τίπτε
Adverb;
Transliteration:
Principal Part:
τίπτε
Etym.: epic syncop. form for ti/pote; Hom., Aesch.
- τίπτε δέ σε χρεών; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 642)
- ἰδοῦσα γὰρ αὐτὸν ἐν οἱῴ ἦν καταστήματι Ἀσπασία φησίν τίπτε δεδάκρυσαι, φίλε Σώκρατεσ; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 61 4:2)
- τίπτε Δαρεῖοσ μὲν οὕ‐ τω τότ’ ἀβλαβὴσ ἐπῆν τόξαρχοσ πολιήταισ, Σουσίδαισ φίλοσ ἄκτωρ; (Aeschylus, Persians, choral, strophe 13)
- τίπτε δὲ νόσφι πόληοσ ἀπέστιχεσ, οὐδὲ δόμοισι πίλνασαι; (Anonymous, Homeric Hymns, 13:2)
- τίπτε σύ, ποικιλομῆτα, πόθεν τόδε νυκτὸσ ἐν ὡρ́ῃ ἔρχῃ, ἀναιδείην ἐπιειμένε; (Anonymous, Homeric Hymns, 16:1)