Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 14

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 14)

οὔτε πᾶσι πιστεύοντεσ οὔτε πᾶσιν ἀπιστοῦντεσ, ἀλλὰ κατὰ τὸ ἀληθὲσ κρίνοντεσ μᾶλλον, καὶ οὔτε πρὸσ τὸ καλὸν ζῶντεσ μόνον οὔτε πρὸσ τὸ συμφέρον ἀλλὰ πρὸσ ἄμφω, καὶ οὔτε πρὸσ φειδὼ οὔτε πρὸσ ἀσωτίαν ἀλλὰ πρὸσ τὸ ἁρμόττον, ὁμοίωσ δὲ καὶ πρὸσ θυμὸν καὶ πρὸσ ἐπιθυμίαν, καὶ σώφρονεσ μετ’ ἀνδρείασ καὶ ἀνδρεῖοι μετὰ σωφροσύνησ. ἐν γὰρ τοῖσ νέοισ καὶ τοῖσ γέρουσι διῄρηται ταῦτα·

εἰσὶν γὰρ οἱ μὲν νέοι ἀνδρεῖοι καὶ ἀκόλαστοι, οἱ δὲ πρεσβύτεροι σώφρονεσ καὶ δειλοί. ὡσ δὲ καθόλου εἰπεῖν, ὅσα μὲν διῄρηνται ἡ νεότησ καὶ τὸ γῆρασ τῶν ὠφελίμων, ταῦτα ἄμφω ἔχουσιν, ὅσα δὲ ὑπερβάλλουσιν ἢ ἐλλείπουσιν, τούτων τὸ μέτριον καὶ τὸ ἁρμόττον. ἀκμάζει δὲ τὸ μὲν σῶμα ἀπὸ τῶν τριάκοντα ἐτῶν μέχρι τῶν πέντε καὶ τριάκοντα, ἡ δὲ ψυχὴ περὶ τὰ ἑνὸσ δεῖν πεντήκοντα.

περὶ μὲν οὖν νεότητοσ καὶ γήρωσ καὶ ἀκμῆσ, ποίων ἠθῶν ἕκαστόν ἐστιν, εἰρήσθω τοσαῦτα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION