θολερός
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
θολερός
θολερή
θολερόν
Structure:
θολερ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- muddy, foul, thick, troubled
- troubled by passion or madness, turbid
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὦ ὁ ποτίζων τὸν πλησίον αὐτοῦ ἀνατροπῇ θολερᾷ καὶ μεθύσκων, ὅπωσ ἐπιβλέπῃ ἐπὶ τὰ σπήλαια αὐτῶν. (Septuagint, Prophetia Habacuc 2:15)
- Θολερόσ, ὦ Ξάνθε, καὶ θερμόσ, ὡσ εἰκόσ, τὸ αἷμα μὲν ἀπὸ τῶν νεκρῶν, ἡ θέρμη δέ, ὡσ φήσ, ἀπὸ τοῦ πυρόσ· (Lucian, Dialogi Marini, xanthus and thalassa, chapter 2 1:1)
- πάρεστι δὲ πάσαισ πύλαισ τὴν ἡδονὴν καταδέχεσθαι, τοῦτο μὲν δι’ ὀφθαλμῶν, τοῦτο δὲ δι’ ὤτων τε καὶ ῥινῶν, τοῦτο δὲ καὶ διὰ λαιμοῦ καὶ δι’ ἀφροδισίων ὑφ’ ἧσ δὴ ῥεούσησ ἀενάῳ τε καὶ θολερῷ ῥεύματι πᾶσαι μὲν ἀνευρύνονται ὁδοί· (Lucian, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 16:2)
- ἧσ καὶ σὺ φαίνῃ δεκάδοσ, οὐ σοφὸσ γεγώσ, ὅστισ κόρασ μὲν θεσφάτοισ Φοίβου ζυγεὶσ ξένοισιν ὧδ’ ἔδωκασ ὡσ ζώντων θεῶν, λαμπρὸν δὲ θολερῷ δῶμα συμμείξασ τὸ σὸν ἥλκωσασ οἴκουσ· (Euripides, Suppliants, episode 4:1)
- τῆσ δὲ πρεσβυτικῆσ πολιτείασ οὐ τῷ λόγῳ μόνον ἀλλὰ καὶ ταῖσ πράξεσιν ἀπηλλαγμένησ πανηγυρισμοῦ καὶ δοξοκοπίασ, ὥσπερ τὴν ἶριν λέγουσιν ὅταν παλαιὰ γενομένη τὸ βρομῶδεσ ἀποπνεύσῃ καὶ θολερὸν εὐωδέστερον τὸ ἀρωματικὸν ἴσχειν, οὕτωσ οὐδέν ἐστι δόγμα γεροντικὸν οὐδὲ βούλευμα τεταραγμένον ἀλλ’ ἐμβριθῆ πάντα καὶ καθεστῶτα. (Plutarch, An seni respublica gerenda sit, chapter, section 13 1:1)
- θολερὸσ ὦν καὶ οὗτοσ ῥέει ἐν τῇδε τῇ ὡρ́ῃ, ὡσ οὔτε ἂν ἀπὸ χιόνοσ τηκομένησ ἔρρεεν, οὔτε εἰ πρὸσ τῶν ὡρ́ῃ θέρεοσ πνεόντων ἐτησίων ἀνέμων ἀνεκόπτετό οἱ τὸ ὕδωρ· (Arrian, Indica, chapter 6 7:1)
- διὸ δεῖ μὴ σκοπεῖν τὸν ἰχθὺν εἰ πρόσφατοσ, μηδὲ τὸν ἄρτον εἰ καθαρόσ, μηδὲ τὸ βαλανεῖον εἰ θερμόν, μηδὲ τὴν ἑταίραν εἰ εὔμορφοσ, ἀλλ’ ἑαυτὸν, εἰ μὴ ναυτιώδησ μηδὲ θολερὸσ μηδ’ ἑώλοσ μηδὲ τεταραγμένοσ. (Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 12 3:2)
- ὡσ δ’ ἀναβάντεσ ἐπὶ τὸν λόφον ἔστησαν οἱ Κορίνθιοι καὶ θέμενοι τὰσ ἀσπίδασ διανεπαύοντο, τοῦ ἡλίου περιφερομένου καὶ μετεωρίζοντοσ τὴν ἀναθυμίασιν, ὁ μὲν θολερὸσ ἀὴρ ἀθροιζόμενοσ πρὸσ τὰ ὑψηλὰ καὶ συνιστάμενοσ κατενέφωσε τὰσ ἀκρωρείασ, τῶν δὲ ὑπὸ πόδασ τόπων ἀνακαθαιρομένων ὅ τε Κρίμησοσ ἐξεφάνη καὶ διαβαίνοντεσ αὑτὸν ὤφθησαν οἱ πολέμιοι, πρώτοισ μὲν τοῖσ τεθρίπποισ ἐκπληκτικῶσ πρὸσ ἀγῶνα κατεσκευασμένοισ, κατόπιν δὲ τούτων μυρίοισ ὁπλίταισ λευκάσπισι. (Plutarch, Timoleon, chapter 27 2:1)
- ἐντεῦθεν δὲ χωρεῖ κύκλῳ θολερὸσ καὶ πηλώδησ, περιελιττόμενοσ δὲ τῇ γῇ ἄλλοσέ τε ἀφικνεῖται καὶ παρ’ ἔσχατα τῆσ Ἀχερουσιάδοσ λίμνησ, οὐ συμμειγνύμενοσ τῷ ὕδατι· (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 906:2)