Ancient Greek-English Dictionary Language

καταγορεύω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: καταγορεύω καταγορεύσω

Structure: κατ (Prefix) + ἀγορεύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to denounce

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταγορεύω καταγορεύεις καταγορεύει
Dual καταγορεύετον καταγορεύετον
Plural καταγορεύομεν καταγορεύετε καταγορεύουσιν*
SubjunctiveSingular καταγορεύω καταγορεύῃς καταγορεύῃ
Dual καταγορεύητον καταγορεύητον
Plural καταγορεύωμεν καταγορεύητε καταγορεύωσιν*
OptativeSingular καταγορεύοιμι καταγορεύοις καταγορεύοι
Dual καταγορεύοιτον καταγορευοίτην
Plural καταγορεύοιμεν καταγορεύοιτε καταγορεύοιεν
ImperativeSingular καταγόρευε καταγορευέτω
Dual καταγορεύετον καταγορευέτων
Plural καταγορεύετε καταγορευόντων, καταγορευέτωσαν
Infinitive καταγορεύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταγορευων καταγορευοντος καταγορευουσα καταγορευουσης καταγορευον καταγορευοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταγορεύομαι καταγορεύει, καταγορεύῃ καταγορεύεται
Dual καταγορεύεσθον καταγορεύεσθον
Plural καταγορευόμεθα καταγορεύεσθε καταγορεύονται
SubjunctiveSingular καταγορεύωμαι καταγορεύῃ καταγορεύηται
Dual καταγορεύησθον καταγορεύησθον
Plural καταγορευώμεθα καταγορεύησθε καταγορεύωνται
OptativeSingular καταγορευοίμην καταγορεύοιο καταγορεύοιτο
Dual καταγορεύοισθον καταγορευοίσθην
Plural καταγορευοίμεθα καταγορεύοισθε καταγορεύοιντο
ImperativeSingular καταγορεύου καταγορευέσθω
Dual καταγορεύεσθον καταγορευέσθων
Plural καταγορεύεσθε καταγορευέσθων, καταγορευέσθωσαν
Infinitive καταγορεύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταγορευομενος καταγορευομενου καταγορευομενη καταγορευομενης καταγορευομενον καταγορευομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταγορεύσω καταγορεύσεις καταγορεύσει
Dual καταγορεύσετον καταγορεύσετον
Plural καταγορεύσομεν καταγορεύσετε καταγορεύσουσιν*
OptativeSingular καταγορεύσοιμι καταγορεύσοις καταγορεύσοι
Dual καταγορεύσοιτον καταγορευσοίτην
Plural καταγορεύσοιμεν καταγορεύσοιτε καταγορεύσοιεν
Infinitive καταγορεύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταγορευσων καταγορευσοντος καταγορευσουσα καταγορευσουσης καταγορευσον καταγορευσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταγορεύσομαι καταγορεύσει, καταγορεύσῃ καταγορεύσεται
Dual καταγορεύσεσθον καταγορεύσεσθον
Plural καταγορευσόμεθα καταγορεύσεσθε καταγορεύσονται
OptativeSingular καταγορευσοίμην καταγορεύσοιο καταγορεύσοιτο
Dual καταγορεύσοισθον καταγορευσοίσθην
Plural καταγορευσοίμεθα καταγορεύσοισθε καταγορεύσοιντο
Infinitive καταγορεύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταγορευσομενος καταγορευσομενου καταγορευσομενη καταγορευσομενης καταγορευσομενον καταγορευσομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to denounce

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION