖν ἐπαυσάμην; συμμαρτυροίη ταῦτ’ ἂν ἐν δίκῃ Χρόνουμήτηρ μεγίστη δαιμόνων Ὀλυμπίωνἄριστα, Γῆ μέλαινα, τῆσ ἐγώ ποτεὁρ́ουσ ἀνεῖλον πολλαχῇ πεπηγότασ,πρόσθεν δὲ δουλεύουσα, νῦν ἐλευθέρα. πολλοὺσ δ’ Ἀθήνασ, πατρίδ’ εἰσ θεόκτιτον,ἀνήγαγον πραθέντασ, ἄλλον ἐκδίκωσ,ἄλλον δικαίωσ, τοὺσ δ’ ἀναγκαίησ ὑπὸχρειοῦσ φυγόντασ, γλῶσσαν οὐκέτ’ Ἀττικὴνἱέντασ, ὡσ ἂν πολλαχῇ πλανωμένουσ· τοὺσ δ’ ἐνθάδ’ αὐτοῦ δουλίην ἀεικέαἔχοντασ, ἤθη δεσποτῶν τρομευμένουσ,ἐλευθέρουσ ἔθηκα. ταῦτα μὲν κράτεινομοῦ βίην τε καὶ δίκην συναρμόσασἔρεξα καὶ διῆλθον ὡσ ὑπεσχόμην. θεσμοὺσ δ’ ὁμοίωσ τῷ κακῷ τε κἀγαθῷ,εὐθεῖαν εἰσ ἕκαστον ἁρμόσασ δίκην,ἔγραψα. κέντρον δ’ ἄλλοσ ὡσ ἐγὼ λαβών,κακοφραδήσ τε καὶ φιλοκτήμων ἀνήρ,οὐκ ἂν κατέσχε δῆμον. εἰ γὰρ ἤθελονἃ τοῖσ ἐναντίοισιν ἥνδανεν τότε,αὖθισ δ’ ἃ τοῖσιν οὕτεροι φρασαίατο,πολλῶν ἂν ἀνδρῶν ἥδ’ ἐχηρώθη πόλισ. καὶ πάλιν ὀνειδίζων πρὸσ τὰσ ὕστερον αὐτῶν μεμψιμοιρίασ ἀμφοτέρων·

δήμῳ μὲν εἰ χρὴ διαφάδην ὀνειδίσαι,ἃ νῦν ἔχουσιν οὔποτ’ ὀφθαλμοῖσιν ἂνεὕδοντεσ εἶδον . . . ὅσοι δὲ μείζουσ καὶ βίαν ἀμείνονεσ,αἰνοῖεν ἄν με καὶ φίλον ποιοίατο. εἰ γάρ τισ ἄλλοσ, φησί, ταύτησ τῆσ τιμῆσ ἔτυχεν,οὐκ ἂν κατέσχε δῆμον οὐδ’ ἐπαύσατο,πρὶν ἀνταράξασ πῖαρ ἐξεῖλεν γάλα. . ἐγὼ δὲ τούτων ὥσπερ ἐν μεταιχμίῳ. ὁρ́οσ κατέστην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION