뜻

1. 해적

1. a pirate, one who attacks

예문

• ἔνθ’ ἤτοι τοὺσ μὲν θανάτου τέλοσ ἀμφεκάλυψε, τοῖσ δὲ δίχ’ ἀνθρώπων βίοτον καὶ ἤθε’ ὀπάσσασ Ζεὺσ Κρονίδησ κατένασσε πατὴρ ἐσ πείρατα γαίησ. (Hesiod, Works and Days, Book WD 20:3)

  (헤시오도스, 일과 날, Book WD 20:3)

• λαβεῖν δ’ ἐλιλαίετο θυμῷ ἄλλοτε μὲν κατὰ κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσησ ἰχθύι εἰδομένην, πόντον πολὺν ἐξοροθῦνον, ἄλλοτ’ ἀν’ ’ Ὠκεανὸν ποταμὸν καὶ πείρατα γαίησ, ἄλλοτ’ ἀν’ ἤπειρον πολυβώλακα. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 10 2:3)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 10 2:3)

• "ἐπεὶ τὸν γ’ Αἵδην ἀπολιπεῖν ἀδύνατόν ἐστιν αὐτήν, τοῦ Αἵδου πέρασ οὖσαν, ὥσπερ καὶ Ὅμηροσ ἐπικρυψάμενοσ οὐ φαύλωσ τοῦτ’ εἶπεν ἀλλ’ εἰσ Ἠλύσιον πεδίον καὶ πείρατα γαίησ· (Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 27 2:9)

  (플루타르코스, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 27 2:9)

• αὐτὰρ ἐπεὶ δή, Φοῖβε, κατέβρωσ ἄμβροτον εἶδαρ, οὔ σέ γ’ ἔπειτ’ ἴσχον χρύσεοι στρόφοι ἀσπαίροντα, οὐδ’ ἔτι δέσματ’ ἔρυκε, λύοντο δὲ πείρατα πάντα. (Anonymous, Homeric Hymns, , part 11:3)

  (익명 저작, Homeric Hymns, , part 11:3)

• καιρὸν εἰ φθέγξαιο, πολλῶν πείρατα συντανύσαισ ἐν βραχεῖ, μείων ἕπεται μῶμοσ ἀνθρώπων. (Pindar, Odes, pythian odes, pythian 1 28:1)

  (핀다르, Odes, pythian odes, pythian 1 28:1)

유사 형태

• πειρᾶται (69)
• πειρατέον (68)
• πείρατα (30)
• πείρατ (21)
• πειραταῖς (12)
• πειρατῶν (12)
• πειρατήρια (6)
• πειρατὰς (6)
• πειρατικὰ (6)
• πειρατηρίων (3)
• πειρατικὸν (3)
• πειραταὶ (3)
• πείρατά (2)
• πειρατεύσει (2)
• πειρατὴς (2)
• πειρατήριόν (2)
• πειράτω (2)
• πειρατὴν (2)
• πειρατικῶν (2)
• πειρατέα (1)
• πειρατήριον (1)
• πειρατικαὶ (1)
• πειρατοῦ (1)
• πειρατῃς (1)
• πειρατικοῦ (1)
• πειρατάς (1)
• πειρατηρίου (1)
• πειρατικοῖς (1)
• πειρᾶται‧ (1)
• πειρατικά (1)
• πειρᾶτο (1)
• πειρατικόν (1)
• πειρατικὴ (1)
• πειρᾶταί (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.