Ancient Greek-English Dictionary Language

ὑπομενετέος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ὑπομενετέος ὑπομενετέον

Structure: ὑπομενετε (Stem) + ος (Ending)

Etym.: u(pome/nw의 분사형

Sense

  1. one must sustain, abide, endure

Examples

  • ἔστι δὲ χαλεπὸν ἐνίοτε διακρῖναι ποῖον ἀντὶ ποίου αἱρετέον καὶ τί ἀντὶ τίνοσ ὑπομενετέον, ἔτι δὲ χαλεπώτερον ἐμμεῖναι τοῖσ γνωσθεῖσιν· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 3 10:3)
  • ὡσ πάντα τὰ τοιαῦτα ἄρ’ ἔσθ’ ὑπομενετέον πάσχοντασ πρὶν ἀλλάξασθαι πολιτείαν ἣ χείρουσ ἀνθρώπουσ πέφυκε ποιεῖν. (Plato, Laws, book 6 136:1)
  • ὅταν δ’ ἅπαξ κριθῇ, ὅ,τι ἂν ᾖ πάσχειν πάντων τῶν δοκούντων εἶναι δεινῶν ὑπομενετέον. (Polybius, Histories, book 3, chapter 112 5:2)

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION