Sense

1. upholding honour;
2. helping, aiding, succouring, a helper, aider, tutelary
3. assisting one who has suffered wrong, avenging, an avenger, helping, to vengeance for, for vengeance

Examples

• σὺ δέ, ὦ τύραννε, μέγαν σοὶ προσλαβὼν καὶ αὐτὸς τιμωρόν, καινουργὲ τῶν βασάνων καὶ πολέμιε τῶν ἀληθῶς εὐσεβούντων (Septuagint, Liber Maccabees IV 11:23)
• ταῦτα, ὦ φιλότης, ὀλίγα ἐκ πολλῶν δείγματος ἕνεκα γράψαι ἠξίωσα, καὶ σοὶ μὲν χαριζόμενος, ἀνδρὶ ἑταίρῳ καὶ φίλῳ καὶ ὃν ἐγὼ πάντων μάλιστα θαυμάσας ἔχω ἐπί τε σοφίᾳ καὶ τῷ πρὸς ἀλήθειαν ἔρωτι καὶ τρόπου πραότητι καὶ ἐπιεικείᾳ καὶ γαλήνῃ βίου καὶ δεξιότητι πρὸς τοὺς συνόντας, τὸ πλέον δέ, - ὅπερ καὶ σοὶ ἥδιον, - Ἐπικούρῳ τιμωρῶν, ἀνδρὶ ὡς ἀληθῶς ἱερῷ καὶ θεσπεσίῳ τὴν φύσιν καὶ μόνῳ μετ ἀληθείας τὰ καλὰ ἐγνωκότι καὶ παραδεδωκότι καὶ ἐλευθερωτῇ τῶν ὁμιλησάντων αὐτῷ γενομένῳ. (Lucian, Alexander, (no name) 61:1)
• εἰ δὲ τοὔμπαλιν, σύ μοι γενοῦ τιμωρὸς ἀνδρός, ἀνοσιωτάτου ξένου, ὃς οὔτε τοὺς γῆς νέρθεν οὔτε τοὺς ἄνω δείσας δέδρακεν ἔργον ἀνοσιώτατον, κοινῆς τραπέζης πολλάκις τυχὼν ἐμοί, ξενίας τ ἀριθμῷ πρῶτ ἔχων ἐμῶν φίλων, τυχὼν δ ὅσων δεῖ - . (Euripides, Hecuba, episode, iambics 1:27)
• ὦ δέσποτ, ὦ μέγιστον Ἕλλησιν φάος, πιθοῦ, παράσχες χεῖρα τῇ πρεσβύτιδι τιμωρόν, εἰ καὶ μηδέν ἐστιν, ἀλλ ὅμως. (Euripides, Hecuba, episode, iambics 5:11)
• δὸς δῆτα πατρὸς τοῖσδε τιμωρὸν δίκην. (Euripides, episode, lyric 3:4)
• καὶ Δίωνος μὲν τιμωρὸς οὐδεὶς ἐφάνη πεσόντος: (Plutarch, Comparison of Dion and Brutus, chapter 5 1:1)
• "ὅταν ἀναιρεθῶσι μὲν οἱ νόμοι, μένωσι δ οἱ πρὸς ἡδονὴν παρακαλοῦντες λόγοι, πρόνοια δὲ θεῶν μὴ νομίζηται, σοφοὺς δ ἡγῶνται τοὺς τῷ καλῷ προσπτύοντας, ἂν ἡδονὴ μὴ προσῇ χλευάζωσι δὲ ταῦτα καὶ γελῶσιν ἔστιν Δίκης ὀφθαλμός, ὃς τὰ πάνθ ὁρᾷ καί πέλας γὰρ ἑστὼς ὁ θεὸς ἐγγύθεν βλέπει καὶ ὁ μὲν θεός, ὥσπερ δὴ καὶ ὁ παλαιὸς λόγος, ἀρχήν τε καὶ μέσα καὶ τελευτὴν ἔχων τοῦ παντὸς εὐθείᾳ περαίνει κατὰ φύσιν περιπορευόμενος τῷ δ ἕπεται Δίκη, τῶν ἀπολειπομένων τιμωρὸς τοῦ θείου νόμου. (Plutarch, Adversus Colotem, section 30 1:5)
• ἔλεγεν οὖν ἕκαστα φράζων ὁ τοῦ Θεσπεσίου συγγενὴς οὐδὲν γὰρ οὕτω κωλύει τὰς ψυχὰς ὀνόματι τῶν ἀνθρώπων προσαγορεύειν ὡς Ἀδράστεια μέν, Ἀνάγκης καὶ Διὸς θυγάτηρ, ἐπὶ πᾶσι τιμωρὸς ἀνωτάτω τέτακται τοῖς ἀδικήμασι: (Plutarch, De sera numinis vindicta, section 22 25:2)
• ὁ μέντοι μέγας αὐτοῦ δαίμων, ᾧ παρὰ τὸν βίον ἐχρήσατο, καὶ τελευτήσαντος ἐπηκολούθησε τιμωρὸς τοῦ φόνου, διά τε γῆς πάσης καὶ θαλάττης ἐλαύνων καὶ ἀνιχνεύων ἄχρι τοῦ μηδένα λιπεῖν τῶν ἀπεκτονότων, ἀλλὰ καὶ τοὺς καθ ὁτιοῦν ἢ χειρὶ τοῦ ἔργου θιγόντας ἢ γνώμης μετασχόντας ἐπεξελθεῖν. (Plutarch, Caesar, chapter 69 2:1)

Similar forms

• τιμωρίαν (368)
• τιμωρίας (364)
• τιμωρίᾳ (51)
• τιμωρία (40)
• τιμωρεῖν (39)
• τιμωρίαις (36)
• τιμωριῶν (24)
• τιμωρὸς (22)
• τιμωρίαι (22)
• τιμωρὸν (16)
• τιμωρῆσαι (13)
• τιμωρῶν (13)
• τιμωρέειν (12)
• τιμωροὺς (12)
• τιμωρεῖται (12)
• τιμωρεῖσθε (9)
• τιμωροὶ (8)
• τιμωρήσειν (8)
• τιμωρίην (5)
• τιμωρητέον (4)
• τιμωρόν (4)
• τιμωρηθεὶς (3)
• τιμωρούς (3)
• τιμωρῆσαί (3)
• τιμωρέων (3)
• τιμωρήσων (3)
• τιμωρίη (3)
• τιμωρός (2)
• τιμωρείσθω (2)
• τιμωρῇ (2)
• τιμωρήματα (2)
• τιμωρήσεις (2)
• τιμωρήσατε (2)
• τιμωρεῖ (2)
• τιμωρήσας (2)
• τιμωρίης (2)
• τιμωροῦντα (2)
• τιμωρέεις (1)
• τιμωρέοι (1)
• τιμωρήσεων (1)
• τιμωρητέος (1)
• τιμωρία[ς (1)
• τιμωροῖντο (1)
• τιμωρώμεθα (1)
• τιμωρήσει (1)
• τιμωρῆται (1)
• τιμωρέουσι‧ (1)
• τιμώρησίν (1)
• τιμωροῖσθε (1)
• τιμωροῦνθ (1)
• τιμωρῶν᾿ (1)
• τιμωρεῖτον (1)
• τιμωροίμην (1)
• τιμωρῶμαι (1)
• τιμωρέοντα (1)
• τιμωρήσητε (1)
• τιμωρητικά (1)
• τιμωροῖο (1)
• τιμωροῦ (1)
• τιμωρέει· (1)
• τιμώρημα (1)
• τιμωρητὰς (1)
• τιμωροῖεν (1)
• τιμωρον (1)
• τιμωροῦσιν (1)
• τιμωρεῖσθέ (1)
• τιμωρέουσι (1)
• τιμωρῆσθε (1)
• τιμωροῖτο (1)
• τιμωρῶνται? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.