Pausanias, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 5

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 5)

Σμύρναν δὲ ἐν ταῖσ δώδεκα πόλεσιν οὖσαν Αἰολέων καὶ οἰκουμένην τῆσ χώρασ, καθ’ ἃ καὶ ἐσ ἐμὲ ἔτι πόλιν ἣν καλοῦσιν ἀρχαίαν, Ιὤνεσ ἐκ Κολοφῶνοσ ὁρμηθέντεσ ἀφελόμενοι τοὺσ Αἰολεῖσ ἔσχον· χρόνῳ δὲ ὕστερον καὶ Ιὤνεσ μετέδοσαν Σμυρναίοισ τοῦ ἐν Πανιωνίῳ συλλόγου. Ἀλέξανδροσ δὲ ὁ Φιλίππου τῆσ ἐφ’ ἡμῶν πόλεωσ ἐγένετο οἰκιστὴσ κατ’ ὄψιν ὀνείρατοσ· Ἀλέξανδρον γὰρ θηρεύοντα ἐν τῷ ὄρει τῷ Πάγῳ, ὡσ ἐγένετο ἀπὸ τῆσ θήρασ, ἀφικέσθαι πρὸσ Νεμέσεων λέγουσιν ἱερόν, καὶ πηγῇ τε ἐπιτυχεῖν αὐτὸν καὶ πλατάνῳ πρὸ τοῦ ἱεροῦ, πεφυκυίᾳ δὲ ἐπὶ τοῦ ὕδατοσ.

πλατάνῳ καθεύδοντι κελεύειν φασὶν αὐτῷ τὰσ Νεμέσεισ ἐπιφανείσασ πόλιν ἐνταῦθα οἰκίζειν καὶ ἄγειν ἐσ αὐτὴν Σμυρναίουσ ἀναστήσαντα ἐκ τῆσ προτέρασ·

ἀποστέλλουσιν οὖν ἐσ Κλάρον θεωροὺσ οἱ Σμυρναῖοι περὶ τῶν παρόντων σφίσιν ἐρησομένουσ, καὶ αὐτοῖσ ἔχρησεν ὁ θεόσ·

τρὶσ μάκαρεσ κεῖνοι καὶ τετράκισ ἄνδρεσ ἔσονται,οἳ Πάγον οἰκήσουσι πέρην ἱεροῖο Μέλητοσ. οὕτω μετῳκίσαντο ἐθελονταὶ καὶ δύο Νεμέσεισ νομίζουσιν ἀντὶ μιᾶσ καὶ μητέρα αὐταῖσ φασιν εἶναι Νύκτα, ἐπεὶ Ἀθηναῖοί γε τῇ ἐν Ῥαμνοῦντι θεῷ πατέρα λέγουσιν εἶναι Ὠκεανόν. Ιὤσι δὲ ἔχει μὲν ἐπιτηδειότατα ὡρῶν κράσεωσ ἡ χώρα, ἔχει δὲ καὶ ἱερὰ οἱᾶ οὐχ ἑτέρωθι, πρῶτον μὲν <τὸ> τῆσ Ἐφεσίασ μεγέθουσ τε ἕνεκα καὶ ἐπὶ τῷ ἄλλῳ πλούτῳ, δύο δὲ οὐκ ἐξειργασμένα Ἀπόλλωνοσ, τό τε ἐν Βραγχίδαισ τῆσ Μιλησίασ καὶ ἐν Κλάρῳ τῇ Κολοφωνίων.

δύο δὲ ἄλλουσ ἐν Ιὠνίᾳ ναοὺσ ἐπέλαβεν ὑπὸ Περσῶν κατακαυθῆναι, τόν τε ἐν Σάμῳ τῆσ Ἥρασ καὶ ἐν Φωκαίᾳ τῆσ Ἀθηνᾶσ· θαῦμα δὲ ὅμωσ ἦσαν καὶ ὑπὸ τοῦ πυρὸσ λελυμασμένοι. ἡσθείησ δ’ ἂν καὶ τῷ ἐν Ἐρυθραῖσ Ἡρακλείῳ καὶ Ἀθηνᾶσ τῷ ἐν Πριήνῃ ναῷ, τούτῳ μὲν τοῦ ἀγάλματοσ ἕνεκα, Ἡρακλείῳ δὲ τῷ ἐν Ἐρυθραῖσ κατὰ ἀρχαιότητα·

