Sense

1. a means for carrying water, a water-pipe, a conduit, channel, aqueduct
2. streams
3. a side channel or means of escape

Examples

• ὦ δυσπάλαιστον γῆρασ, ὡσ μισῶ σ’ ἔχων, μισῶ δ’ ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντεσ ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν· (Euripides, Suppliants, episode, lyric 1:21)
• στάσονται δ’ ἐπὶ περγάμων Τροίασ ἀμφί τε τείχη Τρῶεσ, ὅταν χάλκασπισ Ἄρησ πόντιοσ εὐπρῴροιο πλάτασ εἰρεσίᾳ πελάζῃ Σιμουντίοισ ὀχετοῖσ, τὰν τῶν ἐν αἰθέρι δισσῶν Διοσκούρων Ἑλέναν ἐκ Πριάμου κομίσαι θέλων ἐσ γᾶν Ἑλλάδα δοριπόνοισ ἀσπίσι καὶ λόγχαισ Ἀχαιῶν. (Euripides, Iphigenia in Aulis, choral, antistrophe 11)
• ὁ μέγασ ὄλβοσ ἅ τ’ ἀρετὰ μέγα φρονοῦσ’ ἀν’ Ἑλλάδα καὶ παρὰ Σιμουντίοισ ὀχετοῖσ πάλιν ἀνῆλθ’ ἐξ εὐτυχίασ Ἀτρείδαισ πάλαι παλαιᾶσ ἀπὸ συμφορᾶσ δόμων, ὁπότε χρυσείασ ἔρισ ἀρνὸσ ἤλυθε Τανταλίδαισ, οἰκτρότατα θοινάματα καὶ σφάγια γενναίων τεκέων· (Euripides, choral, strophe 11)
• πνεύματοσ ἐπιπολάζον ἐμπλανᾶται καὶ βαρύνει, τὸν μὲν ἄλλον χρόνον εἴθισται καὶ μεμελέτηκεν ἐμμήνοισ ἡμερῶν περιόδοισ ὀχετοὺσ καὶ πόρουσ αὐτῷ τῆσ φύσεωσ ἀναστομούσησ ἀποχεόμενον τὸ μὲν ἄλλο σῶμα κουφίζειν καὶ καθαίρειν, τὴν δ’ ὑστέραν οἱο͂ν ἀρότῳ καὶ σπόρῳ γῆν ἐν φυτοῖσ ὀργῶσαν ἐν καιρῷ παρέχειν. (Plutarch, De amore prolis, section 3 8:1)
• τοὺσ μὲν, ἐμμήνουσ καὶ καθαρσίουσ ἔκλεισεν ὀχετοὺσ ἡ φύσισ, τοῦ δ’ αἵματοσ ἀντιλαμβανομένη φερομένου τροφῇ χρῆται καὶ κατάρδει τὸ βρέφοσ ἤδη συνιστάμενον καὶ διαπλαττόμενον, ἄχρι οὗ τοὺσ προσήκοντασ ἀριθμοὺσ τῇ ἐντὸσ; (Plutarch, De amore prolis, section 3 11:1)

Similar forms

• ὀχετοὺς (21)
• ὀχετῶν (14)
• ὀχετοῦ (7)
• ὀχετοῖς (6)
• ὀχετοὶ (6)
• ὀχετὸν (5)
• ὀχετηγὸς (4)
• ὀχετούς (3)
• ὀχετεύειν (2)
• ὀχετείας (2)
• ὀχετηγὸν (1)
• ὀχετοῖσι (1)
• ὀχετοί· (1)
• ὀχετηγοῦ (1)
• ὀχετεῦσαι (1)
• ὀχετῷ (1)
• ὀχετοῖσιν (1)
• ὀχετευθῇ (1)
• ὀχετοί (1)
• ὀχέτιον (1)
• ὀχετόν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.