Ancient Greek-English Dictionary Language

οἰκέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: οἰκέω οἰκήσω ᾤκησα ᾤκηκα ᾤκημαι ᾠκήθην

Structure: οἰκέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: oi)=kos

Sense

  1. (transitive), I inhabit
  2. I colonize, settle in
  3. I manage, direct, govern

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular οί̓κω οί̓κεις οί̓κει
Dual οί̓κειτον οί̓κειτον
Plural οί̓κουμεν οί̓κειτε οί̓κουσιν*
SubjunctiveSingular οί̓κω οί̓κῃς οί̓κῃ
Dual οί̓κητον οί̓κητον
Plural οί̓κωμεν οί̓κητε οί̓κωσιν*
OptativeSingular οί̓κοιμι οί̓κοις οί̓κοι
Dual οί̓κοιτον οἰκοίτην
Plural οί̓κοιμεν οί̓κοιτε οί̓κοιεν
ImperativeSingular οῖ̓κει οἰκεῖτω
Dual οί̓κειτον οἰκεῖτων
Plural οί̓κειτε οἰκοῦντων, οἰκεῖτωσαν
Infinitive οί̓κειν
Participle MasculineFeminineNeuter
οἰκων οἰκουντος οἰκουσα οἰκουσης οἰκουν οἰκουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular οί̓κουμαι οί̓κει, οί̓κῃ οί̓κειται
Dual οί̓κεισθον οί̓κεισθον
Plural οἰκοῦμεθα οί̓κεισθε οί̓κουνται
SubjunctiveSingular οί̓κωμαι οί̓κῃ οί̓κηται
Dual οί̓κησθον οί̓κησθον
Plural οἰκώμεθα οί̓κησθε οί̓κωνται
OptativeSingular οἰκοίμην οί̓κοιο οί̓κοιτο
Dual οί̓κοισθον οἰκοίσθην
Plural οἰκοίμεθα οί̓κοισθε οί̓κοιντο
ImperativeSingular οί̓κου οἰκεῖσθω
Dual οί̓κεισθον οἰκεῖσθων
Plural οί̓κεισθε οἰκεῖσθων, οἰκεῖσθωσαν
Infinitive οί̓κεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
οἰκουμενος οἰκουμενου οἰκουμενη οἰκουμενης οἰκουμενον οἰκουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular οἰκήσω οἰκήσεις οἰκήσει
Dual οἰκήσετον οἰκήσετον
Plural οἰκήσομεν οἰκήσετε οἰκήσουσιν*
OptativeSingular οἰκήσοιμι οἰκήσοις οἰκήσοι
Dual οἰκήσοιτον οἰκησοίτην
Plural οἰκήσοιμεν οἰκήσοιτε οἰκήσοιεν
Infinitive οἰκήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
οἰκησων οἰκησοντος οἰκησουσα οἰκησουσης οἰκησον οἰκησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular οἰκήσομαι οἰκήσει, οἰκήσῃ οἰκήσεται
Dual οἰκήσεσθον οἰκήσεσθον
Plural οἰκησόμεθα οἰκήσεσθε οἰκήσονται
OptativeSingular οἰκησοίμην οἰκήσοιο οἰκήσοιτο
Dual οἰκήσοισθον οἰκησοίσθην
Plural οἰκησοίμεθα οἰκήσοισθε οἰκήσοιντο
Infinitive οἰκήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
οἰκησομενος οἰκησομενου οἰκησομενη οἰκησομενης οἰκησομενον οἰκησομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular οἰκηθήσομαι οἰκηθήσῃ οἰκηθήσεται
Dual οἰκηθήσεσθον οἰκηθήσεσθον
Plural οἰκηθησόμεθα οἰκηθήσεσθε οἰκηθήσονται
OptativeSingular οἰκηθησοίμην οἰκηθήσοιο οἰκηθήσοιτο
Dual οἰκηθήσοισθον οἰκηθησοίσθην
Plural οἰκηθησοίμεθα οἰκηθήσοισθε οἰκηθήσοιντο
Infinitive οἰκηθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
οἰκηθησομενος οἰκηθησομενου οἰκηθησομενη οἰκηθησομενης οἰκηθησομενον οἰκηθησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῴ̓κησα ῴ̓κησας ῴ̓κησεν*
Dual ᾠκήσατον ᾠκησάτην
Plural ᾠκήσαμεν ᾠκήσατε ῴ̓κησαν
SubjunctiveSingular οἰκήσω οἰκήσῃς οἰκήσῃ
Dual οἰκήσητον οἰκήσητον
Plural οἰκήσωμεν οἰκήσητε οἰκήσωσιν*
OptativeSingular οἰκήσαιμι οἰκήσαις οἰκήσαι
Dual οἰκήσαιτον οἰκησαίτην
Plural οἰκήσαιμεν οἰκήσαιτε οἰκήσαιεν
ImperativeSingular οί̓κησον οἰκησάτω
Dual οἰκήσατον οἰκησάτων
Plural οἰκήσατε οἰκησάντων
Infinitive οἰκήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
οἰκησᾱς οἰκησαντος οἰκησᾱσα οἰκησᾱσης οἰκησαν οἰκησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ᾠκησάμην ᾠκήσω ᾠκήσατο
Dual ᾠκήσασθον ᾠκησάσθην
Plural ᾠκησάμεθα ᾠκήσασθε ᾠκήσαντο
SubjunctiveSingular οἰκήσωμαι οἰκήσῃ οἰκήσηται
Dual οἰκήσησθον οἰκήσησθον
Plural οἰκησώμεθα οἰκήσησθε οἰκήσωνται
OptativeSingular οἰκησαίμην οἰκήσαιο οἰκήσαιτο
Dual οἰκήσαισθον οἰκησαίσθην
Plural οἰκησαίμεθα οἰκήσαισθε οἰκήσαιντο
ImperativeSingular οί̓κησαι οἰκησάσθω
Dual οἰκήσασθον οἰκησάσθων
Plural οἰκήσασθε οἰκησάσθων
Infinitive οἰκήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
οἰκησαμενος οἰκησαμενου οἰκησαμενη οἰκησαμενης οἰκησαμενον οἰκησαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ᾠκήθην ῴ̓κηθης ῴ̓κηθη
Dual ῴ̓κηθητον ᾠκῆθητην
Plural ῴ̓κηθημεν ῴ̓κηθητε ῴ̓κηθησαν
SubjunctiveSingular οἰκήθω οἰκήθῃς οἰκήθῃ
Dual οἰκήθητον οἰκήθητον
Plural οἰκήθωμεν οἰκήθητε οἰκήθωσιν*
OptativeSingular οἰκηθείην οἰκηθείης οἰκηθείη
Dual οἰκηθείητον οἰκηθειήτην
Plural οἰκηθείημεν οἰκηθείητε οἰκηθείησαν
ImperativeSingular οἰκήθητι οἰκηθήτω
Dual οἰκήθητον οἰκηθήτων
Plural οἰκήθητε οἰκηθέντων
Infinitive οἰκηθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
οἰκηθεις οἰκηθεντος οἰκηθεισα οἰκηθεισης οἰκηθεν οἰκηθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῴ̓κηκα ῴ̓κηκας ῴ̓κηκεν*
Dual ᾠκήκατον ᾠκήκατον
Plural ᾠκήκαμεν ᾠκήκατε ᾠκήκᾱσιν*
SubjunctiveSingular ᾠκήκω ᾠκήκῃς ᾠκήκῃ
Dual ᾠκήκητον ᾠκήκητον
Plural ᾠκήκωμεν ᾠκήκητε ᾠκήκωσιν*
OptativeSingular ᾠκήκοιμι ᾠκήκοις ᾠκήκοι
Dual ᾠκήκοιτον ᾠκηκοίτην
Plural ᾠκήκοιμεν ᾠκήκοιτε ᾠκήκοιεν
ImperativeSingular ῴ̓κηκε ᾠκηκέτω
Dual ᾠκήκετον ᾠκηκέτων
Plural ᾠκήκετε ᾠκηκόντων
Infinitive ᾠκηκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾠκηκως ᾠκηκοντος ᾠκηκυῑα ᾠκηκυῑᾱς ᾠκηκον ᾠκηκοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῴ̓κημαι ῴ̓κησαι ῴ̓κηται
Dual ῴ̓κησθον ῴ̓κησθον
Plural ᾠκήμεθα ῴ̓κησθε ῴ̓κηνται
ImperativeSingular ῴ̓κησο ᾠκήσθω
Dual ῴ̓κησθον ᾠκήσθων
Plural ῴ̓κησθε ᾠκήσθων
Infinitive ῴ̓κησθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾠκημενος ᾠκημενου ᾠκημενη ᾠκημενης ᾠκημενον ᾠκημενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ Ἰόππην ὠχύρωσε τὴν ἐπὶ τῆσ θαλάσσησ καὶ τὴν Γάζαρα τὴν ἐπὶ τῶν ὁρίων Ἀζώτου, ἐν ᾗ ᾤκουν οἱ πολέμιοι τὸ πρότερον ἐκεῖ, καὶ κατῴκισεν ἐκεῖ Ἰουδαίουσ, καὶ ὅσα ἐπιτήδεια ἦν πρὸσ τὴν τούτων ἐπανόρθωσιν, ἔθετο ἐν αὐτοῖσ. (Septuagint, Liber Maccabees I 14:34)
  • ὅσοι δὲ μὴ θάνοιεν ἐν μάχῃ Φρυγῶν, ἀεὶ κατ’ ἦμαρ σὺν δάμαρτι καὶ τέκνοισ ᾤκουν, Ἀχαιοῖσ ὧν ἀπῆσαν ἡδοναί. (Euripides, The Trojan Women, episode, iambic 2:3)
  • ̔ τῶν παρὰ Ναξίοισ εὐπόρων οἱ μὲν πολλοὶ τὸ ἄστυ ᾤκουν, οἱ δὲ ἄλλοι διεσπαρμένοι κατὰ κώμασ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 40 2:1)
  • Δόλοπεσ ᾤκουν τὴν νῆσον, ἐργάται κακοὶ γῆσ· (Plutarch, , chapter 8 3:2)
  • τῆσ δ’ εὐγενείασ πρῶτον ὑπῆρξε τοῖσδε ἡ τῶν προγόνων γένεσισ, οὐκ ἔπηλυσ οὖσα οὐδὲ τοὺσ ἐκγόνουσ τούτουσ ἀποφηναμένη μετοικοῦντασ ἐν τῇ χώρᾳ, ἄλλοθεν σφῶν ἡκόντων, ἀλλ’ αὐτόχθονασ καὶ τῷ ὄντι πατρίδα οἰκοῦντασ καὶ ζῶντασ καὶ τρεφομένουσ οὐχ ὑπὸ μητρυιᾶσ, ὡσ οἱ ἄλλοι, ἀλλ’ ὑπὸ μητρὸσ τῆσ χώρασ, ἐν ᾗ ᾤκουν, καὶ νῦν κεῖσθαι τελευτήσαντασ ἐν οἰκείοισ τόποισ τῆσ τεκούσησ τε καὶ θρεψάσησ καὶ ὑποδεξαμένησ. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 27 1:1)

Synonyms

  1. I colonize

  2. I manage

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION