- ἑτέρα δέ τισ ἐπὶ τὴν ἐκείνησ παρελθοῦσα τάξιν, ἀφόρητοσ ἀναιδείᾳ θεατρικῇ καὶ ἀνάγωγοσ καὶ οὔτε φιλοσοφίασ οὔτε ἄλλου παιδεύματοσ οὐδενὸσ μετειληφυῖα ἐλευθερίου, λαθοῦσα καὶ παρακρουσαμένη τὴν τῶν ὄχλων ἄγνοιαν, οὐ μόνον ἐν εὐπορίᾳ καὶ τρυφῇ καὶ μορφῇ πλείονι τῆσ ἑτέρασ διῆγεν, ἀλλὰ καὶ τὰσ τιμὰσ καὶ τὰσ προστασίασ τῶν πόλεων, ἃσ ἔδει τὴν φιλόσοφον ἔχειν, εἰσ ἑαυτὴν ἀνηρτήσατο καὶ ἦν φορτική τισ πάνυ καὶ ὀχληρὰ καὶ τελευτῶσα παραπλησίαν ἐποίησε γενέσθαι τὴν Ἑλλάδα ταῖσ τῶν ἀσώτων καὶ κακοδαιμόνων οἰκίαισ. (Dionysius of Halicarnassus, De antiquis oratoribus, chapter 1 1:1)
(디오니시오스, De antiquis oratoribus, chapter 1 1:1)
- τὸ δὲ τῆσ ἰατρικῆσ ὅσῳ σεμνότερόν ἐστιν καὶ τῷ βίῳ χρησιμώτερον, τοσούτῳ καὶ ἐλευθεριώτερον εἶναι προσήκει τοῖσ χρωμένοισ, καί τινα προνομίαν ἔχειν τὴν τέχνην δίκαιον τῇ ἐξουσίᾳ τῆσ χρήσεωσ, ἀναγκάζεσθαι δὲ μηδὲν μηδὲ προστάττεσθαι πρᾶγμα ἱερὸν καὶ θεῶν παίδευμα καὶ ἀνθρώπων σοφῶν ἐπιτήδευμα, μηδ’ ὑπὸ δουλείαν γενέσθαι νόμου μηδ’ ὑπὸ ψῆφον ^ καὶ τιμωρίαν δικαστηρίου, μηδὲ ὑπὸ φόβον ^ καὶ πατρὸσ ἀπειλὴν καὶ ὀργὴν ἰδιωτικήν. (Lucian, Abdicatus, (no name) 23:1)
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 23:1)
- εἰ δέ τισ τοιαύτησ ἔλαχε πατρίδοσ, ὡσ ἑτέρασ δεηθῆναι πρὸσ τὴν τῶν μειζόνων παιδείαν, ἀλλ’ οὖν ἐχέτω καὶ τούτων τῶν παιδευμάτων τῇ πατρίδι τὴν χάριν οὐ γὰρ ἂν ἐγνώρισεν οὐδὲ πόλεωσ ὄνομα μὴ διὰ τὴν πατρίδα πόλιν εἶναι μαθών. (Lucian, Patriae Encomium, (no name) 6:2)
(루키아노스, Patriae Encomium, (no name) 6:2)
- πάντα δέ, οἶμαι, παιδεύματα καὶ μαθήματα συλλέγουσιν ἄνθρωποι χρησιμωτέρουσ αὑτοὺσ ἀπὸ τούτων ταῖσ πατρίσι παρασκευάζοντεσ· (Lucian, Patriae Encomium, (no name) 7:1)
(루키아노스, Patriae Encomium, (no name) 7:1)
- πάντα γοῦν ὁπόσα ἂν εἴπω, ὑποπτεύεισ ἐκείνων παιδεύματα εἶναι. (Lucian, Juppiter confuatus, (no name) 9:8)
(루키아노스, Juppiter confuatus, (no name) 9:8)
- τοιοῦτόν τι ἄκουσμά ἐστι, Τερψιχόρησ τινὸσ ἢ Μελπομένησ ἢ Καλλιόπησ αὐτῆσ παίδευμα, μυρία τὰ θέλγητρα καὶ παντοῖα ἐν ἑαυτῷ ἔχον. (Lucian, Imagines, (no name) 14:5)
(루키아노스, Imagines, (no name) 14:5)
- σύ τ’, ὦ παρασπίστ’, ἀνδρὸσ εὐσεβεστάτου παίδευμα Πυλάδη, στέφανον ἐξ ἐμῆσ χερὸσ δέχου· (Euripides, episode3)
(에우리피데스, episode3)
- ^ καὶ ἅ γε μετ’ ἀλλήλων ἢ ὑπὲρ ἀλλήλων ἔπαθον ἀναγράψαντεσ οἱ πρόγονοι ἡμῶν ἐπὶ στήλησ χαλκῆσ ἀνέθεσαν εἰσ τὸ Ὀρέστειον, καὶ νόμον ἐποιήσαντο πρῶτον τοῦτο μάθημα καὶ παίδευμα τοῖσ παισὶ τοῖσ σφετέροισ εἶναι τὴν στήλην ταύτην καὶ τὰ ἐπ’ αὐτῆσ γεγραμμένα διαμνημονεῦσαι. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 5:3)
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 5:3)
- οὐδὲ γὰρ τὴν ἀπὸ τῆσ ἀγνοίασ ὑποτίμησιν κατέλιπεν, ἀλλὰ καὶ κάλλιστον καὶ ἀναγκαιότατον ἀπέδειξε παίδευμα τὸν νόμον, οὐκ εἰσάπαξ ἀκροασομένοισ οὐδὲ δὶσ ἢ πολλάκισ, ἀλλ’ ἑκάστησ ἑβδομάδοσ τῶν ἄλλων ἔργων ἀφεμένουσ ἐπὶ τὴν ἀκρόασιν ἐκέλευσε τοῦ νόμου συλλέγεσθαι καὶ τοῦτον ἀκριβῶσ ἐκμανθάνειν· (Flavius Josephus, Contra Apionem, 127:1)
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, 127:1)