Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συνοικέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνοικέω συνοικήσω

Structure: συν (Prefix) + οἰκέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to dwell together, to live with
  2. to live together, cohabit, marriage
  3. he is associated, being versed
  4. are associated, to cling closely
  5. to colonise jointly with, to be thickly peopled

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνοίκω συνοίκεις συνοίκει
Dual συνοίκειτον συνοίκειτον
Plural συνοίκουμεν συνοίκειτε συνοίκουσιν*
SubjunctiveSingular συνοίκω συνοίκῃς συνοίκῃ
Dual συνοίκητον συνοίκητον
Plural συνοίκωμεν συνοίκητε συνοίκωσιν*
OptativeSingular συνοίκοιμι συνοίκοις συνοίκοι
Dual συνοίκοιτον συνοικοίτην
Plural συνοίκοιμεν συνοίκοιτε συνοίκοιεν
ImperativeSingular συνοῖκει συνοικεῖτω
Dual συνοίκειτον συνοικεῖτων
Plural συνοίκειτε συνοικοῦντων, συνοικεῖτωσαν
Infinitive συνοίκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνοικων συνοικουντος συνοικουσα συνοικουσης συνοικουν συνοικουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνοίκουμαι συνοίκει, συνοίκῃ συνοίκειται
Dual συνοίκεισθον συνοίκεισθον
Plural συνοικοῦμεθα συνοίκεισθε συνοίκουνται
SubjunctiveSingular συνοίκωμαι συνοίκῃ συνοίκηται
Dual συνοίκησθον συνοίκησθον
Plural συνοικώμεθα συνοίκησθε συνοίκωνται
OptativeSingular συνοικοίμην συνοίκοιο συνοίκοιτο
Dual συνοίκοισθον συνοικοίσθην
Plural συνοικοίμεθα συνοίκοισθε συνοίκοιντο
ImperativeSingular συνοίκου συνοικεῖσθω
Dual συνοίκεισθον συνοικεῖσθων
Plural συνοίκεισθε συνοικεῖσθων, συνοικεῖσθωσαν
Infinitive συνοίκεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνοικουμενος συνοικουμενου συνοικουμενη συνοικουμενης συνοικουμενον συνοικουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνοικήσω συνοικήσεις συνοικήσει
Dual συνοικήσετον συνοικήσετον
Plural συνοικήσομεν συνοικήσετε συνοικήσουσιν*
OptativeSingular συνοικήσοιμι συνοικήσοις συνοικήσοι
Dual συνοικήσοιτον συνοικησοίτην
Plural συνοικήσοιμεν συνοικήσοιτε συνοικήσοιεν
Infinitive συνοικήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνοικησων συνοικησοντος συνοικησουσα συνοικησουσης συνοικησον συνοικησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνοικήσομαι συνοικήσει, συνοικήσῃ συνοικήσεται
Dual συνοικήσεσθον συνοικήσεσθον
Plural συνοικησόμεθα συνοικήσεσθε συνοικήσονται
OptativeSingular συνοικησοίμην συνοικήσοιο συνοικήσοιτο
Dual συνοικήσοισθον συνοικησοίσθην
Plural συνοικησοίμεθα συνοικήσοισθε συνοικήσοιντο
Infinitive συνοικήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνοικησομενος συνοικησομενου συνοικησομενη συνοικησομενης συνοικησομενον συνοικησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνῴκουν συνῴκεις συνῴκειν*
Dual συνῳκεῖτον συνῳκείτην
Plural συνῳκοῦμεν συνῳκεῖτε συνῴκουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνῳκούμην συνῴκου συνῳκεῖτο
Dual συνῳκεῖσθον συνῳκείσθην
Plural συνῳκούμεθα συνῳκεῖσθε συνῳκοῦντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Νόμοσ ἐὰν δὲ ξένοσ ἀστῇ συνοικῇ τέχνῃ ἢ μηχανῇ ᾑτινιοῦν, γραφέσθω πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ Ἀθηναίων ὁ βουλόμενοσ οἷσ ἔξεστιν. (Demosthenes, Speeches 51-61, 23:3)
  • ἔστω δὲ καὶ ἐὰν ἡ ξένη τῷ ἀστῷ συνοικῇ κατὰ ταὐτά, καὶ ὁ συνοικῶν τῇ ξένῃ τῇ ἁλούσῃ ὀφειλέτω χιλίασ δραχμάσ. (Demosthenes, Speeches 51-61, 24:2)
  • ἐὰν δὲ συνοικῇ, ἄτιμοσ ἔστω. (Demosthenes, Speeches 51-61, 132:1)
  • ᾗ δ’ ἄν ποτε συνοικίᾳ μήτε πλοῦτοσ συνοικῇ μήτε πενία, σχεδὸν ἐν ταύτῃ γενναιότατα ἤθη γίγνοιτ’ ἄν· (Plato, Laws, book 3 19:3)

Synonyms

  1. to dwell together

  2. to live together

  3. to colonise jointly with

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION