Ancient Greek-English Dictionary Language

συνεκπεράω

α-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνεκπεράω συνεκπεράσω

Structure: συν (Prefix) + ἐκ (Prefix) + περά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to come out together

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκπέρω συνεκπέρᾳς συνεκπέρᾳ
Dual συνεκπέρᾱτον συνεκπέρᾱτον
Plural συνεκπέρωμεν συνεκπέρᾱτε συνεκπέρωσιν*
SubjunctiveSingular συνεκπέρω συνεκπέρῃς συνεκπέρῃ
Dual συνεκπέρητον συνεκπέρητον
Plural συνεκπέρωμεν συνεκπέρητε συνεκπέρωσιν*
OptativeSingular συνεκπέρῳμι συνεκπέρῳς συνεκπέρῳ
Dual συνεκπέρῳτον συνεκπερῷτην
Plural συνεκπέρῳμεν συνεκπέρῳτε συνεκπέρῳεν
ImperativeSingular συνεκπε͂ρᾱ συνεκπερᾶτω
Dual συνεκπέρᾱτον συνεκπερᾶτων
Plural συνεκπέρᾱτε συνεκπερῶντων, συνεκπερᾶτωσαν
Infinitive συνεκπέρᾱν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκπερων συνεκπερωντος συνεκπερωσα συνεκπερωσης συνεκπερων συνεκπερωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκπέρωμαι συνεκπέρᾳ συνεκπέρᾱται
Dual συνεκπέρᾱσθον συνεκπέρᾱσθον
Plural συνεκπερῶμεθα συνεκπέρᾱσθε συνεκπέρωνται
SubjunctiveSingular συνεκπέρωμαι συνεκπέρῃ συνεκπέρηται
Dual συνεκπέρησθον συνεκπέρησθον
Plural συνεκπερώμεθα συνεκπέρησθε συνεκπέρωνται
OptativeSingular συνεκπερῷμην συνεκπέρῳο συνεκπέρῳτο
Dual συνεκπέρῳσθον συνεκπερῷσθην
Plural συνεκπερῷμεθα συνεκπέρῳσθε συνεκπέρῳντο
ImperativeSingular συνεκπέρω συνεκπερᾶσθω
Dual συνεκπέρᾱσθον συνεκπερᾶσθων
Plural συνεκπέρᾱσθε συνεκπερᾶσθων, συνεκπερᾶσθωσαν
Infinitive συνεκπέρᾱσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκπερωμενος συνεκπερωμενου συνεκπερωμενη συνεκπερωμενης συνεκπερωμενον συνεκπερωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκπεράσω συνεκπεράσεις συνεκπεράσει
Dual συνεκπεράσετον συνεκπεράσετον
Plural συνεκπεράσομεν συνεκπεράσετε συνεκπεράσουσιν*
OptativeSingular συνεκπεράσοιμι συνεκπεράσοις συνεκπεράσοι
Dual συνεκπεράσοιτον συνεκπερασοίτην
Plural συνεκπεράσοιμεν συνεκπεράσοιτε συνεκπεράσοιεν
Infinitive συνεκπεράσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκπερασων συνεκπερασοντος συνεκπερασουσα συνεκπερασουσης συνεκπερασον συνεκπερασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκπεράσομαι συνεκπεράσει, συνεκπεράσῃ συνεκπεράσεται
Dual συνεκπεράσεσθον συνεκπεράσεσθον
Plural συνεκπερασόμεθα συνεκπεράσεσθε συνεκπεράσονται
OptativeSingular συνεκπερασοίμην συνεκπεράσοιο συνεκπεράσοιτο
Dual συνεκπεράσοισθον συνεκπερασοίσθην
Plural συνεκπερασοίμεθα συνεκπεράσοισθε συνεκπεράσοιντο
Infinitive συνεκπεράσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκπερασομενος συνεκπερασομενου συνεκπερασομενη συνεκπερασομενης συνεκπερασομενον συνεκπερασομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to come out together

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION