Hellas Alive Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

οἰκέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: οἰκέω οἰκήσω ᾤκησα ᾤκηκα ᾤκημαι ᾠκήθην

Structure: οἰκέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: oi)=kos

Sense

(transitive), I inhabit
I colonize, settle in
I manage, direct, govern

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	οί̓κω	οί̓κεις	οί̓κει
	Dual		οί̓κειτον	οί̓κειτον
	Plural	οί̓κουμεν	οί̓κειτε	οί̓κουσιν*
Subjunctive	Singular	οί̓κω	οί̓κῃς	οί̓κῃ
	Dual		οί̓κητον	οί̓κητον
	Plural	οί̓κωμεν	οί̓κητε	οί̓κωσιν*
Optative	Singular	οί̓κοιμι	οί̓κοις	οί̓κοι
	Dual		οί̓κοιτον	οἰκοίτην
	Plural	οί̓κοιμεν	οί̓κοιτε	οί̓κοιεν
Imperative	Singular		οῖ̓κει	οἰκεῖτω
	Dual		οί̓κειτον	οἰκεῖτων
	Plural		οί̓κειτε	οἰκοῦντων, οἰκεῖτωσαν
Infinitive		οί̓κειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		οἰκων οἰκουντος	οἰκουσα οἰκουσης	οἰκουν οἰκουντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	οί̓κουμαι	οί̓κει, οί̓κῃ	οί̓κειται
	Dual		οί̓κεισθον	οί̓κεισθον
	Plural	οἰκοῦμεθα	οί̓κεισθε	οί̓κουνται
Subjunctive	Singular	οί̓κωμαι	οί̓κῃ	οί̓κηται
	Dual		οί̓κησθον	οί̓κησθον
	Plural	οἰκώμεθα	οί̓κησθε	οί̓κωνται
Optative	Singular	οἰκοίμην	οί̓κοιο	οί̓κοιτο
	Dual		οί̓κοισθον	οἰκοίσθην
	Plural	οἰκοίμεθα	οί̓κοισθε	οί̓κοιντο
Imperative	Singular		οί̓κου	οἰκεῖσθω
	Dual		οί̓κεισθον	οἰκεῖσθων
	Plural		οί̓κεισθε	οἰκεῖσθων, οἰκεῖσθωσαν
Infinitive		οί̓κεισθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		οἰκουμενος οἰκουμενου	οἰκουμενη οἰκουμενης	οἰκουμενον οἰκουμενου

Future tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	οἰκήσω	οἰκήσεις	οἰκήσει
	Dual		οἰκήσετον	οἰκήσετον
	Plural	οἰκήσομεν	οἰκήσετε	οἰκήσουσιν*
Optative	Singular	οἰκήσοιμι	οἰκήσοις	οἰκήσοι
	Dual		οἰκήσοιτον	οἰκησοίτην
	Plural	οἰκήσοιμεν	οἰκήσοιτε	οἰκήσοιεν
Infinitive		οἰκήσειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		οἰκησων οἰκησοντος	οἰκησουσα οἰκησουσης	οἰκησον οἰκησοντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	οἰκήσομαι	οἰκήσει, οἰκήσῃ	οἰκήσεται
	Dual		οἰκήσεσθον	οἰκήσεσθον
	Plural	οἰκησόμεθα	οἰκήσεσθε	οἰκήσονται
Optative	Singular	οἰκησοίμην	οἰκήσοιο	οἰκήσοιτο
	Dual		οἰκήσοισθον	οἰκησοίσθην
	Plural	οἰκησοίμεθα	οἰκήσοισθε	οἰκήσοιντο
Infinitive		οἰκήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		οἰκησομενος οἰκησομενου	οἰκησομενη οἰκησομενης	οἰκησομενον οἰκησομενου
Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	οἰκηθήσομαι	οἰκηθήσῃ	οἰκηθήσεται
	Dual		οἰκηθήσεσθον	οἰκηθήσεσθον
	Plural	οἰκηθησόμεθα	οἰκηθήσεσθε	οἰκηθήσονται
Optative	Singular	οἰκηθησοίμην	οἰκηθήσοιο	οἰκηθήσοιτο
	Dual		οἰκηθήσοισθον	οἰκηθησοίσθην
	Plural	οἰκηθησοίμεθα	οἰκηθήσοισθε	οἰκηθήσοιντο
Infinitive		οἰκηθήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		οἰκηθησομενος οἰκηθησομενου	οἰκηθησομενη οἰκηθησομενης	οἰκηθησομενον οἰκηθησομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ῴ̓κουν	ῴ̓κεις	ῴ̓κειν*
	Dual		ᾠκεῖτον	ᾠκείτην
	Plural	ᾠκοῦμεν	ᾠκεῖτε	ῴ̓κουν
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ᾠκούμην	ῴ̓κου	ᾠκεῖτο
	Dual		ᾠκεῖσθον	ᾠκείσθην
	Plural	ᾠκούμεθα	ᾠκεῖσθε	ᾠκοῦντο

Aorist tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ῴ̓κησα	ῴ̓κησας	ῴ̓κησεν*
	Dual		ᾠκήσατον	ᾠκησάτην
	Plural	ᾠκήσαμεν	ᾠκήσατε	ῴ̓κησαν
Subjunctive	Singular	οἰκήσω	οἰκήσῃς	οἰκήσῃ
	Dual		οἰκήσητον	οἰκήσητον
	Plural	οἰκήσωμεν	οἰκήσητε	οἰκήσωσιν*
Optative	Singular	οἰκήσαιμι	οἰκήσαις	οἰκήσαι
	Dual		οἰκήσαιτον	οἰκησαίτην
	Plural	οἰκήσαιμεν	οἰκήσαιτε	οἰκήσαιεν
Imperative	Singular		οί̓κησον	οἰκησάτω
	Dual		οἰκήσατον	οἰκησάτων
	Plural		οἰκήσατε	οἰκησάντων
Infinitive		οἰκήσαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		οἰκησᾱς οἰκησαντος	οἰκησᾱσα οἰκησᾱσης	οἰκησαν οἰκησαντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ᾠκησάμην	ᾠκήσω	ᾠκήσατο
	Dual		ᾠκήσασθον	ᾠκησάσθην
	Plural	ᾠκησάμεθα	ᾠκήσασθε	ᾠκήσαντο
Subjunctive	Singular	οἰκήσωμαι	οἰκήσῃ	οἰκήσηται
	Dual		οἰκήσησθον	οἰκήσησθον
	Plural	οἰκησώμεθα	οἰκήσησθε	οἰκήσωνται
Optative	Singular	οἰκησαίμην	οἰκήσαιο	οἰκήσαιτο
	Dual		οἰκήσαισθον	οἰκησαίσθην
	Plural	οἰκησαίμεθα	οἰκήσαισθε	οἰκήσαιντο
Imperative	Singular		οί̓κησαι	οἰκησάσθω
	Dual		οἰκήσασθον	οἰκησάσθων
	Plural		οἰκήσασθε	οἰκησάσθων
Infinitive		οἰκήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		οἰκησαμενος οἰκησαμενου	οἰκησαμενη οἰκησαμενης	οἰκησαμενον οἰκησαμενου
Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ᾠκήθην	ῴ̓κηθης	ῴ̓κηθη
	Dual		ῴ̓κηθητον	ᾠκῆθητην
	Plural	ῴ̓κηθημεν	ῴ̓κηθητε	ῴ̓κηθησαν
Subjunctive	Singular	οἰκήθω	οἰκήθῃς	οἰκήθῃ
	Dual		οἰκήθητον	οἰκήθητον
	Plural	οἰκήθωμεν	οἰκήθητε	οἰκήθωσιν*
Optative	Singular	οἰκηθείην	οἰκηθείης	οἰκηθείη
	Dual		οἰκηθείητον	οἰκηθειήτην
	Plural	οἰκηθείημεν	οἰκηθείητε	οἰκηθείησαν
Imperative	Singular		οἰκήθητι	οἰκηθήτω
	Dual		οἰκήθητον	οἰκηθήτων
	Plural		οἰκήθητε	οἰκηθέντων
Infinitive		οἰκηθῆναι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		οἰκηθεις οἰκηθεντος	οἰκηθεισα οἰκηθεισης	οἰκηθεν οἰκηθεντος

Perfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ῴ̓κηκα	ῴ̓κηκας	ῴ̓κηκεν*
	Dual		ᾠκήκατον	ᾠκήκατον
	Plural	ᾠκήκαμεν	ᾠκήκατε	ᾠκήκᾱσιν*
Subjunctive	Singular	ᾠκήκω	ᾠκήκῃς	ᾠκήκῃ
	Dual		ᾠκήκητον	ᾠκήκητον
	Plural	ᾠκήκωμεν	ᾠκήκητε	ᾠκήκωσιν*
Optative	Singular	ᾠκήκοιμι	ᾠκήκοις	ᾠκήκοι
	Dual		ᾠκήκοιτον	ᾠκηκοίτην
	Plural	ᾠκήκοιμεν	ᾠκήκοιτε	ᾠκήκοιεν
Imperative	Singular		ῴ̓κηκε	ᾠκηκέτω
	Dual		ᾠκήκετον	ᾠκηκέτων
	Plural		ᾠκήκετε	ᾠκηκόντων
Infinitive		ᾠκηκέναι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ᾠκηκως ᾠκηκοντος	ᾠκηκυῑα ᾠκηκυῑᾱς	ᾠκηκον ᾠκηκοντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ῴ̓κημαι	ῴ̓κησαι	ῴ̓κηται
	Dual		ῴ̓κησθον	ῴ̓κησθον
	Plural	ᾠκήμεθα	ῴ̓κησθε	ῴ̓κηνται
Imperative	Singular		ῴ̓κησο	ᾠκήσθω
	Dual		ῴ̓κησθον	ᾠκήσθων
	Plural		ῴ̓κησθε	ᾠκήσθων
Infinitive		ῴ̓κησθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		ᾠκημενος ᾠκημενου	ᾠκημενη ᾠκημενης	ᾠκημενον ᾠκημενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

ἔτι δ’ εἴ τισ διὰ τοῦτο μεθίσταται ὅτι <πονηρὸσ> πολίτησ ἐστίν, οὗτοσ οὐδ’ ἀπελθὼν ἐνθένδε παύσεται, ἀλλ’ ὅπου ἂν οἰκῇ, ταύτην τὴν πόλιν διαφθερεῖ, καὶ τῇδε οὐδὲν ἧττον ἐπιβουλεύσει, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον <καὶ> δικαιότερον ἢ πρὶν ἐκβληθῆναι. (Andocides, Speeches, 8:1)
αἱ δὲ μυρίαι πόλεισ, κἂν εὖ τισ οἰκῇ, ῥᾳδίωσ καθύβρισαν. (Sophocles, Oedipus at Colonus, episode23)
φέρε, ἂν δέ τι συμβῇ τοιοῦτον οἱο͂ν ἴσωσ ἤδη τῳ καὶ ἄλλῳ, ἀπαλλαγῇ μὲν ἐκ Θρᾴκησ, ἐλθὼν δ’ εἰσ πόλιν οἰκῇ που, τῆσ μὲν ἐξουσίασ μηκέτι κύριοσ ὢν δι’ ἧσ πολλὰ ποιεῖ τῶν ἀπειρημένων ὑπὸ τῶν νόμων, τοῖσ δ’ ἔθεσιν καὶ ταῖσ ἐπιθυμίαισ ταῦτ’ ἐπιχειρῶν πράττειν, ἄλλο τι ἢ σιγῶντα δεήσει Χαρίδημον ἐᾶν αὑτὸν ὑβρίζειν; (Demosthenes, Speeches 21-30, 78:1)
χρόνον, τόν γε ὡσ ἀληθῶσ ἄνδρα ἐατέον ἐστὶν καὶ οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα περὶ τούτων τῷ θεῷ καὶ πιστεύσαντα ταῖσ γυναιξὶν ὅτι τὴν εἱμαρμένην οὐδ’ ἂν εἷσ ἐκφύγοι, τὸ ἐπὶ τούτῳ σκεπτέον τίν’ ἂν τρόπον τοῦτον ὃν μέλλοι χρόνον βιῶναι ὡσ ἄριστα βιοίη, ἆρα ἐξομοιῶν αὑτὸν τῇ πολιτείᾳ ταύτῃ ἐν ᾗ ἂν οἰκῇ, καὶ νῦν δὲ ἄρα δεῖ σὲ ὡσ ὁμοιότατον γίγνεσθαι τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, εἰ μέλλεισ τούτῳ προσφιλὴσ εἶναι καὶ μέγα δύνασθαι ἐν τῇ πόλει· (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 401:1)
τὴν δὲ δὴ μίμησιν ἔλεγον τὴν τῶν πολεμίων τὴν κακὴν τοιάνδε γίγνεσθαι, ὅταν οἰκῇ μέν τισ πρὸσ θαλάττῃ, λυπῆται δ’ ὑπὸ πολεμίων, οἱο͂ν ‐ φράσω γὰρ οὔτι μνησικακεῖν βουλόμενοσ ὑμῖν ‐ Μίνωσ γὰρ δή ποτε τοὺσ οἰκοῦντασ τὴν Ἀττικὴν παρεστήσατο εἰσ χαλεπήν τινα φορὰν δασμοῦ, δύναμιν πολλὴν κατὰ θάλατταν κεκτημένοσ, οἱ δ’ οὔτε πω πλοῖα ἐκέκτηντο, καθάπερ νῦν, πολεμικά, οὔτ’ αὖ τὴν χώραν πλήρη ναυπηγησίμων ξύλων ὥστ’ εὐμαρῶσ ναυτικὴν παρασχέσθαι δύναμιν· (Plato, Laws, book 4 13:1)

Synonyms

- ἐνοικέω (to inhabit, the inhabitants)
- ἔχω ( I inhabit)
- ναίω ( I inhabit)
- οἰκετεύω (to inhabit)
- περιναιετάω (to be inhabited)
- ἐνναίω (to dwell in, to inhabit)
- ναιετάω (to dwell in, inhabit)
- ἐξοικέω (to be completely inhabited)
I colonize
- κάθημαι ( to be settled)
- ἱδρύω (settle, to be settled)
- εἰσοικέω (to settle in)
I manage
- προίστημι (to govern, direct, manage)
- εὐθύνω (I direct, govern)
- ναυκληρέω (to manage, govern)
- κυβερνάω (I guide, govern, direct)
- ἐξηγέομαι (to be leader of, to lead, direct)
- ταμιεύω (to regulate, manage, governed or possessed)

καταντίον (over against)
ἀγκυλότοξος (with curved bow)
ἀγχίαλος (near the sea)
Μινύειος (Minyan)
Τριόπιον ()
ἐύ̈κτιτος ()
Φωκίς (Phocis)
ἔφαλος (on the sea)
Ἐφύρα (Ephyra)
ἀμφιέλισσα (rowed on both sides)
τάφιος (a grave)
τρίφυλος (of three tribes)
Ἀχαρναί (Acharnae)
εἰνοσίφυλλος (with quivering foliage)
Πάμφυλος (one of the Pamphyli)
χερσόνησος (peninsula)
ὑψίπυλος (with high gates)
Φθιώτης (an inhabitant of Phthia or Phthiotis)
ἀζάνω (to dry)
Κρῖσα (Crisa)
ἐϋκτίμενος (well-built)
πρόσουρος (adjoining)
Ποσιδήιος (sacred to Poseidon)
ἠθέω (I sift)
Ἑλλήσποντος (the Hellespont or sea of Helle)
περίρρυτος (surrounded with water)
ἀπόνητος (without toil)
χωρέω (to make room for another)
βούλιος (sage)
Αἰολικός (Aeolic)

Derived

ἀποικέω (to go away from home, to settle in a foreign country, emigrate)
διοικέω (to manage a house, to manage, control)
εἰσοικέω (to settle in)
ἐνοικέω (to dwell in, gave, to dwell in)
ἐξοικέω (to emigrate, to be completely inhabited)
ἐποικέω (to go as settler or colonist to, to settle in, to be settled with hostile views against)
κατοικέω (to dwell in, to settle in, to colonise)
μετοικέω (to change one's abode, remove to, to settle in)
παροικέω (to dwell beside, dwell along the coast of, to live near)
περιοικέω (to dwell round)
προδιοικέω (to regulate, order, govern)
προεποικέω (to colonise before)
προσοικέω (to dwell by or near, neighbouring tribes, to dwell in or near)
προσσυνοικέω (to settle with, in, join with)
συνοικέω (to dwell together, to live with, to live together)
ὑπεροικέω (to dwell above or beyond)
ὑποικέω (to dwell under: to lie hidden)

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

οἰκέω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Perfect tense

Examples

Synonyms

I colonize

I manage

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

οἰκέω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Perfect tense

Examples

Synonyms

I colonize

I manage

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어