뜻

1. to dwell together, to live with
2. to live together, cohabit, marriage
3. he is associated, being versed
4. are associated, to cling closely
5. to colonise jointly with, to be thickly peopled

예문

• δοκεῖ τις αὐτῷ συνοικεῖν Ἰδαία γυνή, ἱκανὴ μέν, ἀγροῖκος δὲ καὶ δεινῶς ὄρειος, ἀλλ οὐ σφόδρα προσέχειν αὐτῇ ἐοίκε. (Lucian, Dearum judicium, (no name) 3:9)

  (루키아노스, Dearum judicium, (no name) 3:9)

• "ἕπεσθαι δὲ καὶ συνοικεῖν ἐμοί, πρῶτα μὲν θρέψῃ γεννικῶς καὶ τοὺς ὤμους ἕξεις καρτερούς, φθόνου δὲ παντὸς ἀλλότριος ἔσῃ: (Lucian, Somnium sive vita Luciani, (no name) 7:3)

  (루키아노스, Somnium sive vita Luciani, (no name) 7:3)

• πλὴν ἀλλ᾿ ἐκεῖναι μέν σοι κἂν ἐν γῇ μένουσι, τὸ δὲ Ἰδαῖον τουτὶ παιδίον ἁρπάσας ἀνέπτης, ὦ γενναιότατε θεῶν, καὶ συνοικεῖ ἡμῖν ἐπὶ κεφαλήν μοι ἐπαχθέν, οἰνοχοοῦν δὴ τῷ λόγῳ. (Lucian, Dialogi deorum, 3:2)

  (루키아노스, Dialogi deorum, 3:2)

• καὶ δεῖ τῶν ψυχικῶν πρῶτον καὶ μέγιστον ἀριθμεῖν τὴν ἄγνοιαν, δι ἧς ἀνήκεστος ἡ κακία τοῖς πολλοῖς συνοικεῖ καὶ συγκαταβιοῖ καὶ συναποθνῄσκει. (Plutarch, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 2 2:3)

  (플루타르코스, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 2 2:3)

• καὶ δεῖ τῶν ψυχικῶν πρῶτον καὶ μέγιστον ἀριθμεῖν τὴν ἄνοιαν, δι ἧς ἀνήκεστος ἡ κακία τοῖς πολλοῖς συνοικεῖ καὶ συγκαταβιοῖ καὶ συναποθνῄσκει. (Plutarch, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 2 8:2)

  (플루타르코스, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 2 8:2)

유사 형태

• συνοικεῖν (79)
• συνοίκους (42)
• συνοικοῦσαν (30)
• σύνοικον (28)
• συνοικῆσαι (26)
• συνοικίσαι (20)
• συνοικῶν (20)
• συνοικίζειν (18)
• σύνοικος (18)
• συνοικεῖ (17)
• συνοικισμὸν (16)
• συνοικίαν (15)
• σύνοικοι (14)
• συνοικισμοῦ (12)
• συνοικήσασαν (12)
• συνοικοῦντα (11)
• συνοικειοῦν (11)
• συνοικίσας (11)
• συνοικοῦσα (10)
• συνοικίας (10)
• συνοικέειν (8)
• συνοίκων (8)
• συνοίκεε (8)
• συνοικεῖται (7)
• συνοικήσας (7)
• συνοικήσει (6)
• συνοικήσασα (6)
• συνοικοῦσιν (6)
• συνοικήσειν (6)
• συνοικήσων (5)
• συνοικία (5)
• συνοικίᾳ (5)
• συνοικειῶν (4)
• συνοικεῖς (4)
• συνοικῇ (4)
• συνοικούσης (4)
• συνοίκησιν (4)
• συνοικήσῃ (4)
• συνοικούσας (4)
• συνοικοῦσαι (3)
• σύνοικα (3)
• συνοικιεῖν (3)
• συνοικίζων (3)
• συνοικήσεις (3)
• συνοικιῶν (3)
• συνοικῆσαί (2)
• συνοικισμῷ (2)
• συνοικισμόν (2)
• συνοικοῦσάν (2)
• σύνοικός (2)
• συνοικουσῶν (2)
• συνοικέει (2)
• συνοίκοις (2)
• συνοικισμὸς (2)
• συνοικοῦς (2)
• συνοικήσοντα (2)
• συνοικίσῃ (2)
• συνοικησάσης (1)
• συνοικήσητε (1)
• συνοίκιά (1)
• συνοίκου (1)
• συνοικῶ (1)
• συνοικήσασά (1)
• συνοικήσετε (1)
• συνοικίζει (1)
• ς[υνοικεῖν (1)
• συνοικέουσα (1)
• συνοικήσαντι (1)
• συνοικίσειν (1)
• συνοικιστήρ (1)
• σύνοικοί (1)
• συνοικέῃ (1)
• συνοικείτω (1)
• συνοικησάσῃ (1)
• συνοικητῆρα (1)
• συνοικέων (1)
• συνοικήσουσα (1)
• συνοικίαις (1)
• συνοικουρῇ (1)
• συνοικούσῃ (1)
• συνοίκεον (1)
• συνοικήσαντα (1)
• συνοικήσασιν (1)
• συνοικήσι (1)
• συνοικιστήν (1)
• συνοικοῖ (1)
• συνοικοῦντ (1)
• συνοικέεις (1)
• συνοίκημα (1)
• συνοικήσεως (1)
• συνοικήσωσι (1)
• συνοικειοῖ (1)
• συνοικέͺται (1)
• συνοικίαι (1)
• συνοικιῶ (1)
• συνοικοίη (1)
• συνοικοῦντι (1)
• συνοικῶνται? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.