Sense

1. unhappiness, misfortune
2. possession by a demon, raving madness

Examples

• καίτοι τὸ μὲν πρῶτον γελᾶν ἐπῄει μοι ἐπ’ αὐτοῖσ, ἐπειδὴ δὲ πολλὰ καὶ πάντα ὅμοια ἦν, ἠλέουν σε τῆσ κακοδαιμονίασ ὁρῶν εἰσ λαβύρινθον ἄφυκτον ἐμπεπτωκότα καὶ νοσοῦντα νόσον τὴν μεγίστην, μᾶλλον δὲ μελαγχολῶντα. (Lucian, Lexiphanes, (no name) 16:3)
• παγκάκωσ ἡ κακία διατίθησι πάντασ ἀνθρώπουσ, αὐτοτελήσ τισ οὖσα τῆσ κακοδαιμονίασ δημιουργόσ· (Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 21)
• ἡ κακία διατίθησι πάντασ ἀνθρώπουσ, αὐτοτελήσ τισ οὖσα τῆσ κακοδαιμονίασ δημιουργόσ· (Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 22)
• οὐκοῦν οὐκ ἔστιν ἡ Τύχη κακοδαιμονίασ τελεσιουργόσ, ἂν μὴ κακίαν ἔχῃ συνεργοῦσαν . (Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 43)
• ἆρ’ οὖν ἡ κακία τοιοῦτον ὥστε τῆσ τύχησ δεῖσθαι πρὸσ κακοδαιμονίασ ἀπεργασίαν; (Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 51)

Similar forms

• κακόδαιμον (34)
• κακοδαίμονα (26)
• κακοδαιμονίας (18)
• κακοδαιμονίαν (16)
• κακοδαίμονας (15)
• κακοδαιμονεῖν (12)
• κακοδαίμονες (10)
• κακοδαίμονος (9)
• κακοδαιμόνων (7)
• κακοδαιμονίᾳ (7)
• κακοδαιμόνως (5)
• κακοδαίμονι (3)
• κακοδαιμονίῃ (2)
• κακοδαιμονία (2)
• κακοδαιμονᾶν (1)
• κακοδαίμον (1)
• κακοδαιμονεῖς (1)
• κακοδαιμονᾷς (1)
• κακοδαιμονοῦσι (1)
• κακοδαίμονά (1)
• κακοδαιμονῇ (1)
• κακοδαιμονιστὰς (1)
• κακοδαιμονῶντός (1)
• κακοδαιμονῶμεν (1)
• κακοδαιμονούσας (1)
• κακοδαιμονῶσι (1)
• κακοδαιμονικῆς (1)
• κακοδαιμονῶν (1)
• κακοδαίμονε (1)
• κακοδαιμονοῦσιν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.