Plutarch, Νικίας, chapter 30

(플루타르코스, Νικίας, chapter 30)

Ἀθηναίοισ δέ φασι τὴν συμφορὰν οὐχ ἥκιστα διὰ τὸν ἄγγελον ἄπιστον γενέσθαι. ξένοσ γάρ τισ, ὡσ ἐοίκεν, ἀποβὰσ εἰσ Πειραιᾶ καὶ καθίσασ ἐπὶ κουρεῖον, ὡσ ἐγνωκότων ἤδη τῶν Ἀθηναίων λόγουσ ἐποιεῖτο περὶ τῶν γεγονότων. ὁ δὲ κουρεὺσ ἀκούσασ, πρὶν ἄλλουσ πυνθάνεσθαι, δρόμῳ συντείνασ εἰσ τὸ ἄστυ καὶ προσβαλὼν τοῖσ ἄρχουσιν εὐθὺσ κατ’ ἀγορὰν ἐνέβαλε τὸν λόγον. ἐκπλήξεωσ δὲ καὶ ταραχῆσ, ὡσ εἰκόσ, γενομένησ, οἱ μὲν ἄρχοντεσ ἐκκλησίαν συναγαγόντεσ εἰσήγαγον τὸν ἄνθρωπον· ὡσ δ’ ἐρωτώμενοσ παρ’ οὗ πύθοιτο σαφὲσ οὐδὲν εἶχε φράζειν, δόξασ λογοποιὸσ εἶναι καὶ ταράττειν τὴν πόλιν, εἰσ τὸν τροχὸν καταδεθεὶσ ἐστρεβλοῦτο πολὺν χρόνον, ἑώσ ἐπῆλθον οἱ τὸ πᾶν κακόν, ὡσ εἶχεν, ἀπαγγέλλοντεσ.

οὕτω μόλισ ὁ Νικίασ ἐπιστεύθη παθὼν ἃ πολλάκισ αὐτοῖσ προεῖπεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION