뜻

1. one who practises the

예문

• πρὸς δὲ Κλείτωνα τὸν ἀνδριαντοποιὸν εἰσελθών ποτε καὶ διαλεγόμενος αὐτῷ, ὅτι μέν, ἔφη, ὦ Κλείτων, καλοὶ οὓς ποιεῖς δρομέας τε καὶ παλαιστὰς καὶ πύκτας καὶ παγκρατιαστάς, ὁρῶ τε καὶ οἶδα: (Xenophon, Memorabilia, , chapter 10 8:1)

  (크세노폰, Memorabilia, , chapter 10 8:1)

• "ποῖον οὖν φαίη τις ἂν τῶν ἀγωνισμάτων γεγονέναι πρῶτον ἢ τὸ στάδιον, ὥσπερ Ὀλυμπίασιν ἐνταῦθα δὲ παρ ἡμῖν καθ ἕκαστον ἄθλημα τοὺς ἀγωνιζομένους εἰσάγουσιν ἐπὶ παισὶ παλαισταῖς ἄνδρας παλαιστὰς καὶ πύκτας ἐπὶ πύκταις ὁμοίως καὶ παγκρατιαστάς: (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 2, 1:1)

  (플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 2, 1:1)

• αὐλητὰς δὲ καὶ μίμους καὶ κιθαριστὰς καὶ θαυματοποιοὺς συνακτέον, ἔτι δὲ πύκτας καὶ παγκρατιαστὰς καὶ παλαιστὰς καὶ δρομεῖς καὶ τὸ τοιοῦτον ἔθνος, εἴ γε μὴ μέλλει φαύλως μηδὲ ἀγεννῶς ἑστιάσειν τὸ πλῆθος. (Dio, Chrysostom, Orationes, 13:5)

  (디오, 크리소토모스, 연설 (2), 13:5)

• ἵνα τις, νὴ τοὺς θεούς, δικαίως ἀσπάζηται αὐτὸν "χαῖρε, παράδοξε", οὐχὶ τοὺς σαπροὺς τούτους πύκτας καὶ παγκρατιαστὰς οὐδὲ τοὺς ὁμοίους αὐτοῖς, τοὺς μονομάχους. (Epictetus, Works, book 2, 22:3)

  (에픽테토스, Works, book 2, 22:3)

• εἰ πύκτας ἢ παγκρατιαστὰς ἐτρέφομεν ἤ τι τῶν τοιούτων ἕτερον ἀγωνισμάτων ἀθλοῦντας, ἆρα εἰς αὐτὸν ἂν ἀπηντῶμεν τὸν ἀγῶνα, ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ οὐδενὶ καθ ἡμέραν προσμαχόμενοι· (Plato, Laws, book 8 13:4)

  (플라톤, Laws, book 8 13:4)

유사 형태

• παγκρατιαστὴν (7)
• παγκρατιαστὴς (6)
• παγκρατιαστὰς (5)
• παγκρατιαστοῦ (5)
• Παγκρατιαστῇ (4)
• παγκρατιαστής (4)
• παγκρατιαστήν (4)
• παγκρατιαστῶν (2)
• παγκρατιασταῖς (2)
• παγκρατιαστάς (2)
• παγκρατιαστικῇ (1)
• παγκρατιασταί (1)
• παγκρατιαστικός (1)
• παγκρατιαστὰ? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.