τὸ δὲ ἄγαλμα οὔτε τοῖσ καλουμένοισ Αἰγιναίοισ οὔτε τῶν Ἀττικῶν <τοῖσ> ἀρχαιοτάτοισ ἐμφερέσ, εἰ δέ τι καὶ ἄλλο, ἀκριβῶσ ἐστιν Αἰγύπτιον. σχεδία γὰρ <ἦν> ξύλων, καὶ ἐπ’ αὐτῇ ὁ θεὸσ ἐκ Τύρου τῆσ Φοινίκησ ἐξέπλευσε· καθ’ ἥντινα δὲ αἰτίαν, οὐδὲ αὐτοὶ τοῦτο οἱ Ἐρυθραῖοι λέγουσιν.

ὡσ δὲ ἐσ τὴν θάλασσαν ἀφίκετο ἡ σχεδία τὴν Ιὤνων, φασὶν αὐτὴν ὁρμίσασθαι πρὸσ ἄκρᾳ καλουμένῃ Μεσάτῃ·

ἡ δὲ ἔστι μὲν τῆσ ἠπείρου, τοῖσ <δὲ> ἐκ τοῦ Ἐρυθραίων λιμένοσ ἐσ νῆσον τὴν Χίων πλέουσι τοῦτό ἐστι μεσαίτατον. ἐπεὶ δὲ ἡ σχεδία κατὰ τὴν ἄκραν ἔσχεν, ἐνταῦθα πολὺν μὲν οἱ Ἐρυθραῖοι πόνον, οὐκ ἐλάσσονα δὲ ἔσχον οἱ Χῖοι ποιούμενοι σπουδὴν παρὰ σφᾶσ καταγαγεῖν ἑκάτεροι τὸ ἄγαλμα· τέλοσ δὲ Ἐρυθραῖοσ ἄνθρωποσ, ᾧ βίοσ μὲν ἦν ἀπὸ θαλάσσησ γεγονὼσ καὶ ἄγρασ ἰχθύων, διέφθαρτο δὲ ὑπὸ νόσου τοὺσ ὀφθαλμούσ, ὄνομα δέ οἱ Φορμίων ἦν, οὗτοσ ὁ ἁλιεὺσ εἶδεν ὄψιν ὀνείρατοσ ὡσ τὰσ Ἐρυθραίων γυναῖκασ ἀποκείρασθαι δέοι τὰσ κόμασ καὶ οὕτω τοὺσ ἄνδρασ πλεξαμένουσ κάλον ἐκ τῶν τριχῶν τὴν σχεδίαν παρὰ σφᾶσ κατάξειν.

αἱ μὲν δὴ ἀσταὶ τῶν γυναικῶν οὐδαμῶσ ὑπακούειν τῷ ὀνείρατι ἐβούλοντο· ὁπόσαι δὲ τοῦ Θρᾳκίου γένουσ ἐδούλευον καὶ οὔσαισ σφίσιν ἐλευθέραισ ἦν ἐνταῦθα βίοσ, ἀποκεῖραι παρέχουσιν αὑτάσ·

καὶ οὕτωσ οἱ Ἐρυθραῖοι τὴν σχεδίαν καθέλκουσιν. ἔσοδόσ τε δὴ ταῖσ Θρᾴσσαισ ἐσ τὸ Ἡράκλειόν ἐστι γυναικῶν μόναισ, καὶ τὸ καλῴδιον τὸ ἐκ τῶν τριχῶν καὶ ἐσ ἐμὲ ἔτι οἱ ἐπιχώριοι φυλάσσουσι· καὶ δὴ καὶ τὸν ἁλιέα οἱ αὐτοὶ οὗτοι ἀναβλέψαι τε καὶ ὁρᾶν τὸ λοιπὸν τοῦ βίου φασίν. ἔστι δὲ ἐν Ἐρυθραῖσ καὶ Ἀθηνᾶσ Πολιάδοσ ναὸσ καὶ ἄγαλμα ξύλου μεγέθει μέγα καθήμενόν τε ἐπὶ θρόνου καὶ ἠλακάτην ἐν ἑκατέρᾳ τῶν χειρῶν ἔχει καὶ ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ πόλον·

τέχνην καὶ ἄλλοισ ἐτεκμαιρόμεθα εἶναι καὶ ἐσ τὴν ἐργασίαν ὁρῶντεσ ἔνδον τοῦ ἀγάλματοσ καὶ οὐχ ἥκιστα ἐπὶ ταῖσ Χάρισί τε καὶ Ὥραισ, αἳ πρὶν ἐσελθεῖν ἑστήκασιν ἐν ὑπαίθρῳ λίθου λευκοῦ.

