Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

τορευτός

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: τορευτός τορευτή τορευτόν

Structure: τορευτ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: from toreu/w

Sense

  1. worked in relief, elaborate

Declension

First/Second declension
Masculine Feminine Neuter
SingularNominative τορευτός τορευτή τορευτόν
Genitive τορευτοῦ τορευτῆς τορευτοῦ
Dative τορευτῷ τορευτῇ τορευτῷ
Accusative τορευτόν τορευτήν τορευτόν
Vocative τορευτέ τορευτή τορευτόν
DualN/A/V τορευτώ τορευτᾱ́ τορευτώ
G/D τορευτοῖν τορευταῖν τορευτοῖν
PluralNominative τορευτοί τορευταί τορευτά
Genitive τορευτῶν τορευτῶν τορευτῶν
Dative τορευτοῖς τορευταῖς τορευτοῖς
Accusative τορευτούς τορευτᾱ́ς τορευτά
Vocative τορευτοί τορευταί τορευτά
Positive Comparative Superlative
Adjective τορευτός τορευτοῦ τορευτότερος τορευτοτεροῦ τορευτότατος τορευτοτατοῦ
Adverb τορευτώς τορευτότερον τορευτότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • χεῖρεσ αὐτοῦ τορευταὶ χρυσαῖ πεπληρωμέναι Θαρσίσ. κοιλία αὐτοῦ πυξίον ἐλεφάντινον ἐπὶ λίθου σαπφείρου. (Septuagint, Canticum Canticorum 5:14)
  • ἔνδοξοι δὲ τορευταὶ Ἀθηνοκλῆσ, Κράτησ, Στρατόνικοσ, Μυρμηκίδησ ὁ Μιλήσιοσ, Καλλικράτησ ὁ Λάκων καὶ Μῦσ, οὗ εἴδομεν σκύφον Ἡρακλεωτικὸν τεχνικῶσ ἔχοντα Ἰλίου ἐντετορευμένην πόρθησιν, ἔχοντα ἐπίγραμμα τόδε· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 191)
  • ἔνδοξοι δὲ τορευταί . (Unknown, Elegy and Iambus, Volume II, , mixed meters133)

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION