Sense

1. to dwell together, to live with
2. to live together, cohabit, marriage
3. he is associated, being versed
4. are associated, to cling closely
5. to colonise jointly with, to be thickly peopled

Examples

• οἷσ οὐδὲ τῆσ πολιτείασ μετέδοσαν οἱ Ἡρακλεῶται συνοικοῦσιν, ἀλλοφύλουσ ὑπολαβόντεσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 5 2:4)
• ὁμόνοιαν ἐμποιεῖν καὶ φιλίαν ἀεὶ τοῖσ συνοικοῦσιν, ἔριδασ δὲ καὶ διχοφροσύνασ καὶ δυσμένειαν ἐξαιρεῖν ἅπασαν, ὥσπερ ἐν φίλων διαφοραῖσ, τὸ μᾶλλον οἰόμενον ἀδικεῖσθαι μέροσ ἐξομιλοῦντα πρότερον καὶ συναδικεῖσθαι δοκοῦντα καὶ συναγανακτεῖν, εἶθ’ οὕτωσ ἐπιχειροῦντα πραΰνειν καὶ διδάσκειν ὅτι τῶν βιάζεσθαι καὶ νικᾶν ἐριζόντων · (Plutarch, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 32 13:1)
• ἢ πραιστίτεισ μὲν οἱ προεστῶτέσ εἰσι, τοὺσ δὲ προεστῶτασ οἴκου φυλακτικοὺσ εἶναι προσήκει, καὶ φοβεροὺσ μὲν τοῖσ ἀλλοτρίοισ, ὥσπερ ὁ κύων ἐστίν, ἠπίουσ δὲ καὶ πράουσ τοῖσ συνοικοῦσιν; (Plutarch, Quaestiones Romanae, section 512)
• ἦ πραιστίτεισ μὲν οἱ προεστῶτέσ εἰσι, τοὺσ δὲ προεστῶτασ οἴκου φυλακτικοὺσ εἶναι προσήκει, καὶ φοβεροὺσ μὲν τοῖσ ἀλλοτρίοισ, ὥσπερ ὁ κύων ἐστίν, ἠπίουσ δὲ καὶ πράουσ τοῖσ συνοικοῦσιν; (Plutarch, Quaestiones Romanae, section 511)
• τοῖσ μὲν οὖν ἄλλοισ ἐπὶ τοσοῦτον ἡ κοινωνία ἐστίν, οἱ δ’ ἄνθρωποι οὐ μόνον τῆσ τεκνοποιίασ χάριν συνοικοῦσιν, ἀλλὰ καὶ τῶν εἰσ τὸν βίον· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 8 131:4)

Similar forms

• συνοικεῖν (79)
• συνοίκους (42)
• συνοικοῦσαν (30)
• σύνοικον (28)
• συνοικῆσαι (26)
• συνοικῶν (20)
• συνοικίσαι (20)
• συνοικίζειν (18)
• σύνοικος (18)
• συνοικεῖ (17)
• συνοικισμὸν (16)
• συνοικίαν (15)
• σύνοικοι (14)
• συνοικισμοῦ (12)
• συνοικήσασαν (12)
• συνοικοῦντα (11)
• συνοικειοῦν (11)
• συνοικίσας (11)
• συνοικοῦσα (10)
• συνοικίας (10)
• συνοίκων (8)
• συνοίκεε (8)
• συνοικέειν (8)
• συνοικεῖται (7)
• συνοικήσας (7)
• συνοικήσει (6)
• συνοικήσασα (6)
• συνοικοῦσιν (6)
• συνοικήσειν (6)
• συνοικία (5)
• συνοικίᾳ (5)
• συνοικήσων (5)
• συνοίκησιν (4)
• συνοικήσῃ (4)
• συνοικούσας (4)
• συνοικειῶν (4)
• συνοικεῖς (4)
• συνοικῇ (4)
• συνοικούσης (4)
• σύνοικα (3)
• συνοικιεῖν (3)
• συνοικίζων (3)
• συνοικήσεις (3)
• συνοικιῶν (3)
• συνοικοῦσαι (3)
• συνοικοῦσάν (2)
• σύνοικός (2)
• συνοικουσῶν (2)
• συνοικέει (2)
• συνοίκοις (2)
• συνοικισμὸς (2)
• συνοικοῦς (2)
• συνοικήσοντα (2)
• συνοικίσῃ (2)
• συνοικῆσαί (2)
• συνοικισμῷ (2)
• συνοικισμόν (2)
• σ[υνοικεῖν (1)
• συνοικέουσα (1)
• συνοικήσαντι (1)
• συνοικίσειν (1)
• συνοικιστήρ (1)
• σύνοικοί (1)
• συνοικέῃ (1)
• συνοικείτω (1)
• συνοικησάσῃ (1)
• συνοικητῆρα (1)
• συνοικέων (1)
• συνοικήσουσα (1)
• συνοικίαις (1)
• συνοικουρῇ (1)
• συνοικούσῃ (1)
• συνοίκεον (1)
• συνοικήσαντα (1)
• συνοικήσασιν (1)
• συνοικήσι (1)
• συνοικιστήν (1)
• συνοικοῖ (1)
• συνοικοῦντ (1)
• συνοικέεις (1)
• συνοίκημα (1)
• συνοικήσεως (1)
• συνοικήσωσι (1)
• συνοικειοῖ (1)
• συνοικέͅται (1)
• συνοικίαι (1)
• συνοικιῶ (1)
• συνοικοίη (1)
• συνοικοῦντι (1)
• συνοικῶνται (1)
• συνοικησάσης (1)
• συνοικήσητε (1)
• συνοίκιά (1)
• συνοίκου (1)
• συνοικῶ (1)
• συνοικήσασά (1)
• συνοικήσετε (1)
• συνοικίζει (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.