ἰσχνός
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἰσχνός
ἰσχνή
ἰσχνόν
Structure:
ἰσχν
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- dry, withered, lean, meagre
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- σιτεῖσθαι δ’ ἀντὶ μὲν ἄρτων μαλάχησ πτόρθουσ, ἀντὶ δὲ μάζησ φυλλεῖ’ ἰσχνῶν ῥαφανίδων, ἀντὶ δὲ θράνουσ στάμνου κεφαλὴν κατεαγότοσ, ἀντὶ δὲ μάκτρασ φιδάκνησ πλευρὰν ἐρρωγυῖαν καὶ ταύτην. (Aristophanes, Plutus, Agon, epirrheme 1:8)
- εἰ γοῦν ἐθελήσαισ νεανίσκῳ τινὶ τῶν ἰσχνῶν καὶ θερμῶν ὡρ́ᾳ θέρουσ μήτ’ ἀργῶσ βεβιωκότι μήτ’ ἐν πλησμονῇ φλέγματοσ ἀγωγὸν δοῦναι φάρμακον, ὀλίγιστον μὲν καὶ μετὰ βίασ πολλῆσ ἐκκενώσεισ τοῦ χυμοῦ, βλάψεισ δ’ ἐσχάτωσ τὸν ἄνθρωπον· (Galen, On the Natural Faculties., , section 1379)
- ἐπὶ δὲ τῶν ἐσχάτωσ ἰσχνῶν καὶ πολλῆσ ἀναθρέψεωσ δεομένων εἰ μὴ πολλαπλάσιον εἰή τὸ προστιθέμενον τοῦ κενουμένου, τὴν ἐξ ἀρχῆσ ἕξιν ἀναλαβεῖν οὐκ ἄν ποτε δύναιντο. (Galen, On the Natural Faculties., B, section 669)
- ὅτι μὲν γὰρ οὐκέτ’ ἐπὶ τούτων ἡ πρὸσ τὸ κενούμενον ἀκολουθία λέγεσθαι δύναται καὶ μάλιστ’ ἐπὶ τῶν ἐσχάτωσ ἰσχνῶν, ἀποδέδεικται. (Galen, On the Natural Faculties., B, section 675)
- Οἱ παχέεσ σφόδρα κατὰ φύσιν, ταχυθάνατοι γίνονται μᾶλλον τῶν ἰσχνῶν. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 54.44)
- Ὁκόσοισι δὲ ἐν πυρετοῖσι τὰ σκέλεα γίγνεται φυματώδεα, καὶ ἐγχρονιζόμενα μὴ ἐκπεπαίνεται ἔτι ἐόντων ἐν πυρετοῖσιν, ἢν καὶ προσπέσῃ πνιγμὸσ ἐν φάρυγγι, ἰσχνων ἐόντων τῶν περὶ φάρυγγα, καὶ μὴ πεπαίνηται, ἀλλὰ σβεσθῇ, φιλέει τῷ τοιῷδε αἷμα ἐκ τῶν Ῥινῶν Ῥέειν‧ κἢν μὲν πουλὺ Ῥυῇ, λύσιν σημαίνει τῆσ νούσου‧ ἢν δὲ μὴ, μακρήν‧ ὁκόσῳ δ’ ἂν ἔλασσον Ῥυῇ, τοσῷδε χεῖρον καὶ ἐπίμηκεσ‧ ἢν δὲ τἄλλα Ῥήϊστα γένηται, προσδέχεσθαι τῷ τοιῷδε ἐσ πόδασ ἀλγήματα‧ ἢν δὲ ἅψηται τοῦ ποδὸσ, καὶ ἐπώδυνοσ γενόμενοσ παραμένῃ πυριφλεγὴσ γενόμενοσ, καὶ μὴ λυθῇ, κατὰ σμικρὸν ἥξει καὶ ἐσ αὐχένα ἀλγήματα καὶ ἐσ κληῗδα καὶ ἐσ ὦμον καὶ ἐσ στῆθοσ καὶ ἐσ ἄρθρον, καὶ τοῦτο δεήσει φυματῶδεσ γενέσθαι‧ σβεννυμένων δὲ τουτέων, ἢν αἱ χεῖρεσ ἐφέλκωνται ἢ τρομεραὶ γένωνται, σπασμὸσ τὸν τοιόνδε ἐπιλαμβάνει καὶ παραφροσύνη‧ ἀτὰρ καὶ φλυζάκια ἐπὶ τὴν ὀφρὺν, καὶ ἐρυθήματα ἴσχει, καὶ τὸ βλέφαρον τὸ ἕτερον παρὰ τὸ ἕτερον παραβλαστάνει, καὶ σκληρὴ φλεγμονὴ κατέχει, καὶ οἰδέει ἰσχυρῶσ ὁ ὀφθαλμὸσ, καὶ ἡ παραφροσύνη μέγα ἐπιδιδοῖ‧ αἱ δὲ νύκτεσ μᾶλλον σημαίνουσιν ἢ αἱ ἡμέραι τὰ περὶ τὴν παραφροσύνην. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 10.3)