ἐποιήθη δὲ καὶ κατ’ ἐμὲ Σμυρναίοισ ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ μεταξὺ Κορυφῆσ τε ὄρουσ καὶ θαλάσσησ ἀμιγοῦσ ὕδατι ἀλλοίῳ. ἡ δὲ Ιὠνία παρὲξ τῶν τε ἱερῶν καὶ τῆσ τοῦ ἀέροσ κράσεωσ παρέχεται καὶ ἄλλα ἐσ συγγραφήν, ἡ μέν γε Ἐφεσία χώρα τόν τε Κέγχριον ποταμὸν καὶ τοῦ Πίονοσ τοῦ ὄρουσ τὴν φύσιν καὶ πηγὴν τὴν Ἁλιταίαν·

ἐν δὲ τῇ Μιλησίᾳ πηγή τέ ἐστι Βιβλὶσ καὶ ὅσα ἐσ τῆσ Βιβλίδοσ τὸν ἔρωτα ᾄδουσιν· ἐν δὲ τῇ Κολοφωνίων ἄλσοσ τε τοῦ Ἀπόλλωνοσ, δένδρα μελίαι, καὶ οὐ πόρρω τοῦ ἄλσουσ Ἄλησ ποταμὸσ ψυχρότατοσ τῶν ἐν Ιὠνίᾳ. Λεβεδίοισ δὲ τὰ λουτρὰ ἐν τῇ γῇ θαῦμα ἀνθρώποισ ὁμοῦ καὶ ὠφέλεια γίνεται·

ἔστι δὲ καὶ Τηίοισ ἐπὶ τῇ ἄκρᾳ λουτρὰ τῇ Μακρίᾳ, τὰ μὲν ἐπὶ τῷ κλύδωνι ἐν πέτρασ χηραμῷ, τὰ δὲ καὶ ἐσ ἐπίδειξιν πλούτου πεποιημένα. Κλαζομενίοισ δὲ λουτρά ἐστιν ‐ ἐν δὲ αὐτοῖσ Ἀγαμέμνων ἔχει τιμάσ ‐ καὶ ἄντρον μητρόσ σφισι Πύρρου καλούμενον, καὶ λόγον ἐπὶ τῷ Πύρρῳ λέγουσι τῷ ποιμένι· Ἐρυθραίοισ δὲ ἔστι μὲν χώρα Χαλκίσ, ἀφ’ ἧσ καὶ τῶν φυλῶν σφισιν ἡ τρίτη τὸ ὄνομα ἔσχηκεν, ἔστι δὲ τῆσ Χαλκίδοσ κατατείνουσα ἐσ τὸ πέλαγοσ ἄκρα καὶ ἐν αὐτῇ λουτρὰ θαλάσσια, μάλιστα τῶν ἐν Ιὠνίᾳ λουτρῶν ὠφέλιμα ἀνθρώποισ.

πηγαῖσ, ἔνθα Ὅμηρον ποιῆσαι τὰ ἔπη λέγουσι·

Χίοισ δὲ ὁ τοῦ Οἰνοπίωνοσ τάφοσ θέαν τε παρέχεται καί τινασ καὶ λόγουσ ἐσ τοῦ Οἰνοπίωνοσ τὰ ἔργα·

Σαμίοισ δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν ἐσ τὸ Ἡραῖον τὸ Ῥαδίνησ καὶ Λεοντίχου μνῆμά ἐστι, καὶ τοῖσ ὑπὸ ἔρωτοσ ἀνιωμένοισ εὔχεσθαι καθέστηκεν ἰοῦσιν ἐπὶ τὸ μνῆμα. τὰ μὲν δὴ ἐν Ιὠνίᾳ θαύματα πολλά τε καὶ οὐ πολλῷ τινι τῶν ἐν τῇ Ἑλλάδι ἀποδέοντά ἐστιν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION