Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

στρατεύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: στρατεύω

Structure: στρατεύ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: strato/s

Sense

  1. to serve in war, serve as a soldier, do military service, take the field, march
  2. to serve, take the field, having been a soldier
  3. to lead an army, march

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular στρατεύω στρατεύεις στρατεύει
Dual στρατεύετον στρατεύετον
Plural στρατεύομεν στρατεύετε στρατεύουσιν*
SubjunctiveSingular στρατεύω στρατεύῃς στρατεύῃ
Dual στρατεύητον στρατεύητον
Plural στρατεύωμεν στρατεύητε στρατεύωσιν*
OptativeSingular στρατεύοιμι στρατεύοις στρατεύοι
Dual στρατεύοιτον στρατευοίτην
Plural στρατεύοιμεν στρατεύοιτε στρατεύοιεν
ImperativeSingular στράτευε στρατευέτω
Dual στρατεύετον στρατευέτων
Plural στρατεύετε στρατευόντων, στρατευέτωσαν
Infinitive στρατεύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
στρατευων στρατευοντος στρατευουσα στρατευουσης στρατευον στρατευοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular στρατεύομαι στρατεύει, στρατεύῃ στρατεύεται
Dual στρατεύεσθον στρατεύεσθον
Plural στρατευόμεθα στρατεύεσθε στρατεύονται
SubjunctiveSingular στρατεύωμαι στρατεύῃ στρατεύηται
Dual στρατεύησθον στρατεύησθον
Plural στρατευώμεθα στρατεύησθε στρατεύωνται
OptativeSingular στρατευοίμην στρατεύοιο στρατεύοιτο
Dual στρατεύοισθον στρατευοίσθην
Plural στρατευοίμεθα στρατεύοισθε στρατεύοιντο
ImperativeSingular στρατεύου στρατευέσθω
Dual στρατεύεσθον στρατευέσθων
Plural στρατεύεσθε στρατευέσθων, στρατευέσθωσαν
Infinitive στρατεύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
στρατευομενος στρατευομενου στρατευομενη στρατευομενης στρατευομενον στρατευομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐστράτευον ἐστράτευες ἐστράτευεν*
Dual ἐστρατεύετον ἐστρατευέτην
Plural ἐστρατεύομεν ἐστρατεύετε ἐστράτευον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐστρατευόμην ἐστρατεύου ἐστρατεύετο
Dual ἐστρατεύεσθον ἐστρατευέσθην
Plural ἐστρατευόμεθα ἐστρατεύεσθε ἐστρατεύοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἑλὼν δὲ τὴν Πύλον ἐστράτευεν ἐπὶ Λακεδαίμονα, μετελθεῖν τοὺσ Ἱπποκόωντοσ παῖδασ θέλων· (Apollodorus, Library and Epitome, book 2, chapter 7 3:5)
  • καὶ Ἀγησίλαοσ μέν, ἐπεὶ τὴν κρίσιν ἐποίησεν, ἔχων τὸ στράτευμα ἐπορεύετο τὴν αὐτὴν ὁδὸν ἥνπερ βασιλεὺσ ὅτε ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐστράτευεν. (Xenophon, Hellenica, , chapter 2 9:2)
  • καὶ ὁ Καῖσαρ ἐστράτευεν ἐπ’ αὐτὸν μετ’ ἀπειλῆσ. (Appian, The Foreign Wars, chapter 5:88)
  • μετὰ δὲ τοῦτο ἐστράτευεν ἐσ Κουνέουσ, ὅθεν ἐσ Λυσιτανοὺσ ἐπὶ τὸν Οὐρίατθον αὖθισ ἠπείγετο. (Appian, The Foreign Wars, chapter 12 2:3)
  • περάσασ δὲ καὶ τόνδε, καὶ μέχρι Νίμιοσ ἑτέρου ποταμοῦ προελθών, Βρακάρων αὐτῷ φερομένην ἀγορὰν ἁρπασάντων ἐστράτευεν ἐπὶ τοὺσ Βρακάρουσ, οἵ εἰσιν ἔθνοσ μαχιμώτατον, καὶ ἅμα ταῖσ γυναιξὶν ὡπλισμέναισ καὶ οἵδε ἐμάχοντο, καὶ προθύμωσ ἔθνησκον, οὐκ ἐπιστρεφόμενοσ αὐτῶν οὐδείσ, οὐδὲ τὰ νῶτα δεικνύσ, οὐδὲ φωνὴν ἀφιέντεσ. (Appian, The Foreign Wars, chapter 12 4:2)

Synonyms

  1. to lead an army

Related

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION