Hellas Alive Dictionary - ορεκτικος

Ancient Greek-English Dictionary

ὀρεκτικός

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ὀρεκτικός ὀρεκτική ὀρεκτικόν

Structure: ὀρεκτικ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: o)/recis

First/Second declension

	Positive	Comparative	Superlative
Adjective	ὀρεκτικός ὀρεκτικοῦ	ὀρεκτικώτερος ὀρεκτικωτεροῦ	ὀρεκτικώτατος ὀρεκτικωτατοῦ
Adverb	ὀρεκτικώς	ὀρεκτικώτερον	ὀρεκτικώτατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

ἐν τῷ ὕπνῳ γὰρ μᾶλλον ἐνεργεῖ τὸ θρεπτικόν, τὸ δ’ αἰσθητικὸν καὶ ὀρεκτικὸν ἀτελῆ ἐν τῷ ὕπνῳ. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 25:2)
τὸ μὲν γὰρ φυτικὸν οὐδαμῶσ κοινωνεῖ λόγου, τὸ δ’ ἐπιθυμητικὸν καὶ ὅλωσ ὀρεκτικὸν μετέχει πωσ, ᾗ κατήκοόν ἐστιν αὐτοῦ καὶ πειθαρχικόν· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 1 147:6)
"εἰ δὲ καὶ τοῦτο τὸ πάθοσ ὀρεκτικόν ἐστιν, εἰκόσ ἐστιν ὑπὸ τῶν τοιούτων βρωμάτων λεπτυνόμενα διακρίνεσθαι τὰ προϋπόντα, καὶ ποιεῖν μὲν ἔνδειαν, οὐ μεταρρυθμιζομένων δὲ τῶν πόρων ἀλλὰ κενουμένων καὶ καθαιρομένων τὰ γὰρ ὀξέα καὶ δριμέα καὶ ἁλμυρὰ θρύπτοντα τὴν ὕλην διαφορεῖ καὶ σκίδνησιν, ὥστε νεαρὰν ποιεῖν τὴν ὄρεξιν ἐκθλιβομένων τῶν ἑώλων καὶ χθιζῶν. (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 6, 9:14)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기